فرار از همکاری با ژنرال
سنگينی نيرو در نفت
وحید حاجی پور/ داستان «نیرویی‌ها» در نفت ادامه دارد؛ طرفداران وزارت نفت معتقدند حضور وزیر اسبق نیرو در این وزارتخانه به معنای تقویت «ستاد» است و زنگنه با تعریف«کارت» برای حبیب الله بیطرف به فکر افزایش کارآیی وزارت نفت است. توجیهی که در نوع خود بسیار جالب است و سعی دارد در لوای آن٬ بی اعتمادی «محض» نفتی‌ها به زنگنه را مستتر کند.
روش نگرش زنگنه به موضوعات مدیریتی٬ چهره‌های نفتی را برای همکاری با وی دور کرده است که شاید نشات گرفته از سبک مدیریت شخص وی باشد و یا شاید او نفتی‌ها را قبول نداشته باشد. او در دولت اصلاحات بیش از 30 نفر از مدیران وزارت نیرو و شیلات را به نفت آورد و قصد داشت تغییری بزرگ در این وزارتخانه بوجود بیاورد اما این اقدام وی٬ موجب افزایش اختلافات و اصطکاک‌ها در نفت شد زیرا زنگنه هیچگاه فرهنگ سازمانی این وزارتخانه را درک نکرد و سعی داشت با فرمولی که در نیرو پیاده کرده بود٬ نفت را به بهره وری نزدیک کند که برنامه‌ای شکست خورده «برچسب» خورد.
زنگنه دولت یازدهم خیلی تلاش کرد تا چهره‌های مورد اعتماد خود را بار دیگر به نفت بیاورد و آنها را با سمت‌هایی خاص به کمک بگیرد ولی اغلب یاران وی ترجیح دادند در قالب شرکت‌های پیمانکاری و «باشگاه نفت و نیرو» با وی همکاری کنند که فصل جدیدی از فعالیت‌های نفتی شان بود. افرادی هم بودند که نخواستند در کنار او باشند زیرا هنوز با تبعات همکاری‌های پیشین خود مواجه بوده و هستند. جدایی زنگنه با فرهنگ سازمانی نفت٬ نفتی‌ها را از وی دور کرده است و لابی افراد درجه دو و عمدتا غیرنفتی با وی٬ راه را برای مدیران عجیب هموار کرده است. نمونه بارز آن محسن پاک نژاد مرد حراستی وزرات نیرو است که زنگنه به وی اعتماد خاصی دارد. شخصی که بدون هیچ سابقه نفتی در امر تولید معاون تولید می‌شود و امضای او را کسی ندیده است.
داستان نیرویی‌ها در نفت حالا «شخصیت» جدیدی را به بازی گرفته است؛ حبیب الله بیطرف وزیر اسبق نیرو که 8 سال در پاستور با زنگنه همسایه بود با حکم مقام عالی وزارت٬ معاون او شد و قرار است پژوهش در نفت را راهبری کند. بیطرف از دوستان پرویز فتاح نیز است بطوری که فتاح روبروی رئیس جمهور سابق ایستاد تا او را در وزارت نیرو حفظ کند. بیطرف بعنوان یکی ازاعضای شورای سیاستگذاری باشگاه نفت و نیرو از«نیمکت» فراخوانده شد تا به «بازی» بیاید.
اینکه بیطرف چه ویژگی‌هایی در مدیریت دارد و چه کمکی می‌تواند به نفت بکند را وزیر نفت می‌داند اما نکته مهم در این انتصاب٬ قحط الرجال «تحمیلی» است که دامان نفت را گرفته است. معاون برنامه ریزی این وزارتخانه که قلب تپنده آن است از سازمان برنامه و بودجه می‌آید و معاون پژوهش هم از باشگاه نفت و نیرو!
در این انتصاب دو تحلیل وجود دارد. سطح نخست از «خودمانی سازی» چینش‌ها حکایت دارد و سطح دوم نشانه‌های عدم تمایل مدیران نفتی برای همکاری با وزیر فعلی نفت را روایت می‌کند. هر دو دیدگاه را می‌توان منطقی دانست ولی نزدیک ترین تحلیل به واقعیت و اخبار موثق٬ حاکی از آن است که نفتی ها سعی می‌کنند از زنگنه حکم مسئولیت نگیرند و وی مجبور است از نیرویی‌ها بهره ببرد.
