ارتباط چراغ‌های نفتی با سیاست‌های نفتی مصدق !
بخشی از کارخانه های عالی نسب اما در دوران احمدی نژاد دچار وشکستگی شدند و بعد از مرگ آن مرحوم ورثه ی او، کارخانه ها را به خودروسازی ها فروختند.
به گزارش «ميزنفت»، صرالله لشتی از فعالان ملی- مذهبی با انتشار تصویر یک بخاری علاء الدین قدیمی در صفحه فیس‌بوک خود به ماجرای تاریخی تولید این چراغ‌های نفتی در دوران مصدق پرداخته است. لشتی می‌نویسد:
این عکسی است که صفحه به صفحه در فیس بوک می چرخد و هرکس یادی از روزهای خوشی که با این چراغ ها داشته اند می کند و حس نوستالوژیکی را منتقل می کنند. این چراغ اما برای من، نماد و نمونه ی اقتصاد تولیدمحور است. اقتصاد بدون نفت مصدق بزرگ. روزی مهندس سحابی گفت راجع به بورژوازی ملی در ایران کار میدانی کنید. این کار را شروع کردم. از حاج آقا «عالی نسب» و «علاالدین» تا «حاجی برخوردار» و «محسن آزمایش» و «هژبر یزدانی» و «هاکوپیان» و دیگرانی چون ایشان شروع به تحقیق و مطالعه کردم.
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است:
اما حکایت این چراغ و تولید آن چنین است. وقتی نفت ایران تحریم می شود و در بازارهای جهانی به فروش نمی رود، روزی مصدق چندتا بازاری استخوان دار و وطن پرست را دعوت می کند و به آنها می گوید باید کالایی تولید کنید که بخشی از نفت در داخل مصرف شود. چراغ و بخاری و سماور نفتی. با این کار هم می توانیم با فروش داخلی نفت، صنعت نفت را حفظ کنیم و از ورشکستگی و تعطیلی کامل نجات دهیم و هم اینکه نفت را به چرخه ی اقتصاد ملی وارد کنیم و بین ساخت های اقتصادی رابطه ی اکمال برقرار کنیم. حاج آقا عالی نسب، چراغ و سماور و بخاری عالی نسب را تولید می کند و حاج آقا علاالدین، چراغ و سماور علاالدین را. به گونه ای که حتا کارخانه ی «والور» از عالی نسب به خاطر تقلید از طرح های والور شکایت می کند که در دادگاه های بین المللی محکوم می شود. این چراغ و چراغ و سماورهایی چون این، نماد اقتصاد مقاومتی در ایران اند. اقتصاد تولیدمحور دوران مصدق بزرگ که بدون فروش یک ریال نفت به خارجی بیش از ۲ سال مقاومت کرد و صنعت های نوینی را نیز در ساخت اقتصاد ایران خلق کرد. بخشی از کارخانه های عالی نسب اما در دوران احمدی نژاد دچار وشکستگی شدند و بعد از مرگ آن مرحوم ورثه ی او، کارخانه ها را به خودروسازی ها فروختند. باری، نتیجه ی این کار میدانی، اشک و آه و غم و درد بود. تحقیقی که مثل بقیه ی کارها از خانه برده اند و پس هم نمی دهند…
این عکسی است که صفحه به صفحه در فیس بوک می چرخد و هرکس یادی از روزهای خوشی که با این چراغ ها داشته اند می کند و حس نوستالوژیکی را منتقل می کنند. این چراغ اما برای من، نماد و نمونه ی اقتصاد تولیدمحور است. اقتصاد بدون نفت مصدق بزرگ. روزی مهندس سحابی گفت راجع به بورژوازی ملی در ایران کار میدانی کنید. این کار را شروع کردم. از حاج آقا «عالی نسب» و «علاالدین» تا «حاجی برخوردار» و «محسن آزمایش» و «هژبر یزدانی» و «هاکوپیان» و دیگرانی چون ایشان شروع به تحقیق و مطالعه کردم.
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است:
اما حکایت این چراغ و تولید آن چنین است. وقتی نفت ایران تحریم می شود و در بازارهای جهانی به فروش نمی رود، روزی مصدق چندتا بازاری استخوان دار و وطن پرست را دعوت می کند و به آنها می گوید باید کالایی تولید کنید که بخشی از نفت در داخل مصرف شود. چراغ و بخاری و سماور نفتی. با این کار هم می توانیم با فروش داخلی نفت، صنعت نفت را حفظ کنیم و از ورشکستگی و تعطیلی کامل نجات دهیم و هم اینکه نفت را به چرخه ی اقتصاد ملی وارد کنیم و بین ساخت های اقتصادی رابطه ی اکمال برقرار کنیم. حاج آقا عالی نسب، چراغ و سماور و بخاری عالی نسب را تولید می کند و حاج آقا علاالدین، چراغ و سماور علاالدین را. به گونه ای که حتا کارخانه ی «والور» از عالی نسب به خاطر تقلید از طرح های والور شکایت می کند که در دادگاه های بین المللی محکوم می شود. این چراغ و چراغ و سماورهایی چون این، نماد اقتصاد مقاومتی در ایران اند. اقتصاد تولیدمحور دوران مصدق بزرگ که بدون فروش یک ریال نفت به خارجی بیش از ۲ سال مقاومت کرد و صنعت های نوینی را نیز در ساخت اقتصاد ایران خلق کرد. بخشی از کارخانه های عالی نسب اما در دوران احمدی نژاد دچار وشکستگی شدند و بعد از مرگ آن مرحوم ورثه ی او، کارخانه ها را به خودروسازی ها فروختند. باری، نتیجه ی این کار میدانی، اشک و آه و غم و درد بود. تحقیقی که مثل بقیه ی کارها از خانه برده اند و پس هم نمی دهند…
يکشنبه ۱۲ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۱۰
کد مطلب: 1532
