پرونده ویژه ميزنفت
بیگانگی IPC با عدم بازگشت تحریم ها
ميزنفت/ آیا IPC می تواند مانع بازگشت تحریم ها شود؟ مدافعان به این پرسش پاسخ «آری» می دهند و کارشناسان اصیل معتقدند چنین مهمی در شرایط فعلی جهان و ژئوپلتیک منطقه یک رویاست و به هیچ عنوان منطبق بر واقعیات و بدیهیات نیست.
طی دو هفته گذشته ميزنفت٬ در چند بخش به این موضوع پرداخت و در این میان نظرات دکتر برکشلی٬ دکتر معماریان و غلامحسین حسنتاش سه تن از کارشناسان ارشد حوزه نفت و دیپلماسی انرژی را منتشر کرد. چند گزارش هم در این باره منتشر شد که مجموعه مطلوبی را برای بررسی این موضوع در اختیار مخاطبان خود قرار داد.
نخستین گزارش در این باره مربوط به گزارشی با عنوان شرکت های نفتی دنباله رو سیاست بود؛ در بخشی از این گزارش می خوانیم: « شرکت هلندی – انگلیسی رویال داچ شل پس از تصویب تحریم ها از پروژه مشترک خود با گازپروم خارج شد. شرکت آمریکایی اگزون موبیل نیز تحت فشار دولت این کشور مجبور به پایان دادن به حضور خود در 9 پروژه از 10 پروژه مشترک با روسیه شد٬ توتال پروژه مشترک خود با لوک اویل روسیه را قطع کرد و چند مورد دیگر نشان دهنده آن است که این شرکت ها با وجود منافع مهم شان در روسیه٬ هیچ مقاومتی نکرده و سریعا روسیه را ترک کردند. تنها شرکتی که در روسیه ماند شرکت بی پی بود که دلیل عدم ترک روسیه٬ خروح انگلستان از اتحادیه اروپا بود.»
سید غلامحسین حسنتاش در دومین مطلب از این مجموعه با عنوان فریب تحریمی برای اجرای IPC نوشت:« حال شما فرض کنید وقتی شرکت های آمریکایی نمی توانند رضایت دولت خود را برای رفع تحریم های یکجانبه جلب کنند چگونه می توانند مانع بازگشت احتمالی تحریم های شورای امنیت سازمان ملل شوند؟ جالب تر این که با پایان گرفتن عمر دولت کلینتون جورج بوش (دوم) رئیس جمهور شد و دیک چنی معاون رئیس جمهور و کندلیزا رایس وزیر خارجه شد یعنی اعضاء گروه فشار نفتی مسئولیت عالی دولتی پیدا کردند، شاید ابتدا تصور می شد که با مسئولیت پیدا کردن این دو حال روند همکاری شرکت های امریکائی با ایران سهل خواهد شد اما دقیقا بر عکس شد و تحریم ها و برخورد دولت امریکا با ایران بدتر شد و اتفاقا همان دو نفر بدترین موضع را نسبت به ایران داشتند.»
دکتر فریدون برکشلی هم در مصاحبه ای به خاطره ای از جلسه ای با حضور دیگ چنی پرداخت و گفت: «پیش از آنکه نوبت به من برسد دیگ چنی نظرات خود را ارائه کرد و به موضوع تحریم ایران پرداخت. وی با حمله به بیل کلینتون و دمکرات ها آنها را با کلمات جالبی مورد خطاب قرار داد و منع سرمایه گذاری و حضور شرکت های آمریکایی در ایران را به ضرر امنیت انرژی جهان می دانست. چنی با اقتدار و صراحت لهجه خاصی این تحریم ها را نقد کرد و همه را تحت تاثیر قرار داد بطوری که مدیرعامل وقت آرامکو نیز متاثر شده بود.»
دکتر محمد صادق معماریان نیز در چهارمین مطلب این پرونده یادداشتی را با عنوان قدرت IPC در صیانت ازبرجام چنین نوشت:«در آخرین سال های حکومت، صدام حسین در ترفندی اقدام به عقد قراردادهای ترجیحی سنگینی با روسیه، چین و فرانسه برای جلوگیری از ساقط شدن حکومتش توسط غرب نمود که نهایتا با ملحوظ نمودن سهم کشورهای مذکور در ترکیب نفت عراق برای دوره بعد از صدام، رژیم صدام ساقط شد. در خصوص ایران نیز می توان به قرارداد نفتی منعقد شده با شرکت نفت آمریکایی کونوکو دردولت کارگزاران اشاره نمود که قراداد یک میلیارد دلاری آن برای فعالیت در ایران در کشاکش تقابل سیاسی دوکشور، کفایت تنظیم مناسبات فی ما بین را نکرده و توسط آمریکا ملغی گردید.»
