حمله کاردر به سیاست های هاشمی

ميزنفت/ پایگاه رسمی اطلاع رسانی وزارت نفت - شانا- امروز گفت و گویی متفاوت را با علی کاردر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در خروجی خود قرار داد که طی آن٬ کاردر به برخی سیاست های ریاست جمهوری حجت الاسلام و المسلمین هاشمی رفسنجانی انتقادهای شدیدی وارد کرده است.

بسیاری از کارشناسان بر این باورند در روزهای پس از جنگ سیاست های اقتصادی دولت کارگزاران همه ارزش ها را تحت الشعاع قرار داد که کاردر نیز بر آن صحه گذاشته است.بخش های مهم این گفت و گو در ادامه می آید:

* در دوران دفاع مقدس آر پی جی می‎زدم که بعد از مدتی به دلیل آسیب دیدن پای چپم، امکان حمل آر پی جی نداشتم و چون در دویدن‎ها خیلی اذیت می‎شدم، تغییر وضعیت دادم و آمدم روی دوشکا. بچه‎ها با من شوخی می‎کردند و می‎گفتند «تو سواد ریاضی نداری که می روی جلو و دوشکا می‎زنی. دوشکا زدن برای زیر سیکلی‎هاست». از این شوخی‎ها بینمان زیاد بود.

* با تغییرات کلان در کشور، برخی سیاست‎ها تغییر کرد و آن زمان نه تنها من، که اغلب مدیران گاز همه استعفا دادیم. بعد با وجود آنکه پیشنهادهای کاری زیادی داشتم، اما چون در صنعت نفت بودم ترجیح دادم بمانم و به همین دلیل با پیشنهاد قائم مقامی معاونت بازرگانی نفت موافقت کردم.

*در آن زمان یکباره تغییر سیاست‎ها آثار بدی بر جامعه گذاشت. صحبت از نظام سرمایه‎داری، منافع اقتصادی را جایگزین منافع اجتماعی کرد. البته رفتن به سمت منافع اقتصادی چیز بدی نیست، اما...

*سخنرانی معروف آن زمان رئیس جمهور وقت در نماز جمعه، حال بسیاری از آنانی که برای ارزش هایشان جنگیده بودند، دگرگون کرد. ذهنیت‎ها عوض شد و متاسفانه برخی مدیران دولتی، پیشگام حرکت‎های اقتصادی شدند. در رفاه زندگی کردن چیز بدی نیست؛ اما در جوامعی مانند کره جنوبی، مالزی و ...، مدیران ابتدا برای رشد و توسعه جامعه تلاش کردند نه رفاه خودشان؛ در نتیجه در این جوامع طبقه متوسط گسترده‎تری شکل گرفت. در مدل‎های اقتصادی پویا، پول به سمت تولید و صنعت حرکت می کند نه رفاهیات طبقه‎های خاص. آن زمان هنوز بلوغ لازم برای توسعه در کشور وجود نداشت و این عدم آمادگی در کنار فعالیت‎های اقتصادی برخی مدیران و حرکت کردن آنها به سمت رفاهیات شخصی، اعتماد عمومی و باورهای قبلی را خدشه‎دار کرد.

* اگر کسی در کار اجرایی با مانعی روبه‎رو شود، با او چه برخوردی می‎‏کنیم؟ نه تنها کمک نمی‎کنیم، بلکه هر کدام از کنار آن فرد رد شویم، یکی هم به او می‎زنیم یا می‎گوییم «ما که قبلا گفته بودیم». مگر در جنگ اینگونه بود؟ اگر فرمانده گردانی اشتباه می‎کرد، مگر کسی او را مقصر می‎دانست و یا سرزنش می‎کرد؟ تازه در جایی که بحث، جان آدم‎ها بود نه مالشان. جان که ارزشش قابل مقایسه با مال نیست. چرا؟ چون اعتماد بود. چون باور بود به این که آن فرمانده نیت صادقانه ای داشته است. اگر روحیه فعلی، آن زمان بر جامعه حاکم بود، فرمانده را می‎بردیم دادگاه و بازخواستش می‎کردیم.

*امروز با مدیران اجرایی برخورد خوبی نمی‎شود و دلیل آن، همان نبود اعتماد است. فرض که مدیری راه را اشتباه رفت؛ کتکش نزنید، کمکش کنید. حتی اگر مدیری در دوران تحریم نیت درستی داشته اما راه را اشتباهی رفته‎ است، دستش را بگیرید. فرقی نمی کند؛ تحریم هم نوعی جنگ بود.مثلا آن زمان معتقد بودیم منزل مدیران نباید بالاتر از میدان انقلاب باشد. میدان انقلاب خط قرمز ما بود. خیلی‎ها به این اعتقاد داشتند؛ اما ناگهان همه معیارها عوض شد. در حکومت اسلامی، مدیر باید در طبقه متوسط رو به پایین باشد؛ نمی‎گویم پایین چون در طبقه پایین زیستن تنها مختص آقا امیرالمومنین(ع) بود و بس. باید طبقه متوسط جامعه را گسترش داد. جامعه‎ای که تعداد دهک‎های ضعیف یا مرفه آن زیاد شود، جامعه موفق و روبه‎رشدی نیست.

*در رابطه با کسی که از شرایط موجود سوء استفاده می‎کند، باید بدترین برخوردها را داشت. چون سوء استفاده، تنها به منفعت شخصی آن فرد منتج نمی‎شود؛ بلکه به باور یک جامعه لطمه می‎زند و ساختار اعتماد مردم را فرو می‎ریزد. باید بین این دو به شدت تمایز قائل شد.

يکشنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۳۸