هاتف ستاری اسمرود/ از زمانی که بحث مربوط به کاهش تحریم ها و برداشته شدن یکباره آنها به میان آمد،موضوعات مربوط به حضور شرکت های نفتی خارجی در میادین نفتی به اوج خود رسید و راه چاره را در حضور آنها دیدیم و سه سال در تهیه و تدارک IPCبودیم تا بلکه با همه ی ایرادات بزرگ و کوچک خود،عامل جذابی برای شرکت های فوق الذکر باشد.
از همان ابتدا دوستان عزیز وزارت نفت علاقه ی شدیدی به حضور شرکت توتال در میادین ما را داشته و حتی در سفر ریاست محترم جمهوری به کشور فرانسه،در ابتدا و بادی امر،از امضای قرارداد با مدیر عامل شرکت توتال رونمایی شد تا همه واقف شوند که شرکت فوق الذکر علی رغم تمام جرائم بزرگ و کوچکی که در کشور ایران مرتکب شده،هم چنان یکه تاز میادین نفتی باقی خواهد ماند.
اما کار به اینجا ختم نشد و از انواع قراردادها و سبد قراردادی برای این شرکت خوش خطو خال رونمایی شد و حتی راضی به ارائه اطلاعات رایگان به شرکت فوق الذکر شدیم تا فقط حضور داشته باشد و آنرا علامت رفع تحریم و از نعمات برجام در کشور بدانیم تا بلکه در میادین ما حاضر شده تا در نحوه درست بهره برداری کردن از میادین نفتی مشاوره دهد و از طرف دیگر به عنوان شریک کشور قطر اطلاعات پارس جنوبی را برای کشور مزبور به حراج گذاشته شد.
با وجود تمام خدمات فوق، امروز مطلع شدیم که هم چنان شرکت مزبور برای حضور در میادین حاضر و آماده ما و همچنین اخذ اطلاعات رایگان،اما اگر می آورد و مشکلات بانکی را بهانه می کند!
اما موضوع جایی جالتر می شود که وزیر محترم نفت بیان داشتند مشکل عدم انتقال پول نیست بلکه ناشی از بی خردی است!چرا بایستی دوستان داخل کشور بی خرد قلمداد شده و قربانی تسلسل باطل و تصمیمات نابه جای وزارت شوند؟ مگر نه اینست که نماینده توتال به گزارش خبرگزاری رسمی وزارت نفت (شانا) ابراز داشت که مشکلات بانکی هنوز پابرجاست و توتال نهایت امر،توانایی فعالیت در قسمت پایین دست حوزه ی نفت را دارند؟چرا دور باطل زده و انواع سبد قراردادی را به شرکت مزبور ارائه دادیم و در نهایت امر باز با مخالفت توتال مواجه گشتیم؟ مشکل از بی خردی است یا خرد سوزی؟
دوشنبه ۳ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۱۷