مدل جنوب معرفی شد
مدل قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در نشست‌های جداگانه این شرکت در تهران برای سه شرکت داخلی قرارگاه خاتم الانبیا، نفت و گاز پرشیا و انرژی دانا رونمایی و تشریح شد و حاضران در این باره بحث و تبادل نظر کردند.
به گزارش ميزنفت٬ بیژن عالی پور در حاشیه نشست با شرکت‌های داخلی که روز یکشنبه (٢٨ آذر ماه) در تهران برگزار شد، به خبرنگار شانا گفت: نشستها با قرارگاه خاتم الانبیا، شرکت نفت و گاز پرشیا و انرژی دانا برگزار و طی آن مدل قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب تشریح و دیدگاههای آنها دریافت شد.
وی افزود: نشست‌های ما افزون بر شرکت‌های خارجی با شرکت‌های داخلی صاحب صلاحیت وزارت نفت در تهران و اهواز در حال برگزاری است.
عالی پور این نشستها را زمینهسازی برای امضای تفاهمنامه با شرکت‌های داخلی در چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب دانست و در باره شیوه همکاری با شرکت‌های داخلی توضیح داد: شرکت‌های داخلی مورد مذاکره برای همکاری و توسعه میدان‌ها باید شریکان خارجی پیدا کنند تا در سایه این مشارکت منابع مالی و فناوری روزآمد دنیا برای توسعه میدان‌ها استفاده شود.
وی با مثبت ارزیابی کردن نشستها باشرکت‌های داخلی اظهار امیدواری کرد که به زودی با برخی از آنها تفاهمنامه همکاری امضا شود.
عالی پور با اشاره به امضای ۲ تفاهمنامه براساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با کنسرسیوم پرگس و شرکت شلمبرژه گفت: مذاکره با دیگر شرکت‌های خارجی همچون بی پی، شرکت نفتی آرژانتین، شرکت ملی نفت چین (سیانپیسی) و سینوپک برای همکاری براساس این چارچوب قراردادی در حال انجام است.
وی همچنین به سفر مقامهای شرکت نفت و گاز لهستان در ماه ژانویه به ایران برای مذاکره در مسیر قراردادی این شرکت خبر داد.
عالی پور گفت: مدل قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب پیرو موافقت وزیر نفت تهیه شد که براین اساس مشارکت شرکت‌های داخلی و خارجی در صنعت نفت براساس سبد قراردادی خواهد بود تا بتوانیم افزون بر جذب سرمایه، فناوری مورد نیاز را پیاده کنیم.
عالی پور این نشستها را همسو با دستور وزیر نفت و مصوبه شرکت ملی نفت ایران برای زمینهسازی امضای تفاهمنامه با این شرکت‌ها در چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب دانست.
چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به پیشنهاد این شرکت و با موافقت و ابلاغ وزیر نفت، تدوین شد و پس از تصویب در هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران قابلیت اجرا پیدا کرد. این چارچوب قراردادی در مسیر الگوی جدید قراردادهای نفتی و منطبق با کلیات آن و در جزئیات تابع شرایط می و ساختار فنی و تخصصی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب است که برای نخستین بار در صنعت نفت اجرا می‌شود.
با اعلام و تایید وزیر نفت، چهار میدان پارسی، کرنج، رگ سفید و شادگان شامل ٩ مخزن برای توسعه بر اساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در نظر گرفته شده اند ، مخزن آسماری میدان پارسی و ٢ مخزن آسماری و بنگستان میدان شادگان است.
شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به عنوان یکی از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران که عهده‌دار تولید حدود ٨٠ درصد از نفت کشور است، قرار است بر اساس چارچوب قراردادی مختص این شرکت، چهار میدان پارسی، کرنج، رگ سفید و شادگان را که مشتمل بر ٩ مخزن است، توسعه دهد. این ٩ مخزن شامل سه مخزن آسماری، پابده و خامی میدان کرنج، سه مخزن آسماری، بنگستان و خامی میدان رگ سفید، مخزن آسماری میدان پارسی و ٢ مخزن آسماری و بنگستان میدان شادگان است.
در این شیوه قراردادی، کارفرما، شرکت ملی نفت ایران و مجری طرح، شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب خواهد بود که از طرف و به نمایندگی از کارفرما (شرکت ملی نفت ایران)، راهبری طرح را عهده دار است. براساس چارچوب قراردادی مختص شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، پیمانکار شرکت یا شرکت‌های صاحب صلاحیت نفتی داخلی یا خارجی، مکلف به تامین منابع مالی مورد نیاز هستند.
چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب مبتنی بر ٢ نوع قرارداد شامل الف- توسعه، اجرای طرح‌های ازدیاد برداشت (EOR & IOR) و بهره برداری و ب- عملیات محور (Job Based) شامل عملیات حفاری، چاه محور و یا تاسیسات سطح الارضی تعریف شده است.
بخش عمده و اساس کار شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب متمرکز بر نوع نخست قرارداد یعنی توسعه، اجرای طرح‌های ازدیاد برداشت و بهره برداری است و مذاکرات اولیه نیز در این زمینه در حال انجام است.
براساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب که به تصویب هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران رسیده است، پیمانکار همه فعالیت‌ها و هزینه‌ها را با نظارت و راهبری مجری طرح (شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب) انجام میدهد و راهبری توسعه، تولید و بهره برداری از میدان یا مخزن، برآوردهای اولیه برای دستیابی به اهداف تولیدی، تدوین برنامه پایه تولید، نهایی سازی برنامه‌های مالی و عملیاتی سالانه و راهبری تیم‌های مدیریتی و فنی در حین اجرای طرح بر عهده شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب خواهد بود.
دوره اجرای طرح در قرارداد پنجساله خواهد بود و در صورت نیاز امکان تمدید آن به شرط روزآمد شدن خط سناریوی پایه قرارداد وجود دارد. بازپرداخت همه هزینه‌های مستقیم، غیرمستقیم، هزینه‌های بهره برداری و نیز پرداخت هزینه‌های تامین مالی و دستمزد پیمانکار برای اجرای طرح از محل حداکثر ٥٠ درصد از تولید نفت خام یا میعانات گازی اضافی نسبت به خط پایه تخلیه و تا ٧٥ درصد از تولید گاز طبیعی اضافی نسبت به خط پایه تخلیه و در مورد دیگر محصولات بر پایه قیمت روز فروش محصول انجام می‌شود که این بازپرداخت می‌تواند با تحویل محصول و یا عواید حاصل از فروش محصولات یاد شده انجام شود. در نهایت، خط پایه تخلیه و خط سناریوی پایه باید به تصویب شورای عالی مخازن برسد.
برای اجرای قراردادهای نوع الف که مشتمل بر توسعه، اجرای طرح‌های بهبود یا ازدیاد برداشت (EOR & IOR) و بهره برداری است، مجری طرح با انجام مطالعات مهندسی مخزن، یک طرح توسعه اولیه تهیه کرده و از شرکت‌های معتبر و صاحب صلاحیت نفتی دعوت به ارائه پیشنهاد می‌کند.
طرح توسعه ارائه شده از سوی مجری، مبنای ارزیابی طرح‌های پیشنهاد دهنده‌هاست، طرح توسعه فنی و اقتصادی نهایی بر مبنای مطالعه اولیه انجام یافته و نیز پیشنهادهای دریافتی از شرکت‌های نفتی، از سوی مجری طرح تهیه و برای تصویب به شرکت ملی نفت ایران ارسال می‌شود. بر اساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، شرکت‌ها پس از بررسی به شرکت ملی نفت ایران معرفی و پس از تایید پیمانکار واجد صلاحیت، این پیمانکار زیر نظر مجری، اجرای طرح را با تامین منابع مالی موردنیاز در دستور کار قرار می دهد.
در هر قرارداد کارگروههای مشترک مدیریتی و فنی از نمایندگان مجری و پیمانکار تشکیل می‌شود و نظارت بر همه مراحل عملیات طرح را بر عهده داشته و افزون بر تهیه دستورالعمل‌های فنی برای انجام فعالیت‌ها و همچنین تهیه برنامه عملیاتی سالانه در چارچوب قرارداد، نسبت به واگذاری پیمان‌های دست دوم و اتخاذ تصمیم‌های فنی، مالی و حقوقی اقدام می‌شود که تائید فنی و عملیاتی تصمیم‌های کارگروه‌ها با مجری طرح خواهد بود.
تصمیم‌های مالی نیز برای افزایش و یا کاهش (کلی و یا سالانه) میزان سرمایه گذاری نسبت به طرح توسعه در چارچوب قرارداد با توافق طرفین انجام می‌شود و برنامه مالی و عملیاتی سالیانه باید به تائید شرکت ملی نفت ایران برسد.
