پاس گل استثنایی یک جوابیه به کرسنت/ ما مقصریم!

به گزارش ميزنفت، آخرین باری که چنین ادبیاتی در نفت مشاهده شده بود زمان وزارت مسعود میرکاظمی بود که اداره کل روابط عمومی علنا به توهین می‌پرداخت بطوری که در پاسخ به انتقادهای وارده به پروژه‌های 35 ماهه، آن را فاقد شعور می‌دانست. جوابیه‌های آن روزهای وزارت نفت اما نشان روشنی بود از عصبانیت مدیرانش که این پدیده عجیب از چند هفته گذشته تا به امروز در حال تکرار است.

عصبانیت در پاسخ‌های وزارت نفت به نقدها و گزارش‌های رسانه‌های کشور بقدری موج می‌زند که حتی منافع ملی را به زیر تیغ برده و در موضوعی که ارتباط چندانی با بحث کرسنت ندارد، به وضوح طرف کرسنت را می‌گیرد مانند مدیرعامل فعلی شرکت ملی نفت ایران که معتقد است ایران در قرارداد کرسنت مرتکب اشتباه و بدعهدی شده است.

بر اساس این گزارش، پس از انتشار گزارش‌هایی درباره قرارداد کرسنت و پشت پرده جنجالی آن توسط رسانه‌های گروهی طی چند هفته اخیر٬ وزیر نفت گفت که در اینباره توضیحات مفصلی خواهد داشت و حتی در جوابیه‌های وزارت نفت هم با حرارتی خاص مخاطبان را به آینده نه چندان دور نوید داد. یکی از ترجیع بند‌های وزارت نفت که این روزها کمی عصبی است٬ موضوع منافع ملی است و با تمسک بر این موضوع معتقد است چون پرونده در داوری است سکوت می‌کند تا زمان پایان داوری.

این در حالی است که کادر مدیرعامل شرکت ملی نفت در مهرماه سال گذشته در جمع خبرنگاران گفت: «کرسنت یک قرارداد درجه یک است. : چرا باختیم؟ چرا ما اول نرفتیم به دیوان داوری؟ ما اول باید به دیوان داوری می‌رفتیم؟ از بی‌عرضگی آنها بود که بلد نبودند انگلیسی بخوانند و مفهوم قرارداد را بفهمند. چرا ما به طرف خارجی نامه نزدیم که بیا فرمول و قیمت را عوض کن. چرا نزدند؟ تا بعد که گوش نکردند ما دعوا را به داوری ببریم و خسارت بگیریم؟ چرا او را به داوری برده است؟ این از بی‌عرضگی است.»

این اظهارات کاردر درست در روزهایی رسانه‌ای شد که ایران درگیر داوری بین المللی بود و تاثیر چنین اظهاراتی روی پرونده اظهر من الشمس است. زمانی که از این گفته‌های کاردر انتقاد شد وزیر نفت گفت سر وقت به تک تک ابهامات پاسخ خواهد داد و در روزهای انتخابات هم روابط عمومی وزارت نفت نفت و کانال‌های اجاره‌ای توضیحاتی را ارائه کردند که در نوع خود عجیب و غیرقابل باور بود.

اما بهتر است به جوابیه روز گذشته وزارت نفت درباره صادرات مجانی گاز به ترکیه بپردازیم. در این جوابیه یا اطلاعیه جزئیاتی از روند داوری ایران و ترکیه بیان شده است و با سبکی «زرد» نهایت جوابیه را به کرسنت کشانده و نوشته شده است:« وزارت نفت درباره کرسنت و نقش پشت پرده برخی از همین مدعیان حرف های بسیاری دارد که تاکنون به دلیل مفتوح بودن پرونده در مرجع داوری بین‌المللی و تاکید شورای عالی امنیت ملی مبنی بر رسانه ای نکردن موضوع، صرفاً برای حفظ منافع ملی، یعنی همان مفهوم ارزشمندی که برخی دوستان با آن بیگانه اند، تا تعیین تکلیف نهایی پرونده سکوت اختیار کرده است، اما گویا این سکوت، این جماعت را دچار توهم کرده که مستظهر به باندهای زور و قدرت همچنان می توانند به دروغ پراکنی ادامه دهند. اتفاقاً پرسش ما این است که دولت محترم گذشته که در موضوع شکایت گازی ترکیه، راه داوری بین‌‌ ا‌لمللی را پیش گرفت چرا در ماجرای کرسنت این ‌کار را نکرد و به جای ارجاع تقاضای افزایش قیمت گاز در این قرارداد که فرآیند طرح آن در داوری بین‌المللی در دولت اصلاحات آغاز شده بود، تسلیم مشاوره‌های برخی از همین افراد مشکوک یا ناآگاه شد و کار را به جایی رساند که گرهی به یک معضل تبدیل شود؟!»

چنین توضیحی از اداره کل روابط عمومی وزارت نفت به شکلی جالب سعی در القای این نکته دارد که اشتباه اصلی در کرسنت توسط جمهوری اسلامی ایران رخ داده است و اگر پرونده امروز به سرانجامی نرسیده است به دلیل اشتباه ایران بوده است. البته در باره این ادعا استدلال‌های منطقی و غیرقابل ردی وجود دارد که امروز زمان مناسبی برای پرداختن به آن نیست اما این توضیحات کوتاه وزارت نفت شاید قصد داشته باشد مساله فساد را در این قرارداد «مفقود» کند و با یک پاس زییا، شرایط را برای نواختن یک آبشار قدرتی توسط دلال معروفی به نام کرسنت آماده کند.

قطعا منافع ملی و تلاش برای عدم خلل پذیری آن زیبنده و قابل ستایش است ولی پرسش اصلی اینجاست که چرا وزارت نفت با وجود تاکید بر رعایت آن، خود به این مهم پایبند نیست و مدیرعامل شرکت ملی نفت و روابط عمومی وزارت نفت اینجنین و بی محابا در روزهای تعیین کننده داوری ایران را خطاکار این قرارداد پیچیده معرفی می‌کنند و قرارداد کرسنت را قراردادی حرفه‌ای می‌نامند؟ آیا گفتن تنها بخشی کوچک از پرونده کرسنت بر داوری اثرگذار است یا مصاحبه رسمی یک مقام مسئول و یا جوابیه رسمی‌تر روابط عمومی وزارت نفت؟

پاسخ به این پرسش چندان هم سخت نیست؛ عصبانیت وزارت نفت از شرایط موجود و گزارش‌های چند هفته پیش رسانه‌ها که سوالات بسیاری را از وزیر نفت مطرح کرده، مهمترین عامل در گل به خودی‌های اخیر است. کظم غیظ و تامل در انتشار جوابیه‌ها اگر رعایت می‌شد، اینگونه خودزنی‌هایی ظاهر نمی‌شدند. ایکاش وزارت نفت بجای اینگونه جوابیه صادر کردن کمی هم به منافع ملی می اندیشید و در زمینی روشنگری می کرد که منافع ملی را تامین می کند.
 

چهارشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۴۹