اصرار حسینی٬ انکار کاردر

به گزارش ميزنفت ٬ سید مهدی حسینی روز گذشته در در کنفرانس بین المللی بهینه سازی قراردادهای بالادستی نفت و گاز با بیان اینکه باید فقط از IPC بهره برد گفت: وقتی از عراق می گوییم تنها یک مدل قرارداد بر ذهن ما می نشیند لذا  در ایران هم باید IPC مطرح باشد و استفاده از قراردادهای دیگر کمکی به ما نمی کند.

حسینی که پیشتر می گفت بهترین قراردادها برای کشور قراردادهای بیع متقابل است اصرار عجیبی بر استفاده از IPC دارد که به گفته کارشناسان ابهامات فراوانی دارد و اجرای آن به شکل کنونی به سود کشور نیست. این همان موضوعی است که مقام معظم رهبری در دیدار با دانشجویان آنرا تایید کردند و فرمودند این قراردادها باید رفع نقص شده و در صورت تامین منافع کشور اجرایی خواهد شد.

برخلاف حسینی که IPC را نجات دهنده کشور می داند شرکت ملی نفت ایران چه در مدیریت گذشته و چه در مدیریت فعلی این موضوع را قبول ندارند بنحوی که IPC کمیته بازنگری٬ مخالفان جدی در بدنه شرکت ملی نفت و مدیران ارشد آن دارد.

علی کادر در مراسم معارفه مدیرعامل جدید شرکت پتروپارس از ارائه تعدادی ازمیدانهای کشور به روش بیع متقابل وEPCF(مهندسی، تامین، ساخت و تامین منابع مالی)در آینده نزدیک خبر داده بود اما حسینی مخالف سرسخت آن استٰ فردی که هیچ سمت  رسمی و اجرایی در وزارت نفت ندارد.
حسینی در بخش دیگری از صحبت های خود در این کنفرانس اما گفته است که با عدم اجرای این قراردادها٬ کشور هر ماه 8 میلیارد دلار ضرر می کند که مشخص نیست پایه این محاسبه چیست؟!!


اگر ملاک حسینی آمارسازی در باره بیع متقابل است باید گفت که بررسی عملکرد قراردادهای بیع متقابل حاکی از آن است که تنها نسل اول قراردادهای توسعه به مرحله اجرا درآمده است و از میان نسل سوم قراردادهای بیع متقابل نیز تنها میدان یادآوران به پیمانکار خارجی واگذار شده است. به طور کلی در نسل اول قرادادهای توسعه بیع متقابل، 16 پروژه بالادستی به پیمانکاران مختلف همچون توتال، شل، انی و سایر شرکت‌های خارجی و داخلی واگذار شد که هدف آن دستیابی به افزایش تولید 1006 هزار بشکه در روز بود اما  در دوره مورد بررسی نتایج نشان می‌دهد متأسفانه در خوشبینانه‌ترین حالت، تنها 58 درصد از سطح تولید مذکور محقق شده است.

دوشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۱۹