آیا عربستان و روسیه به دنبال سهم ایران هستند؟
اگر عربستان و روسیه در واکنش به تحریم نفتی ایران تصمیم بگیرند که نفت بیشتری به بازار عرضه کنند توانایی عملی کردن این تصمیم را خواهند داشت.
به گزارش میز نفت ، تصمیم دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا به خروج از برجام و وضع تحریم های جدید علیه خریداران نفت ایران تاثیر عمده ای روی صادرات نفت ایران خواهد داشت، اما انتظار نمی رود که توافق کاهش تولید بین اوپک و متحدانش را به خطر بیاندازد.
هیچ فشاری در درون کشورهای تولید کننده نفت برای پایان دادن به همکاری نفتی شان وجود دارد. توافق کاهش تولید قرار است تا پایان سال 2018 ادامه یابد و در صورتی که اعضای توافق به این جمع بندی برسند که توازن مجدد در بازار هنوز برقرار نشده ممکن است توافق باز هم تمدید شود.
تنها ظرفیت تولید ذخیره قابل توجه در میان تولید کنندگان عضو این توافق در دست عربستان، روسیه و امارات است. این کشورها در واکشن به کاهش تولید نفت ونزوئلا تصمیم گرفتند که تولید خود را افزایش دهند، زیرا ترجیح می دادند شاهد بالا رفتن قیمت نفت باشند. اما در صورتی که صادرات نفت ایران در نتیجه تحریم ها به میزان قابل توجهی کاهش یابد، تصمیم این کشورها ممکن است به سرعت تغییر کند.
اگر عربستان و روسیه تصمیم بگیرند که نفت بیشتری به بازار عرضه کنند توانایی عملی کردن این تصمیم را خواهند داشت. در این صورت احتمالا ایران این اقدام را تلاشی وقیحانه برای دزدیدن مشتریان نفتی اش تلقی خواهد کرد. اما چنین اقدامی چندان هم بی سابقه نیست. اوپک سابقه طولانی ای در پر کردن جای خالی نفت یک یا چند عضو خود در هنگام بروز تحریم های بین المللی دارد. زمانی که بیش از یک دهه قبل عراق تحت تحریم های سازمان ملل قرار گرفت، بقیه اعضای اوپک به سرعت جای خالی نفت این کشور را پر کردند.
اگر چنین اتفاقی مجددا تکرار شود، باید انتظار داشت که خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان و همتای روس اش در مکالمه ای تلفنی به توافق برسند که هر کدام به چه میزان تولید خود را افزایش دهد و از غنائم تحریم ایران بهره مند شود. این در حالی است که حتی با وجود افزایش تولید این کشورها، میزان تبعیت کلی از توافق کاهش تولید همچنان بالای 100 درصد باقی خواهد ماند و توافق به حیات خود ادامه خواهد داد.
منبع : تسنیم
هیچ فشاری در درون کشورهای تولید کننده نفت برای پایان دادن به همکاری نفتی شان وجود دارد. توافق کاهش تولید قرار است تا پایان سال 2018 ادامه یابد و در صورتی که اعضای توافق به این جمع بندی برسند که توازن مجدد در بازار هنوز برقرار نشده ممکن است توافق باز هم تمدید شود.
تنها ظرفیت تولید ذخیره قابل توجه در میان تولید کنندگان عضو این توافق در دست عربستان، روسیه و امارات است. این کشورها در واکشن به کاهش تولید نفت ونزوئلا تصمیم گرفتند که تولید خود را افزایش دهند، زیرا ترجیح می دادند شاهد بالا رفتن قیمت نفت باشند. اما در صورتی که صادرات نفت ایران در نتیجه تحریم ها به میزان قابل توجهی کاهش یابد، تصمیم این کشورها ممکن است به سرعت تغییر کند.
اگر عربستان و روسیه تصمیم بگیرند که نفت بیشتری به بازار عرضه کنند توانایی عملی کردن این تصمیم را خواهند داشت. در این صورت احتمالا ایران این اقدام را تلاشی وقیحانه برای دزدیدن مشتریان نفتی اش تلقی خواهد کرد. اما چنین اقدامی چندان هم بی سابقه نیست. اوپک سابقه طولانی ای در پر کردن جای خالی نفت یک یا چند عضو خود در هنگام بروز تحریم های بین المللی دارد. زمانی که بیش از یک دهه قبل عراق تحت تحریم های سازمان ملل قرار گرفت، بقیه اعضای اوپک به سرعت جای خالی نفت این کشور را پر کردند.
اگر چنین اتفاقی مجددا تکرار شود، باید انتظار داشت که خالد الفالح، وزیر انرژی عربستان و همتای روس اش در مکالمه ای تلفنی به توافق برسند که هر کدام به چه میزان تولید خود را افزایش دهد و از غنائم تحریم ایران بهره مند شود. این در حالی است که حتی با وجود افزایش تولید این کشورها، میزان تبعیت کلی از توافق کاهش تولید همچنان بالای 100 درصد باقی خواهد ماند و توافق به حیات خود ادامه خواهد داد.
منبع : تسنیم
يکشنبه ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۱۴:۲۳
کد مطلب: 21020
