دلیل انفعال وزارت نفت چیست؟
وقتی شیلاتی ها تئورسین IPC می شوند!
وزارت نفت در حالی بر محق بودن ادعای خود درباره قراردادهای نوین نفتی اصرار دارد که بر خود لازم نمی داند نماینده ای را در برنامه های مناظره صدا و سیما معرفی کند تا مدیران شیلاتی به دفاع از IPC بپردازند.
به گزارش ميزنفت٬ طی چند ماه اخیر برنامه های تلویزیونی متعددی درباره IPC برگزار شد که در هیچ یک از این برنامه ها٬ مدیران وزارت نفت حاضر به پاسخگویی به ابهامات نبودند و از طریق کامنت های ارسالی به سایت ها نظر خود را اعلام می کنند.
به عنوان نمونه سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی چندی پیش نظر خود را در باره نامه اخیر احمد توکلی روی ایرنا قرار داد بدون آنکه شهامت آنرا داشته باشد که از خود نامی ببرد. در متنی که در ایرنا منتشر شده است و رسانه دولت آنرا یک «کامنت» معرفی کرده است سید مهدی حسینی، نامه توکلی را اینچنین تحلیل کرده است:« ایشان حتی مباحث مستقیمی را که با وزیر محترم نفت داشته و با بعضی تغییرات به توافق رسیده بودند، در این نامه به فراموشی سپردند. موارد طرح شده از سوی ایشان در حقیقت همان مواضع سیاسی قبل از انتخابات ایشان است که همان زمان به همه آنها در شبکه اطلاع رسانی نفت و انرژی (شانا) پاسخ مفصل کارشناسی داده شده بود و اینک بدون توجه به آن پاسخ ها دوباره و با ادبیاتی متفاوت تکرار شده آن هم به استناد مباحث جلساتی که ابداً به این نتایج نرسید.»
این تنها نمونه ای کوچک از واهمه مدافعان IPC است که حاضر نیستند در رسانه ملی به ابهامات پاسخ دهند و در تالارهای مجازی مشغول سناریو نویسی و پاسخ به منتقدان هستند. به عنوان نمونه نهایت سکوت مسولان وزارت نفت به حدی رسیده است که یکی از مدیران سابق شیلات تئوریسین و نظریه پرداز IPC شده است و در فضای مجازی نظرات خود را بیان می کند.
برنامه های تلویزیونی هم عاری از هرگونه مدیر نفتی شده است؛ طی این مدت اخیر رضا پدیدار و کرامت بهبهانی و بیژن مستقل در رسانه ملی حاضر شدند که یکی از این افراد٬ هیچ سمتی در نفت ندارد و بیژن مستقل نیز در سطح کارشناس حضور پیدا کرد و از قضا دفاع بسیار ضعیفی از IPC کرد.
حالا پرسش اینجاست که دلیل عدم حضور مدیران ارشد و آگاه در مناظره های رسانه ای چیست؟ وزارت نفت به طور کاملا یکطرفه ای IPC را نسخه نجات بخش کشور و صنعت می داند ولی حاضر نیست در رسانه ها از آن دفاع کند.
البته این وزارتخانه معتقد است منتقدان اهل سیاست هستند تا مباحث فنی اما با این وجود ترجیح می دهند پاسخ های خود را از طریق رسانه های همسو و فضای مجازی ارائه کنند که خود این پاسخ ها بر تعداد ابهامات می افزاید.
اگر وزارت نفت اعتقاد راستینی به قراردادهای نفتی خود دارد باید از همه توان خود برای دفاع از آنها استفاده کند و نه با متهم کردن منتقدان و البته تئوری پردازی مدیران شیلات بدنبال تبرئه خود از اشکالات موجود در IPC باشد.
بازی زیرپوستی وزارت نفت در فرار از پاسخگویی را باید در کنار تلاش های برخی رسانه ها دید که سعی دارند با ادعاهای عجیب توان داخل را زیر سوال ببرند.
به عنوان نمونه سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی چندی پیش نظر خود را در باره نامه اخیر احمد توکلی روی ایرنا قرار داد بدون آنکه شهامت آنرا داشته باشد که از خود نامی ببرد. در متنی که در ایرنا منتشر شده است و رسانه دولت آنرا یک «کامنت» معرفی کرده است سید مهدی حسینی، نامه توکلی را اینچنین تحلیل کرده است:« ایشان حتی مباحث مستقیمی را که با وزیر محترم نفت داشته و با بعضی تغییرات به توافق رسیده بودند، در این نامه به فراموشی سپردند. موارد طرح شده از سوی ایشان در حقیقت همان مواضع سیاسی قبل از انتخابات ایشان است که همان زمان به همه آنها در شبکه اطلاع رسانی نفت و انرژی (شانا) پاسخ مفصل کارشناسی داده شده بود و اینک بدون توجه به آن پاسخ ها دوباره و با ادبیاتی متفاوت تکرار شده آن هم به استناد مباحث جلساتی که ابداً به این نتایج نرسید.»
این تنها نمونه ای کوچک از واهمه مدافعان IPC است که حاضر نیستند در رسانه ملی به ابهامات پاسخ دهند و در تالارهای مجازی مشغول سناریو نویسی و پاسخ به منتقدان هستند. به عنوان نمونه نهایت سکوت مسولان وزارت نفت به حدی رسیده است که یکی از مدیران سابق شیلات تئوریسین و نظریه پرداز IPC شده است و در فضای مجازی نظرات خود را بیان می کند.
برنامه های تلویزیونی هم عاری از هرگونه مدیر نفتی شده است؛ طی این مدت اخیر رضا پدیدار و کرامت بهبهانی و بیژن مستقل در رسانه ملی حاضر شدند که یکی از این افراد٬ هیچ سمتی در نفت ندارد و بیژن مستقل نیز در سطح کارشناس حضور پیدا کرد و از قضا دفاع بسیار ضعیفی از IPC کرد.
حالا پرسش اینجاست که دلیل عدم حضور مدیران ارشد و آگاه در مناظره های رسانه ای چیست؟ وزارت نفت به طور کاملا یکطرفه ای IPC را نسخه نجات بخش کشور و صنعت می داند ولی حاضر نیست در رسانه ها از آن دفاع کند.
البته این وزارتخانه معتقد است منتقدان اهل سیاست هستند تا مباحث فنی اما با این وجود ترجیح می دهند پاسخ های خود را از طریق رسانه های همسو و فضای مجازی ارائه کنند که خود این پاسخ ها بر تعداد ابهامات می افزاید.
اگر وزارت نفت اعتقاد راستینی به قراردادهای نفتی خود دارد باید از همه توان خود برای دفاع از آنها استفاده کند و نه با متهم کردن منتقدان و البته تئوری پردازی مدیران شیلات بدنبال تبرئه خود از اشکالات موجود در IPC باشد.
بازی زیرپوستی وزارت نفت در فرار از پاسخگویی را باید در کنار تلاش های برخی رسانه ها دید که سعی دارند با ادعاهای عجیب توان داخل را زیر سوال ببرند.
سه شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۳۵
کد مطلب: 14382
