عربستان کوتاه می آید
قمار 2 تریلیون دلاری ریاض با اوپک
اما به نظر می رسد عربستان در سایه اجرای خصوصی سازی آرامکو، نگرانی زیادی در مورد شرایط بازار ندارد. اما رهبران کاراکاس که با بحران اقتصادی و سیاسی فلج کننده ای روبرو شده اند، خواهان عکس العمل های سریع اوپک در بازار هستند.
ميزنفت/ با تداوم سقوط قیمت نفت و ورود بحران کنونی بازار طلای سیاه به سومین سال، سرانجام رهبران عربستان در کنار سایر اعضای اوپک، از لزوم اقدام مناسب در شرایط کنونی سخن می گویند.
در اواخر سپتامبر امسال، اعضای اوپک در یک نشست فوق العاده در الجزایر، راهکارهای بازگشت تعادل به بازار نفت را بررسی خواهند نمود. و بازار از هم اکنون با افزایش ۴ درصدی قیمت مبادله هر بشکه نفت خام، به استقبال این اجلاس رفته است. در میان اعضای اوپک چند کشور به ویژه ونزوئلا معتقدند کارتل اوپک باید برای چند ماه، محدودیت تولید را در دستور کار خویش قرار دهد. اما نمایندگان ریاض از لزوم پیوستن همه اعضا به راهبرد فریز نفتی برای در پیش گرفتن این سیاست سخن می گویند.
اما ایرانی ها که بیش از ۶۰ درصد سهم بازار خود را در دوره تحریم های بین المللی از دست داده اند، به شدت با هرگونه توقف افزایش تولید مخالفند. اتفاقی که دست ریاض برای افزایش تولید نفت خود در تابستان داغ ۲۰۱۶ میلادی را باز گذاشته است.
در ژولای امسال، دولت عربستان با تولید ۱۰ میلیون و ۶۷۰ هزار بشکه نفت خام به رکوردی جدید دست یافت. البته همه ما می دانیم که رهبران ریاض در دو سال گذشته با آسیب های زیادی روبرو شده اند. اما شرایط آنان به دلیل هزینه های اندک تولید و سهم بازار چشمگیر، قابل مقایسه با سایر اعضای سازمان اوپک نیست. اما آنها دلیل جدیدی برای همکاری با اوپک در دست دارند: ابلاغ برنامه اصلاحات اقتصادی توسط سلطان سلمان در بهار گذشته.
یکی از بخش های این برنامه عرضه سهام شرکت آرامکو در بازار بورس و تبدیل درآمدهای فروش آن در یک صندوق مستقل ۲ تریلیون دلاری می باشد.
تحلیل گران بازار با وجود استقبال از چشم انداز بلندمدت این راهبرد معتقدند رهبران این کشور پادشاهی با داشتن سهم بازاری دست نیافتنی از سوی دیگر اعضا، خواهان قیمت های باثبات در بازار نفت هستند.
همه ما به یاد داریم خالد الفلاح که به عنوان وزیر جدید نفت این کشور منصوب گردیده، در گذشته مدیرعامل آرامکو بوده است.
وی معتقد است شرایط کنونی، فرصتی برای اوپک و کشورهای غیر عضو اوپک است تا در یک نشست مشترک به بحث و بررسی شرایط بازار نفت و انرژی بپردازند و یک راهکار احتمالی برای بازگشت ثبات به بازار نفت را برگزینند. از سوی دیگر، مایکل وینتر مدیر پژوهش بازار نفت در سوسیته جنرال می گوید: رهبران عربستان که در دو سال گذشته با سرازیر نمودن نفت ارزان به بازار شرایط بی سابقه ای را در حوزه انرژی پدید آورده اند، گویی برای تداوم راهبرد کسب سهم بازار بیشتر با تردید روبرو شده اند. و ابعاد این همکاری احتمالا تنها به سیاست فریز نفتی محدود نخواهد شد. لذا ما باید به انتظار نتایج این نشست بنشینیم.
وینتر می افزاید: هیچکس نمی داند آیا این نشست می تواند به یک قیمت مورد توافق همه اعضا و براساس تعادل بازار که ریاض را وادار به دست کشیدن از راهبرد حفظ سهم بازار کند، دست یابد و یا خیر؟
بدین ترتیب، قیمت ۴۰ دلاری هر بشکه نفت، در شرایط کنونی و البته پس از سال ها، رقبای تولیدکننده زیادی را گرد یک میز جمع نموده است. اما همچنان در مورد رویکردهای چهار دولت تاثیرگذار عربستان، عراق، ایران و روسیه در برابر سیاست فریز نفتی، ابهام های زیادی وجود دارد.
