پنجمين معاون هم رفت
چرا نماند؟
نقطه افتراق و جدایی جوادی از زنگنه قراردادهای نوین نفتی بود؛ IPC از نظر جوادی دارای نکات مبهم و منفی بود که توان شرکت های ایرانی را تضعیف می کرد و نهایت کار را به جایی رساند که سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی بارها از وی نزد زنگنه گله کرد.
وحید حاجی پور/ اول سید مهدی میرمعزی و در مرحله بعد مسعود سلطان پور؛ اولی قبول نکرد و دومی نیز رفت و پشت سرش را هم نگاه نکرد. وزیر نفت حالا یک گزینه دیگر در دسترس داشت: «رکن الدین جوادی». در نگاه زنگنه مدل ۸۰ ٬جوادی قابلیت حضور در شرکت ملی نفت را نداشت ولی مجبور شد برخلاف میل باطنی‌اش برای او حکم بزند.
رئیس جمهور روی جوادی نظر ویژه ای داشت ولی مدام جوادی شانه خالی می‌کرد. نهایت کار به آنجایی رسید که حسن روحانی شخصا از جوادی خواست تا در شرکت ملی نفت مستقر شود؛ جوادی هم چاره‌ای جز تمکین نداشت.
جوادی شرکت ملی نفت٬ فرسنگ ها با جوادی شرکت صادرات گاز فاصله گرفته بود. می خواست نام خود را در نفت جاودانه کند و تصمیم گرفت، بر خلاف گذشته به شیوه خود٬نفت را مدیریت کند. تا دو سال نخست اتفاق خاصی میان وزیر نفت و مدیرعاملی که انتخاب نخست زنگنه بود وجود نداشت تا روزهایی که جوادی به بدنه فنی نفت نزدیک شد و مواضعش بر حول نظرات فنی چرخید تا سیاسی کاری و گروه بازی.
نقطه افتراق و جدایی جوادی از زنگنه قراردادهای نوین نفتی بود؛ IPC از نظر جوادی دارای نکات مبهم و منفی بود که توان شرکت های ایرانی را تضعیف می کرد و نهایت کار را به جایی رساند که سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی بارها از وی نزد زنگنه گله کرد.
با این وجود مدیرعامل سابق شرکت ملی نفت با تعدادی از بندهای این قرارداد مخالف بود و منتقدان خیرخواه را همراه خود می دید. در چنین شرایطی بود که ساختار شرکت ملی نفت هم تغییر کرد و سید مجید هدایت زاده از خارج کشور احضار، و به سمت معاونت بین الملل شرکت نفت منصوب شد. این انتصاب گرچه از سوی خود جوادی و با دستور وزیرنفت انجام شد اما همان زمان٬ کسانی که می دانستند رابطه جوادی و هدایت زاده شدیدا شکرآب است این موضوع را شکافی دیگر در مدیریت کلان وزارت نفت ارزیابی کردند.
هدایت زاده در ظاهر معاون جوادی بود اما هیچگاه در جلسات بین المللی او شرکت نمی کرد و یا شاید هم دعوت نمی شد تا وزیر نفت برای انتقام از حوادی، هدایت زاده با خود به جلسات بین‌المللی می‌برد. این اختلافات روز به روز بیشتر شد تا مدیرعامل سابق شرکت نفت به مرخصی برود و سرپرستی شرکت ملی نفت را به معاون خود بسپارد. به علی کاردر.
کاردر اما نمی خواست بپذیرد. وزیر نفت هم می دانست کاردر نه توانایی مدیریت نفت را دارد و نه در میان کارکنان نفت محبوب است به همین دلیل سراغ چهره های دیگری رفت. از سید مهدی میرمعزی گرفته تا محمود محدث؟ همه به او پاسخ منفی دادند اما نه به دلیل وخیم بودن شرایط بلکه به موجب رفتارهای مدیریتی شخص خود زنگنه!
جوادی بخوبی می دانست با اجرای قراردادهای نفتی چه سرنوشتی در انتظار کشور است لذا تشخصی داد مانند گذشته اشتباه نکرده و خود را از تیم زنگنه جدا کند. زنگنه که در بن بست قرار گرفت هیچ انتخابی جز علی کاردر نداشت و او را به مدیریت شرکت نفت منصوب کرد اما برای جلوگیری از هزینه سازی برای خودش، اعلام کرد بر مبنای اساسنامه جدید، دستش برای انتخاب گزینه‌های دیکر بسته شده تا «یک چشم» پادشاه شهر کورها شود.