در این چارچوب قراردادی، روش صحیح دریافت به موقع اطلاعات از مخزن، پایش همه پارامترهای مخزن و همچنین مطالعات مخزن (با نظر کارگروه مشترک فنی) در طول قرارداد با همکاری مشاوران معتبر (خارجی و داخلی) و مشارکت کامل مجری و پیمانکار با هدف اصلاح یا بهینه‌سازی برنامه‌های کنونی یا به‌کارگیری روش‌های جدید ازدیاد برداشت انجام می‌شود.
وی افزود: نشست‌های ما افزون بر شرکت‌های خارجی با شرکت‌های داخلی صاحب صلاحیت وزارت نفت در تهران و اهواز در حال برگزاری است.
عالی پور این نشستها را زمینهسازی برای امضای تفاهمنامه با شرکت‌های داخلی در چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب دانست و در باره شیوه همکاری با شرکت‌های داخلی توضیح داد: شرکت‌های داخلی مورد مذاکره برای همکاری و توسعه میدان‌ها باید شریکان خارجی پیدا کنند تا در سایه این مشارکت منابع مالی و فناوری روزآمد دنیا برای توسعه میدان‌ها استفاده شود.
وی با مثبت ارزیابی کردن نشستها باشرکت‌های داخلی اظهار امیدواری کرد که به زودی با برخی از آنها تفاهمنامه همکاری امضا شود.
عالی پور با اشاره به امضای ۲ تفاهمنامه براساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با کنسرسیوم پرگس و شرکت شلمبرژه گفت: مذاکره با دیگر شرکت‌های خارجی همچون بی پی، شرکت نفتی آرژانتین، شرکت ملی نفت چین (سیانپیسی) و سینوپک برای همکاری براساس این چارچوب قراردادی در حال انجام است.
وی همچنین به سفر مقامهای شرکت نفت و گاز لهستان در ماه ژانویه به ایران برای مذاکره در مسیر قراردادی این شرکت خبر داد.
عالی پور گفت: مدل قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب پیرو موافقت وزیر نفت تهیه شد که براین اساس مشارکت شرکت‌های داخلی و خارجی در صنعت نفت براساس سبد قراردادی خواهد بود تا بتوانیم افزون بر جذب سرمایه، فناوری مورد نیاز را پیاده کنیم.
عالی پور این نشستها را همسو با دستور وزیر نفت و مصوبه شرکت ملی نفت ایران برای زمینهسازی امضای تفاهمنامه با این شرکت‌ها در چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب دانست.
چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به پیشنهاد این شرکت و با موافقت و ابلاغ وزیر نفت، تدوین شد و پس از تصویب در هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران قابلیت اجرا پیدا کرد. این چارچوب قراردادی در مسیر الگوی جدید قراردادهای نفتی و منطبق با کلیات آن و در جزئیات تابع شرایط می و ساختار فنی و تخصصی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب است که برای نخستین بار در صنعت نفت اجرا می‌شود.
با اعلام و تایید وزیر نفت، چهار میدان پارسی، کرنج، رگ سفید و شادگان شامل ٩ مخزن برای توسعه بر اساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در نظر گرفته شده اند ، مخزن آسماری میدان پارسی و ٢ مخزن آسماری و بنگستان میدان شادگان است.
شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به عنوان یکی از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت ایران که عهده‌دار تولید حدود ٨٠ درصد از نفت کشور است، قرار است بر اساس چارچوب قراردادی مختص این شرکت، چهار میدان پارسی، کرنج، رگ سفید و شادگان را که مشتمل بر ٩ مخزن است، توسعه دهد. این ٩ مخزن شامل سه مخزن آسماری، پابده و خامی میدان کرنج، سه مخزن آسماری، بنگستان و خامی میدان رگ سفید، مخزن آسماری میدان پارسی و ٢ مخزن آسماری و بنگستان میدان شادگان است.
در این شیوه قراردادی، کارفرما، شرکت ملی نفت ایران و مجری طرح، شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب خواهد بود که از طرف و به نمایندگی از کارفرما (شرکت ملی نفت ایران)، راهبری طرح را عهده دار است. براساس چارچوب قراردادی مختص شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، پیمانکار شرکت یا شرکت‌های صاحب صلاحیت نفتی داخلی یا خارجی، مکلف به تامین منابع مالی مورد نیاز هستند.
چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب مبتنی بر ٢ نوع قرارداد شامل الف- توسعه، اجرای طرح‌های ازدیاد برداشت (EOR & IOR) و بهره برداری و ب- عملیات محور (Job Based) شامل عملیات حفاری، چاه محور و یا تاسیسات سطح الارضی تعریف شده است.