فراموش نکنید پذیرش این سیاست به معنای کاهش شدید عرضه توسط اعضای این نشست نخواهد بود. مثلا روس ها در حال تولید نفت خام با بیشترین ظرفیت خود هستند. عراقی ها نیز از شرایط کم و بیش مشابهی برخوردارند. ایرانی ها هم پس از موفقیت دور از انتظار در بازپس گیری بخش زیادی از سهم بازار از دست رفته خود، از ظرفیت اندکی برای افزودن بر تولید کنونی کشورشان برخوردارند. به علاوه تولید کنونی ریاض، پایدار نیست و در ماه های آتی، کاهش خواهد یافت.
به هر حال در صورت اتفاق نظر اعضای نشست فریز نفتی، سهمیه های کنونی تولید حفظ خواهد شد. بدین ترتیب ما بیش از هر چیز به انتظار یک تاثیر روانی در بازار نامتوازن کنونی نشسته ایم. فراموش نکنید روس ها به عنوان عضو ناظر در اجلاس الجزایر حضور خواهند یافت.
اما به نظر می رسد عربستان در سایه اجرای خصوصی سازی آرامکو، نگرانی زیادی در مورد شرایط بازار ندارد. اما رهبران کاراکاس که با بحران اقتصادی و سیاسی فلج کننده ای روبرو شده اند، خواهان عکس العمل های سریع اوپک در بازار هستند.
پس از شکست اجلاس دوحه در بهار امسال، حالا همه چشم ها به الجزایر دوخته شده است. به نظر می رسد عرضه و تقاضای نفت در حال نزدیک شدن به نقطه تعادل هستند، اما میلیاردها بشکه نفت خام و فرآورده ذخیره شده کنونی، همچنان بر رشد قیمت ها تاثیرگذار خواهد بود. کارشناسان در حالی از بازگشت تدریجی تعادل به بازار سخن می گویند که هیچ کس نمی تواند پیش بینی دقیقی از آن زمان ارایه نماید.
آغاز دوره تعمیرات اساسی سالانه پالایشگاه ها در ماه های آگوست تا اکتبر، از عوامل کوتاه مدت موثر بر نوسان های اخیر می باشد. کاهش یک میلیون بشکه ای نفت شیل تولید شده در ایالات متحده در ۱۲ ماه اخیر نیز بر کاهش فاصله عرضه و تقاضای نفت تاثیرگذار بوده است. گویی همه در این شرایط به انتظار رویکرد عربستان در اجلاس الجزایر نشسته اند. هیچکس نیز به درخواست های ونزوئلا توجه نمی کند. اما این قمار ۲ تریلیون دلاری تا چه زمانی تداوم خواهد یافت؟ این پرسشی است که هیچکس پاسخ آن را نمی داند.
نویسنده: پای دام
منبع: www.cnbc.com
در اواخر سپتامبر امسال، اعضای اوپک در یک نشست فوق العاده در الجزایر، راهکارهای بازگشت تعادل به بازار نفت را بررسی خواهند نمود. و بازار از هم اکنون با افزایش ۴ درصدی قیمت مبادله هر بشکه نفت خام، به استقبال این اجلاس رفته است. در میان اعضای اوپک چند کشور به ویژه ونزوئلا معتقدند کارتل اوپک باید برای چند ماه، محدودیت تولید را در دستور کار خویش قرار دهد. اما نمایندگان ریاض از لزوم پیوستن همه اعضا به راهبرد فریز نفتی برای در پیش گرفتن این سیاست سخن می گویند.
اما ایرانی ها که بیش از ۶۰ درصد سهم بازار خود را در دوره تحریم های بین المللی از دست داده اند، به شدت با هرگونه توقف افزایش تولید مخالفند. اتفاقی که دست ریاض برای افزایش تولید نفت خود در تابستان داغ ۲۰۱۶ میلادی را باز گذاشته است.
در ژولای امسال، دولت عربستان با تولید ۱۰ میلیون و ۶۷۰ هزار بشکه نفت خام به رکوردی جدید دست یافت. البته همه ما می دانیم که رهبران ریاض در دو سال گذشته با آسیب های زیادی روبرو شده اند. اما شرایط آنان به دلیل هزینه های اندک تولید و سهم بازار چشمگیر، قابل مقایسه با سایر اعضای سازمان اوپک نیست. اما آنها دلیل جدیدی برای همکاری با اوپک در دست دارند: ابلاغ برنامه اصلاحات اقتصادی توسط سلطان سلمان در بهار گذشته.
یکی از بخش های این برنامه عرضه سهام شرکت آرامکو در بازار بورس و تبدیل درآمدهای فروش آن در یک صندوق مستقل ۲ تریلیون دلاری می باشد.