این حق طبیعی زنگنه در انتخاب معاونان خود است همانطور که طی سه سال گذشته چند معاون و یک قائم مقام را برگزید که عمدتا نفتی بودند ولی آنها بسرعت متوجه جدایی راه خود با وی شدند لذا استعفا دادند و لب گزیدند. «ژنرال» مختار است تا معاونان خود را انتخاب کند و خودش نیز مسئولیت احکام صادره را بر عهده بگیرد اما اندکی تعمق در انتصابات وی و حجم استعفاها، نشان می‌دهد مدیر قابلی نمی‌تواند با زنگنه کار کند. بزرگترین معاون وی یعنی رکن الدین جوادی زودتر از سایرین متوجه اختلافات شد و «دستور» نگرفت و استعفا داد؛ به اصرار زنگنه در نفت ماند و وزیر هم برای کاستن از حجم انتقادات معاونت برنامه ریزی و نظارت بر منابع هیدروکربوری را به دو بخش تقسیم کرد و بخش دوم آن معاونت را با اصرار فراوان و اکراه جوادی٬ به مدیرعامل سابق شرکت ملی نفت سپرد.
اظهارنظرهای شفاهی و گپ های دوستانه با تعدادی از مدیران صنعت نفت نشان می‌دهد کمتر کسی می پسندد زنگنه برایش حکم صادر کند و ترجیح می‌دهند به آینده خوشبین باشند به این امید که این دوره، آخرین دوره وزارت بیژن نامدار زنگنه باشد.
از یاد نبریم مقدم استعفا داد؛ شاید گفته شود این استعفا بدلیل موضوع سقف پاداش بازنشستگی باشد ولی با استعفای وی در شرایطی موافقت شد که این بند جنجالی برنامه ششم٬ با رای منفی بهارستان مواجه شد. نقدهای متفاوتی به مقدم وارد است ولی وی از نزدیکان زنگنه بود که ترجیح داد ریاست انستیتو نفت دانشگاه علوم تحقیقات را انتخاب کند تا ادامه همکاری با وزیر نفت را.
بیطرف شاید بتواند به نفت کمک کند ولی نه به اندازه خود نفتی‌ها؛ این انتصاب شباهت «مویی» به انتصاب حمیدرضا کاتوزیان به ریاست پژوهشگاه صنعت نفت دارد و می‌توان پیش بینی کرد آینده پژوهش در نفت چه خواهد شد. بیطرف چندماهی معاون باقی خواهد ماند تا تکلیف انتخابات ریاست جمهوری و وزیر بعدی نفت مشخص شود. او هیچگاه استعفا نحواهد داد زیرا نفتی نیست. فقط نفتی‌ها هستند که با فرهنگ خاصشان زیر بار توقعات نمی‌روند و ترجیح می‌دهند بروند تا بی اختیار بمانند.
روش نگرش زنگنه به موضوعات مدیریتی٬ چهره‌های نفتی را برای همکاری با وی دور کرده است که شاید نشات گرفته از سبک مدیریت شخص وی باشد و یا شاید او نفتی‌ها را قبول نداشته باشد. او در دولت اصلاحات بیش از 30 نفر از مدیران وزارت نیرو و شیلات را به نفت آورد و قصد داشت تغییری بزرگ در این وزارتخانه بوجود بیاورد اما این اقدام وی٬ موجب افزایش اختلافات و اصطکاک‌ها در نفت شد زیرا زنگنه هیچگاه فرهنگ سازمانی این وزارتخانه را درک نکرد و سعی داشت با فرمولی که در نیرو پیاده کرده بود٬ نفت را به بهره وری نزدیک کند که برنامه‌ای شکست خورده «برچسب» خورد.
زنگنه دولت یازدهم خیلی تلاش کرد تا چهره‌های مورد اعتماد خود را بار دیگر به نفت بیاورد و آنها را با سمت‌هایی خاص به کمک بگیرد ولی اغلب یاران وی ترجیح دادند در قالب شرکت‌های پیمانکاری و «باشگاه نفت و نیرو» با وی همکاری کنند که فصل جدیدی از فعالیت‌های نفتی شان بود. افرادی هم بودند که نخواستند در کنار او باشند زیرا هنوز با تبعات همکاری‌های پیشین خود مواجه بوده و هستند. جدایی زنگنه با فرهنگ سازمانی نفت٬ نفتی‌ها را از وی دور کرده است و لابی افراد درجه دو و عمدتا غیرنفتی با وی٬ راه را برای مدیران عجیب هموار کرده است. نمونه بارز آن محسن پاک نژاد مرد حراستی وزرات نیرو است که زنگنه به وی اعتماد خاصی دارد. شخصی که بدون هیچ سابقه نفتی در امر تولید معاون تولید می‌شود و امضای او را کسی ندیده است.
