چرا رئیس کمیته عصبانی است؟
رد درفت کمیته بازنگری در شرکت ملی نفت
رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی نیز دلسوز نظام است و در آن نیز شکی نیست اما متاسفانه به گونه ای برخورد کرده است که چنین حسی را به مخاطب نمی دهد. از پافشاری برای برگزاری رونمایی از قراردادهای نفتی در لندن تا سپردن کاری پر سود به موسسه انگلیسی که خود از اعضای آن است.
ميزنفت / روزی که انتقادات از IPC بالا گرفت و نقدهای سیاسی نیز وارد آن شد همه چیز عوض شد؛ وزارت نفت به دستور و درخواست شخص معاون اول رئیس جمهور موظف شد تا با کارشناسان دلسوز بر سر یک میز بنشیند. نفتی ها یکسر میز و منتقدان آن سوی میز. علی آقا محمدی مرد معروف اقتصاد ایران نیز به عنوان فردی که قرار بود گزارش این نشست ها را به پاستور ارائه کند بر سر میز قرار گرفت و رئیس جلسه شد.
سید مهدی حسینی، علی کاردر، شجاع الدین بازرگانی، محمد مهدی رحمتی،تقی ابراهیمی و ... در یک سوی جلسات و منتقدان در برابر آنها قرار گرفتند؛ منتقدان مانند مدافعان IPC یک تیم بودند و در جلسات درون گروهی خود به هماهنگی مواضع خود و بررسی دقیق تر موضوعات محتوایی این مدل قراردادی مشغول شدند. اینجا حرف از «تیم» است، تیم موافقان و تیم منتقدان که قرار بود با چالش کردن با یکدیگر، منافع ملی را به اوج خود برسانند.
جلسات در 3 نوبت برگزار شد و تیم ها پس از گرم کردن خود در رسانه ها روبروی هم قرار گرفتند. در طول این 3 جلسه از تعریف و تمجید گرفته تا انتقادات بی پرده و بعضا بلند شدن صداها، همه و همه در دوربین و دستگاه های ضبط صدا ثبت شد. نفس گیرترین جلسه به جلسه پایانی مربوط می شود که 12 ساعت به درازا کشید، جلسه ای که قرار بود جمع بندی صورت گیرد.
در آن جلسه احمد توکلی نماینده مجلس شورای اسلامی نیز حضور داشت هرچند که کامل نبود ولی هر چه بود او عضو تیمی بود که در وزارت نفت حاضر شده بود. او برخلاف سایر دوستان خود کمتر در جلسات حاضر بود اما به همان اندازه از جلسات می دانست که سایرین می دانستند. در جلسات درون گروهی خود حاضر بود و نکاتی را که به ذهنش می رسید مطرح می کرد ولو اشتباه و با تصحیح سایر اعضا.
او نامه ای به اسحاق جهانگیری نوشت و الحق ضمن تمجید از برخورد مطلوب وزیر نفت برای بررسی دیدگاه کارشناسان، نظر «گروه منتقدان» را مطرح کرد. او در باره زنگنه نوشته است: «بر خود لازم می دانم که از جانب دوستان شریک در این خیرخواهی، از جنابعالی و از برادر ارجمند جناب آقای مهندس زنگنه به خاطر حسن استقبال از انتقادها تشکر کنم. امیدوارم این کوشش که به مصداق «خیرخواهی برای رهبران مسلمان» جزئی از وظایف ترک نشدنی مومنان است، به ثمر برسد.»
این نامه جمع بندی گروه منتقدان از روند مذاکراتشان با مسولان وزارت نفت بود. چه خوشمان بیاید و چه بدمان، این نامه جمع بندی گروهی بود که از هر تخصصی در آن بود. کارشناسانی از حوره های فنی، مخزنی، توسعه ای، حقوقی، مالی و ... که کمتر قرابتی با مسائل سیاسی داشتند. آنها کارشناس بودند و هستند و پای نامه ای ایستادند که توکلی به معاون اول رئیس جمهور ارسال کرده بود ولو آنکه نامی از آنها زیر امضا کنندگان نباشد اما نامشان در متن نامه آورده شده بود:« احمد توکلی نماینده مجلس شورای اسلامی و عضو دیده بان شفافیت و عدالت، دکتر حسن شکرالله زاده عضو کمیته بازنگری قراردادهای نفتی و عضو هيئت علمي مهندسی مخازن دانشگاه صنعت نفت، مهندس اصغر ابراهیمی اصل معاون وزیر نفت در سه دولت و متخصص مخازن نفتی و تعدادی از كارشناسان و متخصصان مخازن هيدروكربوري وزارت نفت.»