موسسه ای که دیگ چنی برای رفع تحریم های ایران تاسیس کرد؛ این هم پنجین مطلب پرونده ویژه ميزنفت بود که پرده از موسسه ای برداشت که توسط دیگ چنی و کاندولیزا رایس بنا نهاد شده بود.
طی دو هفته گذشته ميزنفت٬ در چند بخش به این موضوع پرداخت و در این میان نظرات دکتر برکشلی٬ دکتر معماریان و غلامحسین حسنتاش سه تن از کارشناسان ارشد حوزه نفت و دیپلماسی انرژی را منتشر کرد. چند گزارش هم در این باره منتشر شد که مجموعه مطلوبی را برای بررسی این موضوع در اختیار مخاطبان خود قرار داد.
نخستین گزارش در این باره مربوط به گزارشی با عنوان شرکت های نفتی دنباله رو سیاست بود؛ در بخشی از این گزارش می خوانیم: « شرکت هلندی – انگلیسی رویال داچ شل پس از تصویب تحریم ها از پروژه مشترک خود با گازپروم خارج شد. شرکت آمریکایی اگزون موبیل نیز تحت فشار دولت این کشور مجبور به پایان دادن به حضور خود در 9 پروژه از 10 پروژه مشترک با روسیه شد٬ توتال پروژه مشترک خود با لوک اویل روسیه را قطع کرد و چند مورد دیگر نشان دهنده آن است که این شرکت ها با وجود منافع مهم شان در روسیه٬ هیچ مقاومتی نکرده و سریعا روسیه را ترک کردند. تنها شرکتی که در روسیه ماند شرکت بی پی بود که دلیل عدم ترک روسیه٬ خروح انگلستان از اتحادیه اروپا بود.»
سید غلامحسین حسنتاش در دومین مطلب از این مجموعه با عنوان فریب تحریمی برای اجرای IPC نوشت:« حال شما فرض کنید وقتی شرکت های آمریکایی نمی توانند رضایت دولت خود را برای رفع تحریم های یکجانبه جلب کنند چگونه می توانند مانع بازگشت احتمالی تحریم های شورای امنیت سازمان ملل شوند؟ جالب تر این که با پایان گرفتن عمر دولت کلینتون جورج بوش (دوم) رئیس جمهور شد و دیک چنی معاون رئیس جمهور و کندلیزا رایس وزیر خارجه شد یعنی اعضاء گروه فشار نفتی مسئولیت عالی دولتی پیدا کردند، شاید ابتدا تصور می شد که با مسئولیت پیدا کردن این دو حال روند همکاری شرکت های امریکائی با ایران سهل خواهد شد اما دقیقا بر عکس شد و تحریم ها و برخورد دولت امریکا با ایران بدتر شد و اتفاقا همان دو نفر بدترین موضع را نسبت به ایران داشتند.»
دکتر فریدون برکشلی هم در مصاحبه ای به خاطره ای از جلسه ای با حضور دیگ چنی پرداخت و گفت: «پیش از آنکه نوبت به من برسد دیگ چنی نظرات خود را ارائه کرد و به موضوع تحریم ایران پرداخت. وی با حمله به بیل کلینتون و دمکرات ها آنها را با کلمات جالبی مورد خطاب قرار داد و منع سرمایه گذاری و حضور شرکت های آمریکایی در ایران را به ضرر امنیت انرژی جهان می دانست. چنی با اقتدار و صراحت لهجه خاصی این تحریم ها را نقد کرد و همه را تحت تاثیر قرار داد بطوری که مدیرعامل وقت آرامکو نیز متاثر شده بود.»
دکتر محمد صادق معماریان نیز در چهارمین مطلب این پرونده یادداشتی را با عنوان قدرت IPC در صیانت ازبرجام چنین نوشت:«در آخرین سال های حکومت، صدام حسین در ترفندی اقدام به عقد قراردادهای ترجیحی سنگینی با روسیه، چین و فرانسه برای جلوگیری از ساقط شدن حکومتش توسط غرب نمود که نهایتا با ملحوظ نمودن سهم کشورهای مذکور در ترکیب نفت عراق برای دوره بعد از صدام، رژیم صدام ساقط شد. در خصوص ایران نیز می توان به قرارداد نفتی منعقد شده با شرکت نفت آمریکایی کونوکو دردولت کارگزاران اشاره نمود که قراداد یک میلیارد دلاری آن برای فعالیت در ایران در کشاکش تقابل سیاسی دوکشور، کفایت تنظیم مناسبات فی ما بین را نکرده و توسط آمریکا ملغی گردید.»
موسسه ای که دیگ چنی برای رفع تحریم های ایران تاسیس کرد؛ این هم پنجین مطلب پرونده ویژه ميزنفت بود که پرده از موسسه ای برداشت که توسط دیگ چنی و کاندولیزا رایس بنا نهاد شده بود.
يکشنبه ۴ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۱۹
کد مطلب: 14909