داستان نیرویی‌ها در نفت حالا «شخصیت» جدیدی را به بازی گرفته است؛ حبیب الله بیطرف وزیر اسبق نیرو که 8 سال در پاستور با زنگنه همسایه بود با حکم مقام عالی وزارت٬ معاون او شد و قرار است پژوهش در نفت را راهبری کند. بیطرف از دوستان پرویز فتاح نیز است بطوری که فتاح روبروی رئیس جمهور سابق ایستاد تا او را در وزارت نیرو حفظ کند. بیطرف بعنوان یکی ازاعضای شورای سیاستگذاری باشگاه نفت و نیرو از«نیمکت» فراخوانده شد تا به «بازی» بیاید.
اینکه بیطرف چه ویژگی‌هایی در مدیریت دارد و چه کمکی می‌تواند به نفت بکند را وزیر نفت می‌داند اما نکته مهم در این انتصاب٬ قحط الرجال «تحمیلی» است که دامان نفت را گرفته است. معاون برنامه ریزی این وزارتخانه که قلب تپنده آن است از سازمان برنامه و بودجه می‌آید و معاون پژوهش هم از باشگاه نفت و نیرو!
در این انتصاب دو تحلیل وجود دارد. سطح نخست از «خودمانی سازی» چینش‌ها حکایت دارد و سطح دوم نشانه‌های عدم تمایل مدیران نفتی برای همکاری با وزیر فعلی نفت را روایت می‌کند. هر دو دیدگاه را می‌توان منطقی دانست ولی نزدیک ترین تحلیل به واقعیت و اخبار موثق٬ حاکی از آن است که نفتی ها سعی می‌کنند از زنگنه حکم مسئولیت نگیرند و وی مجبور است از نیرویی‌ها بهره ببرد.
این حق طبیعی زنگنه در انتخاب معاونان خود است همانطور که طی سه سال گذشته چند معاون و یک قائم مقام را برگزید که عمدتا نفتی بودند ولی آنها بسرعت متوجه جدایی راه خود با وی شدند لذا استعفا دادند و لب گزیدند. «ژنرال» مختار است تا معاونان خود را انتخاب کند و خودش نیز مسئولیت احکام صادره را بر عهده بگیرد اما اندکی تعمق در انتصابات وی و حجم استعفاها، نشان می‌دهد مدیر قابلی نمی‌تواند با زنگنه کار کند. بزرگترین معاون وی یعنی رکن الدین جوادی زودتر از سایرین متوجه اختلافات شد و «دستور» نگرفت و استعفا داد؛ به اصرار زنگنه در نفت ماند و وزیر هم برای کاستن از حجم انتقادات معاونت برنامه ریزی و نظارت بر منابع هیدروکربوری را به دو بخش تقسیم کرد و بخش دوم آن معاونت را با اصرار فراوان و اکراه جوادی٬ به مدیرعامل سابق شرکت ملی نفت سپرد.
اظهارنظرهای شفاهی و گپ های دوستانه با تعدادی از مدیران صنعت نفت نشان می‌دهد کمتر کسی می پسندد زنگنه برایش حکم صادر کند و ترجیح می‌دهند به آینده خوشبین باشند به این امید که این دوره، آخرین دوره وزارت بیژن نامدار زنگنه باشد.
از یاد نبریم مقدم استعفا داد؛ شاید گفته شود این استعفا بدلیل موضوع سقف پاداش بازنشستگی باشد ولی با استعفای وی در شرایطی موافقت شد که این بند جنجالی برنامه ششم٬ با رای منفی بهارستان مواجه شد. نقدهای متفاوتی به مقدم وارد است ولی وی از نزدیکان زنگنه بود که ترجیح داد ریاست انستیتو نفت دانشگاه علوم تحقیقات را انتخاب کند تا ادامه همکاری با وزیر نفت را.
بیطرف شاید بتواند به نفت کمک کند ولی نه به اندازه خود نفتی‌ها؛ این انتصاب شباهت «مویی» به انتصاب حمیدرضا کاتوزیان به ریاست پژوهشگاه صنعت نفت دارد و می‌توان پیش بینی کرد آینده پژوهش در نفت چه خواهد شد. بیطرف چندماهی معاون باقی خواهد ماند تا تکلیف انتخابات ریاست جمهوری و وزیر بعدی نفت مشخص شود. او هیچگاه استعفا نحواهد داد زیرا نفتی نیست. فقط نفتی‌ها هستند که با فرهنگ خاصشان زیر بار توقعات نمی‌روند و ترجیح می‌دهند بروند تا بی اختیار بمانند.