هرچند می توان در چند بند از این نامه انتقاداتی را وارد دانست ولی نمی توان آنرا یک «توهم شخصی» دانست. احمد توکلی با همه مواضع سیاسی خود و اختلاف نظر جدی با منویات دولت یازدهم به باور و تایید همه کارگزاران نظام، به معنای واقعای کلمه دلسوز کشور است و سلامتی اخلاقی و مالی اش، وی را یکی از برجسته ترین نمایندگان کشور کرده است.
اشاره به این موضوع از آن جهت است که سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی روز گذشته نظر خود را در این باره روی ایرنا قرار داد بدون آنکه شهامت آنرا داشته باشد که از خود نامی ببرد. در متنی که در ایرنا منتشر شده است و رسانه دولت آنرا یک «کامنت» معرفی کرده است سید مهدی حسینی، نامه توکلی را اینچنین تحلیل کرده است:« ایشان حتی مباحث مستقیمی را که با وزیر محترم نفت داشته و با بعضی تغییرات به توافق رسیده بودند، در این نامه به فراموشی سپردند. موارد طرح شده از سوی ایشان در حقیقت همان مواضع سیاسی قبل از انتخابات ایشان است که همان زمان به همه آنها در شبکه اطلاع رسانی نفت و انرژی (شانا) پاسخ مفصل کارشناسی داده شده بود و اینک بدون توجه به آن پاسخ ها دوباره و با ادبیاتی متفاوت تکرار شده آن هم به استناد مباحث جلساتی که ابداً به این نتایج نرسید.»
او در ادامه می گوید:«در جلسه مورد اشاره متن مصوبه دولت محترم مرور شد و اصلاحات پیشنهادی تعیین تا وزارت نفت آنها را اعمال کند. در آن جلسه تنها ایشان و فردی دیگر بر خلاف روند جلسه که بررسی متن مصوبه بود اقدام به خواندن بیانیه با محتوای مخالفت اساسی با کل موضوع کردند، با این وجود جلسه ترجیح داد که به رغم این اقدام غیرمعمول و نادیده گرفتن نقش سایر شرکت کنندگان به کار مسئولانه و کارشناسی خود ادامه دهد.»
این در حالی است که تعدادی از اعضای گروه منتقدان با رد این ادعای حسینی می گویند احمد توکلی به دلیل بیماری نتوانست به طور کامل در این جلسات شرکت کند ولی به طور کامل در جریان این جلسات بود. اینکه آیا توکلی در این جلسه بوده است یا خبر چندان مهم نیست چرا که به نظر می رسد چنین موضع دور از انصاف و سیاسی کاری نشات گرفته از روحیه کاری حسینی است که تاب شنیدن هیچ انتقادی را ندارد و بسیار زودتر از آن چیزی که در شان کارگزار نظام است، به شکل احساسی و هیجانی به انتقادات پاسخ می دهد کمااینکه در گفت و گوی چندی پیش خود با ميزنفت، رکن الدین جوادی را «آقایان» خطاب کرده بود.
رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی نیز دلسوز نظام است و در آن نیز شکی نیست اما متاسفانه به گونه ای برخورد کرده است که چنین حسی را به مخاطب نمی دهد. از پافشاری برای برگزاری رونمایی از قراردادهای نفتی در لندن تا سپردن کاری پر سود به موسسه انگلیسی که خود از اعضای آن است.
حسینی این روزها آن حسینی پرحوصله نیست. از وزارت نفت قهر می کند و با باطل شدن پیش نویس قراردادهایش در هیات مدیره شرکت ملی نفت، به نشانه اعتراض گوشه نشینی اختیار می کند تا امور حقوقی شرکت ملی نفت با هماهنگی با هیات مدیره، به تنظیم درفتی دیگر بپردازد. این را علی کاردر معاون سرمایه گذاری شرکت ملی نفت نیز تایید کرده است.
اوج برخوردهای منحصر به فرد حسینی با منتقداان را باید در نظر اخیرشان دید؛ حسینی حالا با یار غار خود یعنی علی کاردر به اختلاف خورده است و رکن الدین جوادی را مهم ترین سد در مقابل خواسته های خود و تیمش می بیند. شاید باید به او حق داد که اینگونه سخن بگوید...!
دستپاچی او در گافی که داده است او را به صفحه نخست سایت روابط عمومی وزارت نفت برد تا در یک موضع تلطیف شده و برای جبران اشتباهش در ایرنا، از لزوم اجرایی شدن قراردادهای نوین نفتی بگوید.
