آیا توافق تاریخی بر سر نفت پایدار می ماند؟

به گزارش ميزنفت ، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود به توافق نفتی اعضای اوپک در الجزایر پرداخت و نوشت:توافق«تاریخی»که وزرای نفت اوپک در نشست مشاوره ای در الجزایر در روز چهارشنبه گذشته بر سر آن به توافق رسیدند، اتفاق های مثبت بزرگی در پی داشت که نخستین آنها نجات سازمان اوپک از فروپاشی است و دوم آن عبور از اختلاف های ایران و عربستان سعودی است که مانع ثبات تولید نفت و نیز مانع ثبات در قیمت نفت طی دو سال گذشته بود و سوم بازگشت الجزایر به عنوان میانجی گر که از احترام همگان برخوردار است آن هم به دلیل موضع بی طرفانه و روابط خوبش با بیشتر کشورهای عضو اوپک.

مهمترین پیشرفتی که در الجزایر شاهد آن بودیم به دلیل «کوتاه آمدن»عربستان از مواضع سختگیرانه اش و موافقتش نه فقط با فریز تولید بلکه با کاهش تولید و استثنای سه کشور نیجریه،لیبی و ایران از هر گونه فریزی یا کاهش تولیدشان به دلایل شرایط ویژه ای که دارند، اتفاق افتاد.

بر اساس توافق،بالاترین سقف تولید در حدود 32.4 تا 33 میلیون بشکه در روز باید باشد و این یعنی تولید  750 هزار بشکه در روز کاهش پیدا می کند. و انتظار می رود که سه کشور حاشیه خلیج فارس یعنی عربستان، امارات و کویت سهم بیشتری در این کاهش باید متحمل شوند اگر نگوییم همه این کاهش را باید متحمل شوند.این سه کشور طی دو سال گذشته تولید خود را نزدیک به 1.75میلیون بشکه افزایش داده بودند.

روسیه که رتبه نخست تولید و صادرات نفت را خارج از اوپک دارد از این توافق استقبال کرد اما با هر گونه کاهش تولیدش مخالفت می کند، همانطور که «الکساندر نواک»وزیر نفتش گفت.لیکن قطعا با فریز تولید همانطور که در کنفرانس دوحه در ماه آوریل گذشته موافقت کرده بود،موافقت خواهد کرد؛توافقی که عربستان سعودی آن را به دلیل اصرارش بر فریز تولید نفت ایران به مانند دیگران ،امری که رخ نداد،آن را به شکست کشاند.

تحلیلگران و کارشناسان خواستار احتیاط پیشه کردن هستند و خواستار آن شدند که غرق در خوش بینی نشویم به رغم آن که پس از آن قیمت نفت بالا رفت و به مرز پنجاه دلار در هر بشکه رسید.تحلیلگران و کارشناسان می گویند که برخی جنبه های مبهم در توافقنامه به ویژه درباره ابزارهای اجرا کردن آن و میزان امکان پایبندی به فریز تولید و حجم کاهش تولید وجود دارد.

آقای «عبدالصمد العوضی»کارشناس جهانی کویتی بخش نفت به روزنامه «رأی الیوم» درباره این توافق گفت که «بی تردید عربستان امتیاز بزرگی داد و با پذیرش کاهش تولید نفت و نه فقط فریز آن برای نخستین بار، سازمان اوپک را از فروپاشی نجات داد و با این کار جایگاه خود را داخل این سازمان بازیافت»العوضی پیش بینی کرد که «عربستان از امارات و کویت بخواهد که بار کاهش تولید نفت را با این کشور تحمل کنند و کمیت مطلوب برای کاهش که 750 هزار بشکه در روز است را میان هم تقسیم کنند.»

از نظر این روزنامه یعنی روزنامه رأی الیوم، عربستان سعودی این موضع انعطاف پذیر را به این دلیل در پیش گرفت که فهمید بزرگترین بازنده کاهش بهای نفت خودش است آن هم در حالی که خسارت های مادی اش به دلیل کاهش بهای نفت بیشتر می شود امری که منجر به کاهش ذخایر مالی اش از 800 میلیارد دلار به 450 میلیارد دلار و افزایش کسری بودجه اش و افزایش بار جنگ در یمن و افزایش نارضایتی شهروندان به دلیل سیاست ریاضتی که برای از بین بردن کسری بودجه تحمیل کرده، شده است.

تصویب قانون «عدالت علیه حامیان تروریسم»توسط مجلس نمایندگان و سنای آمریکا نیز رخ داد تا موضع عربستان درباره هم پیمان آمریکایی تغییر کند از این حیث که سیاست های نفتی تدوین کرد که منافع ملتش را بدون اهمیت دادن به موضع آمریکا به مانند وضعیتی که در پنج سال گذشته و حتی قبل از تاسیس سازمان اوپک حاکم بود، تامین کند.

عربستان سعودی اکنون اقداماتی در جهت بهبود چهره اش در جهان آغاز کرده است و شرکت های روابط عمومی بزرگ جهانی را در این زمینه به کار گرفته است و به گفته آقای العوضی شاید گام مهمش در این زمینه کسب هواداری اعضای سازمان اوپک است که از سیاست های سابق ریاض در مخالفت با فریز نفت به عنوان گام نخست برای افزایش قیمت نفت متضرر شدند از جمله ونزوئلا،الجزایر، نیجریه،لیبی و عراق.

توافق نفتی الجزایر «بیداری» عربستان و عقلانیت ایران و نیز بازگشت الجزایر به عرصه نفتی و چه بسا سیاسی به عنوان میانجی گر تاثیرگذار مورد قبول پس از غیبتی دو دهه ای به شمار می رود.



منبع : جماران

شنبه ۱۰ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۲۰