تحلیل گران بازار با وجود استقبال از چشم انداز بلندمدت این راهبرد معتقدند رهبران این کشور پادشاهی با داشتن سهم بازاری دست نیافتنی از سوی دیگر اعضا، خواهان قیمت های باثبات در بازار نفت هستند.
همه ما به یاد داریم خالد الفلاح که به عنوان وزیر جدید نفت این کشور منصوب گردیده، در گذشته مدیرعامل آرامکو بوده است.
وی معتقد است شرایط کنونی، فرصتی برای اوپک و کشورهای غیر عضو اوپک است تا در یک نشست مشترک به بحث و بررسی شرایط بازار نفت و انرژی بپردازند و یک راهکار احتمالی برای بازگشت ثبات به بازار نفت را برگزینند. از سوی دیگر، مایکل وینتر مدیر پژوهش بازار نفت در سوسیته جنرال می گوید: رهبران عربستان که در دو سال گذشته با سرازیر نمودن نفت ارزان به بازار شرایط بی سابقه ای را در حوزه انرژی پدید آورده اند، گویی برای تداوم راهبرد کسب سهم بازار بیشتر با تردید روبرو شده اند. و ابعاد این همکاری احتمالا تنها به سیاست فریز نفتی محدود نخواهد شد. لذا ما باید به انتظار نتایج این نشست بنشینیم.
وینتر می افزاید: هیچکس نمی داند آیا این نشست می تواند به یک قیمت مورد توافق همه اعضا و براساس تعادل بازار که ریاض را وادار به دست کشیدن از راهبرد حفظ سهم بازار کند، دست یابد و یا خیر؟
بدین ترتیب، قیمت ۴۰ دلاری هر بشکه نفت، در شرایط کنونی و البته پس از سال ها، رقبای تولیدکننده زیادی را گرد یک میز جمع نموده است. اما همچنان در مورد رویکردهای چهار دولت تاثیرگذار عربستان، عراق، ایران و روسیه در برابر سیاست فریز نفتی، ابهام های زیادی وجود دارد.
فراموش نکنید پذیرش این سیاست به معنای کاهش شدید عرضه توسط اعضای این نشست نخواهد بود. مثلا روس ها در حال تولید نفت خام با بیشترین ظرفیت خود هستند. عراقی ها نیز از شرایط کم و بیش مشابهی برخوردارند. ایرانی ها هم پس از موفقیت دور از انتظار در بازپس گیری بخش زیادی از سهم بازار از دست رفته خود، از ظرفیت اندکی برای افزودن بر تولید کنونی کشورشان برخوردارند. به علاوه تولید کنونی ریاض، پایدار نیست و در ماه های آتی، کاهش خواهد یافت.
به هر حال در صورت اتفاق نظر اعضای نشست فریز نفتی، سهمیه های کنونی تولید حفظ خواهد شد. بدین ترتیب ما بیش از هر چیز به انتظار یک تاثیر روانی در بازار نامتوازن کنونی نشسته ایم. فراموش نکنید روس ها به عنوان عضو ناظر در اجلاس الجزایر حضور خواهند یافت.
اما به نظر می رسد عربستان در سایه اجرای خصوصی سازی آرامکو، نگرانی زیادی در مورد شرایط بازار ندارد. اما رهبران کاراکاس که با بحران اقتصادی و سیاسی فلج کننده ای روبرو شده اند، خواهان عکس العمل های سریع اوپک در بازار هستند.
پس از شکست اجلاس دوحه در بهار امسال، حالا همه چشم ها به الجزایر دوخته شده است. به نظر می رسد عرضه و تقاضای نفت در حال نزدیک شدن به نقطه تعادل هستند، اما میلیاردها بشکه نفت خام و فرآورده ذخیره شده کنونی، همچنان بر رشد قیمت ها تاثیرگذار خواهد بود. کارشناسان در حالی از بازگشت تدریجی تعادل به بازار سخن می گویند که هیچ کس نمی تواند پیش بینی دقیقی از آن زمان ارایه نماید.
آغاز دوره تعمیرات اساسی سالانه پالایشگاه ها در ماه های آگوست تا اکتبر، از عوامل کوتاه مدت موثر بر نوسان های اخیر می باشد. کاهش یک میلیون بشکه ای نفت شیل تولید شده در ایالات متحده در ۱۲ ماه اخیر نیز بر کاهش فاصله عرضه و تقاضای نفت تاثیرگذار بوده است. گویی همه در این شرایط به انتظار رویکرد عربستان در اجلاس الجزایر نشسته اند. هیچکس نیز به درخواست های ونزوئلا توجه نمی کند. اما این قمار ۲ تریلیون دلاری تا چه زمانی تداوم خواهد یافت؟ این پرسشی است که هیچکس پاسخ آن را نمی داند.
نویسنده: پای دام
منبع: www.cnbc.com
چهارشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۰۱
کد مطلب: 14411