شنبه ۱۱ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۰۰
کد مطلب: 16143
خانچی
۸۴
باشناخت بیش ازسی سال کاردرنفت وحشرونشرباکلیه رده های کارکنان صنعت نفت ازکاردرستاد بازسازی ونوسازی نفت تااداره کل بازرسی وزارت نفت ومشاورمدیرعامل شرکت ملی نفت ایران دردومدیریت آگاهانه اظهارنظرمی کندکه اولا نفتی ها سربازان ارتش نیستندکه به هرفرمانده ای بله قربان بگویندثانیامعده صنعت نفت هرغذایی راهضم نمی کندودرنهایت اجبارومسمومیت آن رابالامی آورد مدیران باتجربه که باطی کردن پله های ترقی عمدتاصاحب نظرهستندماشین امضاوبله قربان گونمی شوند.آقای علی هاشمی ومرحوم کردان وآقایان قلعه بانی وعلی آبادی و......تاچه حدحمایت وتقویت شدندنتیجه چه شد؟قطعااگرروزی مجلس وروسای جمهوراراده کنندکه وزارت نفت اصولی اداره شودراهی جزسپردن وزارت نفت ومدیریت های آن به نفتی های مجرب ومتعهدنخواهندداشت وغیرازآن تیشه زدن به ریشه صنعتی است که باکمال تاسف اقتصاد کشورومعیشت مردم برآن تکیه دارد.
با صحبت های اقای خانچی مخالفم مگر فقط نفتی های توان مدیریت و کار را دارند هر کس تحصیلات و تخصص و مدیریت سرش بشود می تواند به کشور و نظام وهر وزارتخانه تخصصی و غیر تخصصی خدمت نماید اینکه برای مناصب وزارت و صنعت نفت باید از انها بهره گرفت فکری غلط و عبث است این رانت قدرت درست کردن و چوب لای چرخ وزارت و کشور گذاردن است با ملاحضه افراد موجود در صنعت نفت و مسئولین گمارده شده در مناصب کلیدی اگر کارشناسان و خبرکان دون پایه انجام وظیفه ننمایند مسئولین فعلی در کارها دست از پا دراز تر هستند در جلسات مشاهده می شود که اکثر مسئولیت مستمع هستند و کارشناسان سخن گو پس اگر کسی تخصص و تجربه داشته باشد در همه جا می تواند موفق باشد نه فقط و فقط نفتی های متکبر و از خود راضی که خیلی هم ادعا دارند
امیدوارم این نفتی محترم که بانظرحقیرمخالف است وازاوتشکرمی کنم پس ازسالها تجربه اندوزی درنفت دریابدکه اطلاعات ومعلومات نفتی برای مدیریت درنفت یک ضرورت ویژه است دانش های عمومی مدیریت حتی درسطح دکتری درصنعت نفت فقط یک فاکتورازمدیریت درنفت است درنطربگیریدکه فردی برای رسیدن به مقام مدیریت مهندسی وساختمان دریک شرکت فرعی علاوه برمعلومات آکادمیک بایدمراحلی چون ناظرپروژه مجری پروژه مجری طرح اخذمعلومات درمهندسی طراحی قراردادهاو.....راطی کندودرهرمرحله چندسال تجربه اندوزی کندتایک مدیرمهندسی وساختمان مجرب وتوانمندنفتی شود.برای مدیریت های کلا ن تردرنفت معلومات وتجربیات بیشتری هم هست که بیان آنهادراین مقوله مقدورنیست وآگاهی برآن هانیازبه تجربه درنفت دارد.لطفابفرماییددرسطح وزارت نفت ومدیران عامل چهارشرکت اصلی کدامیک ازمسئولین غیرنفتی موفق بوده اند؟
