به گزارش
ميزنفت، روزنامه آمریکایی هافینگتون پست با درج این مطلب در پایگاه اینترنتی خود نوشت:
جمهوری اسلامی ایران پیشنهادهای اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و دیگر کشورهای بزرگ تولید کننده نفت را برای گفتگو در باره ثابت نگه داشتن تولید نفت به منظور افزایش قیمت ها و حل مشکل مازاد جهانی نفت رد کرده است.
بسیاری معتقدند ایران پس از پیوستن مجدد به نظام مالی جهانی، بیشتر در این زمینه همکاری خواهد کرد. اما با وجود این که کاهش درآمد نفتی مشکلاتی را در برخی از کشورها ایجاد کرده است، مطرح کردن این استدلال که ایران به زودی برای مقابله با کاهش قیمت ها به دیگر تامین کنندگان نفت سنگین خواهد پیوست، غیرواقعی است.
ایران با سیاسی کردن سیاست نفتی خود بر بازار جهانی بورس تاثیر منفی می گذارد. عدم همکاری مقامات ایران مسائل مهمی را در زمینه اقتصادی و ژئوپلیتیکی نشان می دهد.
سیاست های ایران فقط تحت تاثیر عوامل اقتصادی اتخاذ نمی شوند بلکه معیارهای ژئوپلیتیکی ، جاه طلبی منطقه ای و بلند پروازی های ایدئولوژیک تهران نیز بر آن تاثیر دارد.
در نهایت باید گفت ایران از سیاست های کنونی نفتی آسیب ندیده است. ایران از قیمت نفت به میزان اندکی کمتر از بیست دلار در هر بشکه راضی است. آنها همچنین در حال افزایش تولید خود تا چهار میلیون بشکه در روز هستند. این مسئله موجب می شود درآمد ایران در مقایسه با زمانی که در تحریم اقتصادی بود، تا بیش از 500 درصد افزایش یابد.
برای آن که ایران با دیگر اعضای اوپک و کشورهای بزرگ تولید کننده نفت همکاری کند، قیمت نفت باید به طور چشمگیری کاهش یابد و حتی به کمتر از میزان کنونی برسد. اگر کشورهای منطقه با اقداماتی مانند قطع روابط دیپلماتیک با ایران یا منزوی کردن مقامات آن، این کشور را تحت فشار بگذارند مقامات ایران مجبور خواهند شد در سیاست های نفتی خود تجدید نظر کنند زیرا از نظر آنها مسائل ژئوپلیتیکی و سیاست های نفتی با یکدیگر در هم آمیخته اند.
در خاتمه این تحلیل آمده است، ایران خود را رهبر جهان اسلام (نه فقط برای شیعیان بلکه برای سنی ها) می داند. در نتیجه، در تلاش برای تغییر رفتار ایران و سیاست های نفتی و مداخله گرایانه آن، منزوی کردن این کشور از سوی کشورهای مسلمان می تواند بیش از تحریم های اقتصادی موثر باشد.