حسینی معتقد است مخالفت ها با نسل نوین قراردادهای نفتی به دلیل تمایلات و روحیه ناسیونالیسیتی و سوسیالیستی منتقدان است که همه چیز باید در اختیار دولت و کشور باشد. اگر واقعا چنین روحیه ای در میان منتقدان باشد حداقل او نباید خرده بگیرد چرا که شخص وی، سردمدار این روحیه در وزارت صنایع و فلزات بود.
حمله حسینی به توکلی، حمله به همه فشارها و انتقاداتی بود که طی این مدت به رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی شده بود. او تغییر کرده است و همه دنیایش IPC شده است که حتی در نفت هم قبولش ندارند.
سید مهدی حسینی، علی کاردر، شجاع الدین بازرگانی، محمد مهدی رحمتی،تقی ابراهیمی و ... در یک سوی جلسات و منتقدان در برابر آنها قرار گرفتند؛ منتقدان مانند مدافعان IPC یک تیم بودند و در جلسات درون گروهی خود به هماهنگی مواضع خود و بررسی دقیق تر موضوعات محتوایی این مدل قراردادی مشغول شدند. اینجا حرف از «تیم» است، تیم موافقان و تیم منتقدان که قرار بود با چالش کردن با یکدیگر، منافع ملی را به اوج خود برسانند.
جلسات در 3 نوبت برگزار شد و تیم ها پس از گرم کردن خود در رسانه ها روبروی هم قرار گرفتند. در طول این 3 جلسه از تعریف و تمجید گرفته تا انتقادات بی پرده و بعضا بلند شدن صداها، همه و همه در دوربین و دستگاه های ضبط صدا ثبت شد. نفس گیرترین جلسه به جلسه پایانی مربوط می شود که 12 ساعت به درازا کشید، جلسه ای که قرار بود جمع بندی صورت گیرد.
در آن جلسه احمد توکلی نماینده مجلس شورای اسلامی نیز حضور داشت هرچند که کامل نبود ولی هر چه بود او عضو تیمی بود که در وزارت نفت حاضر شده بود. او برخلاف سایر دوستان خود کمتر در جلسات حاضر بود اما به همان اندازه از جلسات می دانست که سایرین می دانستند. در جلسات درون گروهی خود حاضر بود و نکاتی را که به ذهنش می رسید مطرح می کرد ولو اشتباه و با تصحیح سایر اعضا.
او نامه ای به اسحاق جهانگیری نوشت و الحق ضمن تمجید از برخورد مطلوب وزیر نفت برای بررسی دیدگاه کارشناسان، نظر «گروه منتقدان» را مطرح کرد. او در باره زنگنه نوشته است: «بر خود لازم می دانم که از جانب دوستان شریک در این خیرخواهی، از جنابعالی و از برادر ارجمند جناب آقای مهندس زنگنه به خاطر حسن استقبال از انتقادها تشکر کنم. امیدوارم این کوشش که به مصداق «خیرخواهی برای رهبران مسلمان» جزئی از وظایف ترک نشدنی مومنان است، به ثمر برسد.»
این نامه جمع بندی گروه منتقدان از روند مذاکراتشان با مسولان وزارت نفت بود. چه خوشمان بیاید و چه بدمان، این نامه جمع بندی گروهی بود که از هر تخصصی در آن بود. کارشناسانی از حوره های فنی، مخزنی، توسعه ای، حقوقی، مالی و ... که کمتر قرابتی با مسائل سیاسی داشتند. آنها کارشناس بودند و هستند و پای نامه ای ایستادند که توکلی به معاون اول رئیس جمهور ارسال کرده بود ولو آنکه نامی از آنها زیر امضا کنندگان نباشد اما نامشان در متن نامه آورده شده بود:« احمد توکلی نماینده مجلس شورای اسلامی و عضو دیده بان شفافیت و عدالت، دکتر حسن شکرالله زاده عضو کمیته بازنگری قراردادهای نفتی و عضو هيئت علمي مهندسی مخازن دانشگاه صنعت نفت، مهندس اصغر ابراهیمی اصل معاون وزیر نفت در سه دولت و متخصص مخازن نفتی و تعدادی از كارشناسان و متخصصان مخازن هيدروكربوري وزارت نفت.»
هرچند می توان در چند بند از این نامه انتقاداتی را وارد دانست ولی نمی توان آنرا یک «توهم شخصی» دانست. احمد توکلی با همه مواضع سیاسی خود و اختلاف نظر جدی با منویات دولت یازدهم به باور و تایید همه کارگزاران نظام، به معنای واقعای کلمه دلسوز کشور است و سلامتی اخلاقی و مالی اش، وی را یکی از برجسته ترین نمایندگان کشور کرده است.
