نگاهی به سخنان وزیر نفت در سال 92
از تکریم کارکنان تا زائد خواندن نیمی از آنها
ميزنفت/ کارکنان صنعت نفت در نوع خود یکی از مظلوم ترین اقشار جامعه ایران هستند که متاسفانه نگاه ابزاری به آنها تمامی ندارد؛ آنها همواره به آینده خوشبین هستند ولی هیچگاه کسی به این آینده جامه عمل نمی‌پوشاند بویژه وزارت نفت فعلی که نیمی از آنها را زائد و اضافه می‌خواند.
تقریبا همگان می‌دانند که وزیر نفت فعلی علاقه خاصی به کارکنان ندارد و تیزترین اظهارات درباره آنها از سوی زنگنه مطرح شده است و در قبال تلاش‌های آنها به یک تشکر خشک و خالی بسنده می‌شود. کارکنان رسمی، مدت موقت و پیمانی در سال‌های تحریم هیچگاه در محدودیت‌های امروزی قرار نگرفته بودند ولی این سال‌ها در بدترین شرایط خود به سر می‌برند. هر وزیری که به راس کار می‌آید از تکریم کارکنان می‌گوید و با قرار دادن آنها در میانه برنامه‌های خود، سعی می‌کنند صلاحیت لازم را برای حضور در راس این وزارتخانه به چنگ بیاورند.
مجموعه نظر سنجی‌ها و نظرات منتشر شده در ميزنفت، نشان می‌دهد کمتر کارمند وکارگری است که از وزیر نفت دل خوشی داشته باشد ولی باید بدانید که این قشر، در تاریخ 24 مرداد ماه 92 بطور جالبی مورد تکریم بیژن نامدار زنگنه قرار گرفتند. شاید بسیاری از کارکنان فراموش کرده باشند که وزیر نفت درباره آنها چه گفته است که در این صورت به این بندها باید نگاه کرد و خط به خط آن را واکاوی کرد. زنگنه در جلسه رای اعتماد خود اینگونه گفت:
وزیر نفت در تاریخ 25 مرداد 1392 در جلسه رای اعتماد خود، سخنرانی جالبی ایراد کرد که با گذشت بیش از 40 ماه از وزارتش یادی از آن ها می تواند جالب باشد:
* در صورت رای اعتماد دست خود را به سمت تمام کارکنان صنعت نفت دراز می کنم تا راهی که پیشینیان صالح من برداشته‌اند را ادامه دهیم و چیزی را بر داشته‌ها بیافزاییم و کشور را در این مسیر دشوار یاری نماییم.
* ایجاد ثبات در مدیریت و اطمینان در جمع مدیران و کارکنان صنعت نفت از جمله مهمترین اقداماتی است که باید صورت گیرد، بدون ایجاد ثبات و اعتماد نمی‌توان کاری را از پیش برد. تکریم کارکنان صنعت نفت بسیار مهم است چرا که آنان نقش مهمی در پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی در این سال‌ها داشتند و در این سال‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند.
* کارکنان صنعت نفت انتظار دارند که با آنان برخورد حرفه‌ای شود و به مجموعه آنها احترام گذاشته شود. نفت به اعتقاد من باید توسط خود نفتی‌ها اداره شود. باید از تمام ظرفیت‌های کارشناسی استفاده شود. نفت باید غیر سیاسی باشد، نفت حیات خلوت هیچ گروه و حزبی نیست و باید از سیاسی‌کاری در آن پرهیز کرد.
* برای اولین بار است که کسی برای وزارت نفت پیشنهاد می‌شود که با اقبال عموم کارکنان شرکت نفت روبه‌رو است و اگر من رأی بیاورم بسیار تلاش می‌کنم.
در همان روز که زنگنه از رغبت نفتی‌ها به خودش می گفت بسیاری از قدیمی‌های نفت بر اساس سر تجربه 8 ساله وزارت نفت او٬ می‌دانستند که منابع انسانی در چشم او به اندازه تاسیسات متشکل از ولو،لوله و اتصالات ارزش ندارد.
وزیر نفت اما اندکی بعد در مواضعی منحصر به فرد به تعداد کارکنان انتقاد وارد کرد و یکبار نیمی از آنها را مازاد نامید و بار دیگر یک سوم آنها را زیادی دانست. محدودیت‌های سخت و جان فرسا برای کارکنان، نفت را در موقعیت بدی قرار داد ولی آنها بدون توجه به اظهارات وزیر خود، به خدمت ادامه دادند و توانستند وزیرشان را در افزایش یک میلیون بشکه‌ای طی شش ماه یاری کنند ولی باز هم وزیر نفت آنها را مورد نوازش خاص خود قرار داد چه در زبان و چه در عمل.