کاردر یکی از غیرمحبوب ترین مدیران نفتی در میان کارکنان است و خود بخوبی می داند شرایط سختی را در پیش رو دارد؛ بدنه فنی او را یکی از دشمنان خود می دانند و معتقدند او بیش از حد به شرکت های خارجی و بزرگ دلخوش کرده است. البته بیراه نیز نیست چرا که او بارها در جلسات قراردادی و مصاحبه ها ایران را یک کشور دور افتاده از تکنولوژی های روز جهان معرفی می کرد و تنها راه نزدیک شدن به رتبه های بهتر را انعقاد قراردادهای بلند مدت با شرکت های غربی می داند.
او برخلاف مدیران قبلی نفت نه مهندس است و نه سابقه حضور در عملیات های نفتی را دارد؛ تخصص او امور مالی و ستادی است و تقریبا با مسائل فنی بیگانه است . کمتر در مجامع فنی و مناطق عملیاتی حاضر می شود و همین موضوع کار را برایش سخت کرده است بطوری که در جلسه دیروز هئیت مدیره شرکت ملی نفت از سخت بودن کار و عدم رضایتش برای پذیرفتن سمت جدید سخن گفت.
زنگنه، «معاون اول» خود را در شرایطی تغییر داد که تا روز گذشته 4 معاون خود را برکنار کرده بود؛ معاونانی که با حکم او به معاونت برگزیده شدند با حکم او نیز کنار رفتند تا رکن الدین جوادی پنجمین معاون وزیر وی باشد. مدیریت ایچنینی قطعا فشار را بر زنگنه بیشتر می کرد لذا وزیر نفت با اصرار فراوان از جوادی خواست تا در سمت معاون وزیر در امور نظارت بر منابع هیدروکربوری فعالیت کند. جوادی حتی پس از صدور حکم این سمت را نپذیرفت و قصد رفتن داشت تا اینکه سرانجام مجاب شد در این سمت مشغول باشد. سمتی که کاملا «من درآوردی» است و متولی آن اگر به پرکردن جدول نشریات هم مشغول باشد در رزومه کاری اش ثبت می شود.
حالا جوادی نیست و کاردر بجای وی نشسته است؛ جوادی نماند تا نحسی IPC او را نگیرد. در باره وی بیشتر خواهیم شنید. قراردادهاي جديد نفتي اولين قرباني خود را گرفت...
رئیس جمهور روی جوادی نظر ویژه ای داشت ولی مدام جوادی شانه خالی می‌کرد. نهایت کار به آنجایی رسید که حسن روحانی شخصا از جوادی خواست تا در شرکت ملی نفت مستقر شود؛ جوادی هم چاره‌ای جز تمکین نداشت.
جوادی شرکت ملی نفت٬ فرسنگ ها با جوادی شرکت صادرات گاز فاصله گرفته بود. می خواست نام خود را در نفت جاودانه کند و تصمیم گرفت، بر خلاف گذشته به شیوه خود٬نفت را مدیریت کند. تا دو سال نخست اتفاق خاصی میان وزیر نفت و مدیرعاملی که انتخاب نخست زنگنه بود وجود نداشت تا روزهایی که جوادی به بدنه فنی نفت نزدیک شد و مواضعش بر حول نظرات فنی چرخید تا سیاسی کاری و گروه بازی.
نقطه افتراق و جدایی جوادی از زنگنه قراردادهای نوین نفتی بود؛ IPC از نظر جوادی دارای نکات مبهم و منفی بود که توان شرکت های ایرانی را تضعیف می کرد و نهایت کار را به جایی رساند که سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی بارها از وی نزد زنگنه گله کرد.
با این وجود مدیرعامل سابق شرکت ملی نفت با تعدادی از بندهای این قرارداد مخالف بود و منتقدان خیرخواه را همراه خود می دید. در چنین شرایطی بود که ساختار شرکت ملی نفت هم تغییر کرد و سید مجید هدایت زاده از خارج کشور احضار، و به سمت معاونت بین الملل شرکت نفت منصوب شد. این انتصاب گرچه از سوی خود جوادی و با دستور وزیرنفت انجام شد اما همان زمان٬ کسانی که می دانستند رابطه جوادی و هدایت زاده شدیدا شکرآب است این موضوع را شکافی دیگر در مدیریت کلان وزارت نفت ارزیابی کردند.
هدایت زاده در ظاهر معاون جوادی بود اما هیچگاه در جلسات بین المللی او شرکت نمی کرد و یا شاید هم دعوت نمی شد تا وزیر نفت برای انتقام از حوادی، هدایت زاده با خود به جلسات بین‌المللی می‌برد. این اختلافات روز به روز بیشتر شد تا مدیرعامل سابق شرکت نفت به مرخصی برود و سرپرستی شرکت ملی نفت را به معاون خود بسپارد. به علی کاردر.