اشاره به این موضوع از آن جهت است که سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی روز گذشته نظر خود را در این باره روی ایرنا قرار داد بدون آنکه شهامت آنرا داشته باشد که از خود نامی ببرد. در متنی که در ایرنا منتشر شده است و رسانه دولت آنرا یک «کامنت» معرفی کرده است سید مهدی حسینی، نامه توکلی را اینچنین تحلیل کرده است:« ایشان حتی مباحث مستقیمی را که با وزیر محترم نفت داشته و با بعضی تغییرات به توافق رسیده بودند، در این نامه به فراموشی سپردند. موارد طرح شده از سوی ایشان در حقیقت همان مواضع سیاسی قبل از انتخابات ایشان است که همان زمان به همه آنها در شبکه اطلاع رسانی نفت و انرژی (شانا) پاسخ مفصل کارشناسی داده شده بود و اینک بدون توجه به آن پاسخ ها دوباره و با ادبیاتی متفاوت تکرار شده آن هم به استناد مباحث جلساتی که ابداً به این نتایج نرسید.»
او در ادامه می گوید:«در جلسه مورد اشاره متن مصوبه دولت محترم مرور شد و اصلاحات پیشنهادی تعیین تا وزارت نفت آنها را اعمال کند. در آن جلسه تنها ایشان و فردی دیگر بر خلاف روند جلسه که بررسی متن مصوبه بود اقدام به خواندن بیانیه با محتوای مخالفت اساسی با کل موضوع کردند، با این وجود جلسه ترجیح داد که به رغم این اقدام غیرمعمول و نادیده گرفتن نقش سایر شرکت کنندگان به کار مسئولانه و کارشناسی خود ادامه دهد.»
این در حالی است که تعدادی از اعضای گروه منتقدان با رد این ادعای حسینی می گویند احمد توکلی به دلیل بیماری نتوانست به طور کامل در این جلسات شرکت کند ولی به طور کامل در جریان این جلسات بود. اینکه آیا توکلی در این جلسه بوده است یا خبر چندان مهم نیست چرا که به نظر می رسد چنین موضع دور از انصاف و سیاسی کاری نشات گرفته از روحیه کاری حسینی است که تاب شنیدن هیچ انتقادی را ندارد و بسیار زودتر از آن چیزی که در شان کارگزار نظام است، به شکل احساسی و هیجانی به انتقادات پاسخ می دهد کمااینکه در گفت و گوی چندی پیش خود با ميزنفت، رکن الدین جوادی را «آقایان» خطاب کرده بود.
رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی نیز دلسوز نظام است و در آن نیز شکی نیست اما متاسفانه به گونه ای برخورد کرده است که چنین حسی را به مخاطب نمی دهد. از پافشاری برای برگزاری رونمایی از قراردادهای نفتی در لندن تا سپردن کاری پر سود به موسسه انگلیسی که خود از اعضای آن است.
حسینی این روزها آن حسینی پرحوصله نیست. از وزارت نفت قهر می کند و با باطل شدن پیش نویس قراردادهایش در هیات مدیره شرکت ملی نفت، به نشانه اعتراض گوشه نشینی اختیار می کند تا امور حقوقی شرکت ملی نفت با هماهنگی با هیات مدیره، به تنظیم درفتی دیگر بپردازد. این را علی کاردر معاون سرمایه گذاری شرکت ملی نفت نیز تایید کرده است.
اوج برخوردهای منحصر به فرد حسینی با منتقداان را باید در نظر اخیرشان دید؛ حسینی حالا با یار غار خود یعنی علی کاردر به اختلاف خورده است و رکن الدین جوادی را مهم ترین سد در مقابل خواسته های خود و تیمش می بیند. شاید باید به او حق داد که اینگونه سخن بگوید...!
دستپاچی او در گافی که داده است او را به صفحه نخست سایت روابط عمومی وزارت نفت برد تا در یک موضع تلطیف شده و برای جبران اشتباهش در ایرنا، از لزوم اجرایی شدن قراردادهای نوین نفتی بگوید.
حسینی معتقد است مخالفت ها با نسل نوین قراردادهای نفتی به دلیل تمایلات و روحیه ناسیونالیسیتی و سوسیالیستی منتقدان است که همه چیز باید در اختیار دولت و کشور باشد. اگر واقعا چنین روحیه ای در میان منتقدان باشد حداقل او نباید خرده بگیرد چرا که شخص وی، سردمدار این روحیه در وزارت صنایع و فلزات بود.
حمله حسینی به توکلی، حمله به همه فشارها و انتقاداتی بود که طی این مدت به رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی شده بود. او تغییر کرده است و همه دنیایش IPC شده است که حتی در نفت هم قبولش ندارند.
چهارشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۱۹
کد مطلب: 13415