کار به تجمع کشیده شد که در نهایت به این نقطه ختم نشد ولی باز هم محدودیت‌ها تشدید شد و کارکنان صنعت نفت را در وضعیت بدی قرار داد. از مدت موقتی‌ها تا ماده 10 برای کارکنان رسمی٬ همه ناراضی بودند تا فعالیت کارکنان در فضای مجازی تشدید شود و ده‌ها هزار نفر در کانال‌ها و گروه‌های خود جوش، آرزوی نبودن زنگنه در دوره بعد را یک صدا فریاد بزنند.
وزیر نفت در جلسه رای اعتماد خود گفت که برای نخستین بار است که نامزد وزارت نفت با اقبال عموم کارکنان نفت مواجه می‌شود. در واقع او با استفاده از این موضوع، تلاش کرد تا مجلس را برای حضورش در مجلس متقاعد کند و این شاید یکی از مصادیق استفاده ابزاری از کارکنان باشد. او در آن جلسه با تاکید بر این موضوع، از تکریم کارکنان و برخورد حرفه‌ای با آنها گفت و وقتی رای اعتماد گرفت همه چیز فراموش شد.
زنگنه گفت که در حق کارکنان صنعت نفت بی مهری‌های زیادی شد و باید تکریم شوند ولی خود بهتر از کارکنان می‌داند در دوره‌های قبل نه وزیری آنها را زائد خواند و نه آنها را از حقشان محروم کرد و با معیشتشان بازی کرد. بدون تردید شان و منزلت این کارکنان در دوره صدارت زنگنه هر روز کمتر از روز قبل شد اما وعده‌ها همچنان پابرجاست چون انتخابات نزدیک است.
تقریبا همگان می‌دانند که وزیر نفت فعلی علاقه خاصی به کارکنان ندارد و تیزترین اظهارات درباره آنها از سوی زنگنه مطرح شده است و در قبال تلاش‌های آنها به یک تشکر خشک و خالی بسنده می‌شود. کارکنان رسمی، مدت موقت و پیمانی در سال‌های تحریم هیچگاه در محدودیت‌های امروزی قرار نگرفته بودند ولی این سال‌ها در بدترین شرایط خود به سر می‌برند. هر وزیری که به راس کار می‌آید از تکریم کارکنان می‌گوید و با قرار دادن آنها در میانه برنامه‌های خود، سعی می‌کنند صلاحیت لازم را برای حضور در راس این وزارتخانه به چنگ بیاورند.
مجموعه نظر سنجی‌ها و نظرات منتشر شده در ميزنفت، نشان می‌دهد کمتر کارمند وکارگری است که از وزیر نفت دل خوشی داشته باشد ولی باید بدانید که این قشر، در تاریخ 24 مرداد ماه 92 بطور جالبی مورد تکریم بیژن نامدار زنگنه قرار گرفتند. شاید بسیاری از کارکنان فراموش کرده باشند که وزیر نفت درباره آنها چه گفته است که در این صورت به این بندها باید نگاه کرد و خط به خط آن را واکاوی کرد. زنگنه در جلسه رای اعتماد خود اینگونه گفت:
وزیر نفت در تاریخ 25 مرداد 1392 در جلسه رای اعتماد خود، سخنرانی جالبی ایراد کرد که با گذشت بیش از 40 ماه از وزارتش یادی از آن ها می تواند جالب باشد:
* در صورت رای اعتماد دست خود را به سمت تمام کارکنان صنعت نفت دراز می کنم تا راهی که پیشینیان صالح من برداشته‌اند را ادامه دهیم و چیزی را بر داشته‌ها بیافزاییم و کشور را در این مسیر دشوار یاری نماییم.
* ایجاد ثبات در مدیریت و اطمینان در جمع مدیران و کارکنان صنعت نفت از جمله مهمترین اقداماتی است که باید صورت گیرد، بدون ایجاد ثبات و اعتماد نمی‌توان کاری را از پیش برد. تکریم کارکنان صنعت نفت بسیار مهم است چرا که آنان نقش مهمی در پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی در این سال‌ها داشتند و در این سال‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند.
* کارکنان صنعت نفت انتظار دارند که با آنان برخورد حرفه‌ای شود و به مجموعه آنها احترام گذاشته شود. نفت به اعتقاد من باید توسط خود نفتی‌ها اداره شود. باید از تمام ظرفیت‌های کارشناسی استفاده شود. نفت باید غیر سیاسی باشد، نفت حیات خلوت هیچ گروه و حزبی نیست و باید از سیاسی‌کاری در آن پرهیز کرد.