بخش عمده و اساس کار شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب متمرکز بر نوع نخست قرارداد یعنی توسعه، اجرای طرح‌های ازدیاد برداشت و بهره برداری است و مذاکرات اولیه نیز در این زمینه در حال انجام است.
براساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب که به تصویب هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران رسیده است، پیمانکار همه فعالیت‌ها و هزینه‌ها را با نظارت و راهبری مجری طرح (شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب) انجام میدهد و راهبری توسعه، تولید و بهره برداری از میدان یا مخزن، برآوردهای اولیه برای دستیابی به اهداف تولیدی، تدوین برنامه پایه تولید، نهایی سازی برنامه‌های مالی و عملیاتی سالانه و راهبری تیم‌های مدیریتی و فنی در حین اجرای طرح بر عهده شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب خواهد بود.
دوره اجرای طرح در قرارداد پنجساله خواهد بود و در صورت نیاز امکان تمدید آن به شرط روزآمد شدن خط سناریوی پایه قرارداد وجود دارد. بازپرداخت همه هزینه‌های مستقیم، غیرمستقیم، هزینه‌های بهره برداری و نیز پرداخت هزینه‌های تامین مالی و دستمزد پیمانکار برای اجرای طرح از محل حداکثر ٥٠ درصد از تولید نفت خام یا میعانات گازی اضافی نسبت به خط پایه تخلیه و تا ٧٥ درصد از تولید گاز طبیعی اضافی نسبت به خط پایه تخلیه و در مورد دیگر محصولات بر پایه قیمت روز فروش محصول انجام می‌شود که این بازپرداخت می‌تواند با تحویل محصول و یا عواید حاصل از فروش محصولات یاد شده انجام شود. در نهایت، خط پایه تخلیه و خط سناریوی پایه باید به تصویب شورای عالی مخازن برسد.
برای اجرای قراردادهای نوع الف که مشتمل بر توسعه، اجرای طرح‌های بهبود یا ازدیاد برداشت (EOR & IOR) و بهره برداری است، مجری طرح با انجام مطالعات مهندسی مخزن، یک طرح توسعه اولیه تهیه کرده و از شرکت‌های معتبر و صاحب صلاحیت نفتی دعوت به ارائه پیشنهاد می‌کند.
طرح توسعه ارائه شده از سوی مجری، مبنای ارزیابی طرح‌های پیشنهاد دهنده‌هاست، طرح توسعه فنی و اقتصادی نهایی بر مبنای مطالعه اولیه انجام یافته و نیز پیشنهادهای دریافتی از شرکت‌های نفتی، از سوی مجری طرح تهیه و برای تصویب به شرکت ملی نفت ایران ارسال می‌شود. بر اساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، شرکت‌ها پس از بررسی به شرکت ملی نفت ایران معرفی و پس از تایید پیمانکار واجد صلاحیت، این پیمانکار زیر نظر مجری، اجرای طرح را با تامین منابع مالی موردنیاز در دستور کار قرار می دهد.
در هر قرارداد کارگروههای مشترک مدیریتی و فنی از نمایندگان مجری و پیمانکار تشکیل می‌شود و نظارت بر همه مراحل عملیات طرح را بر عهده داشته و افزون بر تهیه دستورالعمل‌های فنی برای انجام فعالیت‌ها و همچنین تهیه برنامه عملیاتی سالانه در چارچوب قرارداد، نسبت به واگذاری پیمان‌های دست دوم و اتخاذ تصمیم‌های فنی، مالی و حقوقی اقدام می‌شود که تائید فنی و عملیاتی تصمیم‌های کارگروه‌ها با مجری طرح خواهد بود.
تصمیم‌های مالی نیز برای افزایش و یا کاهش (کلی و یا سالانه) میزان سرمایه گذاری نسبت به طرح توسعه در چارچوب قرارداد با توافق طرفین انجام می‌شود و برنامه مالی و عملیاتی سالیانه باید به تائید شرکت ملی نفت ایران برسد.
در این چارچوب قراردادی، روش صحیح دریافت به موقع اطلاعات از مخزن، پایش همه پارامترهای مخزن و همچنین مطالعات مخزن (با نظر کارگروه مشترک فنی) در طول قرارداد با همکاری مشاوران معتبر (خارجی و داخلی) و مشارکت کامل مجری و پیمانکار با هدف اصلاح یا بهینه‌سازی برنامه‌های کنونی یا به‌کارگیری روش‌های جدید ازدیاد برداشت انجام می‌شود.
دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۱۵
کد مطلب: 16035