کاردر اما نمی خواست بپذیرد. وزیر نفت هم می دانست کاردر نه توانایی مدیریت نفت را دارد و نه در میان کارکنان نفت محبوب است به همین دلیل سراغ چهره های دیگری رفت. از سید مهدی میرمعزی گرفته تا محمود محدث؟ همه به او پاسخ منفی دادند اما نه به دلیل وخیم بودن شرایط بلکه به موجب رفتارهای مدیریتی شخص خود زنگنه!
جوادی بخوبی می دانست با اجرای قراردادهای نفتی چه سرنوشتی در انتظار کشور است لذا تشخصی داد مانند گذشته اشتباه نکرده و خود را از تیم زنگنه جدا کند. زنگنه که در بن بست قرار گرفت هیچ انتخابی جز علی کاردر نداشت و او را به مدیریت شرکت نفت منصوب کرد اما برای جلوگیری از هزینه سازی برای خودش، اعلام کرد بر مبنای اساسنامه جدید، دستش برای انتخاب گزینه‌های دیکر بسته شده تا «یک چشم» پادشاه شهر کورها شود.
کاردر یکی از غیرمحبوب ترین مدیران نفتی در میان کارکنان است و خود بخوبی می داند شرایط سختی را در پیش رو دارد؛ بدنه فنی او را یکی از دشمنان خود می دانند و معتقدند او بیش از حد به شرکت های خارجی و بزرگ دلخوش کرده است. البته بیراه نیز نیست چرا که او بارها در جلسات قراردادی و مصاحبه ها ایران را یک کشور دور افتاده از تکنولوژی های روز جهان معرفی می کرد و تنها راه نزدیک شدن به رتبه های بهتر را انعقاد قراردادهای بلند مدت با شرکت های غربی می داند.
او برخلاف مدیران قبلی نفت نه مهندس است و نه سابقه حضور در عملیات های نفتی را دارد؛ تخصص او امور مالی و ستادی است و تقریبا با مسائل فنی بیگانه است . کمتر در مجامع فنی و مناطق عملیاتی حاضر می شود و همین موضوع کار را برایش سخت کرده است بطوری که در جلسه دیروز هئیت مدیره شرکت ملی نفت از سخت بودن کار و عدم رضایتش برای پذیرفتن سمت جدید سخن گفت.
زنگنه، «معاون اول» خود را در شرایطی تغییر داد که تا روز گذشته 4 معاون خود را برکنار کرده بود؛ معاونانی که با حکم او به معاونت برگزیده شدند با حکم او نیز کنار رفتند تا رکن الدین جوادی پنجمین معاون وزیر وی باشد. مدیریت ایچنینی قطعا فشار را بر زنگنه بیشتر می کرد لذا وزیر نفت با اصرار فراوان از جوادی خواست تا در سمت معاون وزیر در امور نظارت بر منابع هیدروکربوری فعالیت کند. جوادی حتی پس از صدور حکم این سمت را نپذیرفت و قصد رفتن داشت تا اینکه سرانجام مجاب شد در این سمت مشغول باشد. سمتی که کاملا «من درآوردی» است و متولی آن اگر به پرکردن جدول نشریات هم مشغول باشد در رزومه کاری اش ثبت می شود.
حالا جوادی نیست و کاردر بجای وی نشسته است؛ جوادی نماند تا نحسی IPC او را نگیرد. در باره وی بیشتر خواهیم شنید. قراردادهاي جديد نفتي اولين قرباني خود را گرفت...
دوشنبه ۲۴ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۳:۰۹
کد مطلب: 13607
متاسفانه تا بوده همين طور بوده است .بايد همه كساني پست قبول مي كنند بدانند كه احترامي كه به ايشان مي شود بخاطر ميزي و منصبي كه در اختيار دارند و همچنين بايد بدانند و بدانيم كه براي كه وچه كسي كار مي كنيم كساني كه براي خدا و خلق خدا كار مي كنند حتي اگر در محوطه باشند در قلب ها جا دارند ....پس همه مسافريم....يا علي
زنگنه در سال اسفند سال 88 در آخرين برنامه " نفت و سياست " شبكه 4 در مناظره با آقاي نوذري، آشكارا به آقايان نوذري و جشن‌ساز از سپردن مديريت شركت ملي نفت ايران به فردي با مدرك تحصيلي ليسانس زبان توهين كرد. حالا دنياي كوچك چرخيده و مجددآ خود زنگنه مديريت شركت ملي نفت ايران را به فردي با تحصيلات امورمالي و بدون هيچگونه سابقه مديريت توليدي ، فني و اجرايي سپرده است.
زنگنه وقتي عصباني مي‌شود هر رفتاري از او ساخته است!!!!!!
زنگنه وقتي عصباني مي‌شود هر رفتاري از او ساخته است!!!!!!
تا اربابان جور عمله نداشته باشند هیچ خیانتی رخ نخواهد داد