* برای اولین بار است که کسی برای وزارت نفت پیشنهاد می‌شود که با اقبال عموم کارکنان شرکت نفت روبه‌رو است و اگر من رأی بیاورم بسیار تلاش می‌کنم.
در همان روز که زنگنه از رغبت نفتی‌ها به خودش می گفت بسیاری از قدیمی‌های نفت بر اساس سر تجربه 8 ساله وزارت نفت او٬ می‌دانستند که منابع انسانی در چشم او به اندازه تاسیسات متشکل از ولو،لوله و اتصالات ارزش ندارد.
وزیر نفت اما اندکی بعد در مواضعی منحصر به فرد به تعداد کارکنان انتقاد وارد کرد و یکبار نیمی از آنها را مازاد نامید و بار دیگر یک سوم آنها را زیادی دانست. محدودیت‌های سخت و جان فرسا برای کارکنان، نفت را در موقعیت بدی قرار داد ولی آنها بدون توجه به اظهارات وزیر خود، به خدمت ادامه دادند و توانستند وزیرشان را در افزایش یک میلیون بشکه‌ای طی شش ماه یاری کنند ولی باز هم وزیر نفت آنها را مورد نوازش خاص خود قرار داد چه در زبان و چه در عمل.
کار به تجمع کشیده شد که در نهایت به این نقطه ختم نشد ولی باز هم محدودیت‌ها تشدید شد و کارکنان صنعت نفت را در وضعیت بدی قرار داد. از مدت موقتی‌ها تا ماده 10 برای کارکنان رسمی٬ همه ناراضی بودند تا فعالیت کارکنان در فضای مجازی تشدید شود و ده‌ها هزار نفر در کانال‌ها و گروه‌های خود جوش، آرزوی نبودن زنگنه در دوره بعد را یک صدا فریاد بزنند.
وزیر نفت در جلسه رای اعتماد خود گفت که برای نخستین بار است که نامزد وزارت نفت با اقبال عموم کارکنان نفت مواجه می‌شود. در واقع او با استفاده از این موضوع، تلاش کرد تا مجلس را برای حضورش در مجلس متقاعد کند و این شاید یکی از مصادیق استفاده ابزاری از کارکنان باشد. او در آن جلسه با تاکید بر این موضوع، از تکریم کارکنان و برخورد حرفه‌ای با آنها گفت و وقتی رای اعتماد گرفت همه چیز فراموش شد.
زنگنه گفت که در حق کارکنان صنعت نفت بی مهری‌های زیادی شد و باید تکریم شوند ولی خود بهتر از کارکنان می‌داند در دوره‌های قبل نه وزیری آنها را زائد خواند و نه آنها را از حقشان محروم کرد و با معیشتشان بازی کرد. بدون تردید شان و منزلت این کارکنان در دوره صدارت زنگنه هر روز کمتر از روز قبل شد اما وعده‌ها همچنان پابرجاست چون انتخابات نزدیک است.
چهارشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۳۲
کد مطلب: 16550
۲۷۲
مطمئنا كه خيلي ها ديگر فريب اين لافها را نمي خورند راي بي راي؟
در طول این 38 سال کذشته ما هر وقت خواستیم فردی را انتخاب کنیم یا رای بدهیم . فرد نامزد با همین الفاظ مردم را فریب میدهند.
ما که عادت کردیم به وعده های دروغ و منتظر روز صداقت کشور هستیم که با این وضعیت انتظار بیهوده ای است.
چون فرهنگ این کشور با دروغ و فریب عجین شده و اگر روزی قرار باشد که صداقت جایگزین گردد. لازم است تا از کشور دیگری تعدادی انسان وارد کنیم.
ما که عادت کردیم به وعده های دروغ و منتظر روز صداقت کشور هستیم که با این وضعیت انتظار بیهوده ای است.
چون فرهنگ این کشور با دروغ و فریب عجین شده و اگر روزی قرار باشد که صداقت جایگزین گردد. لازم است تا از کشور دیگری تعدادی انسان وارد کنیم.
من خودم هم پتروشیمی هستم اما وضع کارکنان در مقابل مردمی که در بخش خصوصی کار می کنند خوب است نباید بی انصافی کرد صنعت نفت در 8 سال از 100 هزار نفر به 220 هزار نفر افزایش یافته بدون کار اضافه این یعنی عدم حضور مدیر کاآمد و حضور مدیرانی که مجبور به دادن رانت استخدام یک لشکر آدم سفارشی وکیل و وزیر را داشتند از خیر وزیر بگذرید مدیران شرکتهای پایین تر بی کفایتند که حال ما این چنین است اگر نصف بودیم که بودجه کم نداشتیم