سوالی از برادر عزیز اقای خانچی دارم لطفا با توجه به تجربیات شما پاسخ دهید: کدامیک از ژنرال های زنگنه هم تحصیلات اکادمیک مرتبط و هم تجربه کافی در انجام پروژه و... داشته اند مثل ( حیدر بهمنی مدیرتجربی )( جشن ساز لیسانس زبان) ( قمصری کارشناسی غیر مرتبط) ( منوچهری )(پاکنژاد) ( کاردور حسابداری) ( عراقی) ( کاظمی) ( مقدم)( بازرگانی دکتری دامپزشکی!!!!!) ( مشاورین فرهنگی مجیدی اخوند دامپزشک ) و دهها مدیر ژنرال نمای اصالت گروهبان پس برادر عزیز در همه دولت ها و وزارت خانه ها این انتصابات باندی و قبیله ای است و کار را فقط و فقط کارشناسان و کارمندان خدوم و زحمت کش انجام می دهند و انها کیفش را می برنند لذا اگر انها کار را ترک کنند و افراد متخصص و تحصیل کرده و مدیر و مدبر و کاردان گمارده شوند اگر نفتی هم نباشند در کارشان پس دو تا سه ماه متبحر و اگاه می شوند . عزت زیاد
باتشکرازنفتی گرامی اگربه عرایضم دقت فرموده باشیددرجواب این که آیاصرفایک تحصیل کرده یامدیرغیرنفتی می توانددرنفت مدیرشودعنوان کردم که اگردکترای مدیریت هم داشته باشید(تحصیلات آکادمیک)تادرنفت تجربه نداشته باشیدنمی توانیدیک مدیرموفق نفتی بشوید.بحث اساسی من لزوم داشتن تجربیات مفیدنفتی برای یک مدیرنفتی است.اصلادراین مقوله قصدندارم کسی راتکذیب کنم یامدیریت های موجود راتاییدکنم چون اگربسیاری ازمدیران موجودبرمبنای شایسته سالاری منصوب شده بودندکه اوضاع نفت به این حال ورو نبودولی دلیل موفقیت بعضی ازآقایان باسابقه وباتجربه درنفت که نام بردیدوبدون داشتن تحصیلات تخصصی دانشگاهی خدمات ارزنده ای به صنعت نفت وحفاری ارایه نمایندداشتن تجربه وسوابق مفیدآنهادرنفت بوده نه مدارک تحصیلی آنهافاجعه بدتربرای نفت کسانی هستندکه نه تحصیلات مربوط رادارندنه تجربه درنفت را.پس بازبرنظرم تأکیدمی کنم که شرط اصلی موفقیت یک مدیردرنفت سابقه وتجاربش درنفت وشناخت نفتی هاوفرهنگ آنهاست .به این نکته هم توجه بفرماییدکه کارشناس کارهای تخصصی وکارشناسی راانجام می دهدونیروهای عملیاتی کارهای سخت وارزشمندعملیاتی ومدیرکارهای مدیریتی را.ازیک مدیرانتظارانجام وظایف کارشناسی یاعملیاتی رانداشته باشید.مدیرباشناخت کلی که ازبخش های مختلف داردبادریافت نظرات کارشناسی وعملیاتی تصمیم مدیریتی اتخاذمی کند.موفق وعاقبت به خیرباشی إن شاء الله.
درپاسخ به سوال اخیریک نفتی مطلبی به عصرنقت ارسال کردم که متاسفانه چاپ نشدلذامجددا برای روشن شدن ذعن این نفتی محترم فقط به ذکریک جمله بسنده می کنم که صرف داشتن تحصیلات آکادمیک نمی تواندفردی رایک مدیرتوانمند نفتی کنذ.تربیت یک مدیرتوانمندنفتی باطی مراحل مدیریت ازپایین ترین سطح تابالاترین آن مقدوراست.کمااینکه آقایان جشن سازوبهمنی صرف نظرازرشته تحصیلیشان به دلیل کسب مهارت ها وتجربیات عملی طولانی درصنعت نفت وحفاری وشناخت فرهنگ نفتی هاتوانستندبه صنعت نفت وحفاری خدمات مهمی ارایه نمایندکه خاموش کردن چاه های نفت ایران وکویت نمونه ای ازاین خدمات ارزشمنداست.
این یارو از اول با شعار سپردن مسئولیت به نفتی ها وارد شد ولی از قضا تمامی کسانی که بیرون کرد از مسولیت همه رسمی نفت بودند و ژنرال واقعی!!! هیجان انگیز اینجاست کسیکه این شعار را میداد دنبال شیادهایی رفت و آورد که نه تنها لیاقت سربازی نداشتند را ژنرال قلابی کرد ، ختلان نیروی انسانی ،صادق آبادی و .... جوجه دانشجویان خواجه نصیر طوسی و نمایندگان دیپورت شده مجلس!!! اینها را واسه خودش حامی درست کرده تا بنحواحسن وزارت نفت را شخم بزند قصدش هم از اول همین بود.