معامله وزارت نفت بر سر فاز 11

 ميزنفت/  یک بام و دو هوای وزارت نفت برای تعیین تکلیف فاز 11 پارس جنوبی همچنان ادامه دارد و در جدیدترین تصمیم اتخاذ شده این پروژه بزرگ و مهم در فهرست پروژه هایی قرار گرفت که قرار است در قالب IPC به شرکت های خارجی عرضه شود. این در حالی است که گفته می شود پس از اعلام آمادگی یک شرکت خارجی برای حضور در این پروژه، فاز 11 در فهرست IPC گنجانده شده است تا بار دیگر این فاز تبدیل به یک آوانس سیاسی و مصلحت اندیشی باشد.

علی اکبر شعبانپور مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس روز گذشته در بیست و یکمین نمایشگاه بین المللی نفت تهران از حضور فاز 11 در این لیست خبر داد و تاکید کرد که معاونت سرمایه گذاری شرکت ملی نفت طرح شرکت های ایرانی را برای توسعه این فاز نپذیرفته است.

ماه گذشته بود که علی کاردر معاون سرمایه گذاری و تأمین منابع مالی شرکت ملی نفت ایران از تعیین تکلیف توسعه این فاز در نیمه نخست سال جاری خبر داد. به‌گفته وی، وزارت نفت به‌دنبال این است که فاز 11 پارس جنوبی در قالب قرارداد بیع متقابل یا EPCF توسعه یابد.

کاردر گفته بود که با توجه به اینکه پروژه فاز 11 یک پروژه ساده است و تنها به حفاری نیاز دارد، شرکت های ایرانی توان حضور در این پروژه را دارند. یکی از ویژگی های فاز 11 پارس جنوبی ساخت و راه‌اندازی تاسیسات فراساحلی این پروژه در نقطه مرزی خلیج فارس است و از این رو شتاب در طرح توسعه این فاز مشترک گازی نسبت به سایر فازهای در دست اجرا ضروری به نظر می‌رسد.

شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه در سال 2000 میلادی برای توسعه بخش بالادستی فاز  11 پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود 10 میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و سرانجام در سال 1379 تفاهمنامه‌ای میان دو طرف امضا شد.

پس از امضای این تفاهمنامه، شرکت پتروناس مالزی نیز برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی پیشقدم شد و با توافقی سه‌جانبه شرکت ملی نفت ایران 50 درصد، شرکت توتال فرانسه 40 درصد و پتروناس مالزی 10 درصد از سهام توسعه بخش بالادستی و پایین‌دستی فاز 11 پارس جنوبی را در اختیار گرفتند. در سالهای 1385 تا 1387، مذاکرات دنباله‌داری در تهران و اروپا میان دو طرف آغاز شد و در نهایت شرکت ملی نفت ایران با پیشنهاد حدود 10 تا 11 میلیارد دلاری فرانسویها مخالفت کرد و به این ترتیب شرکت توتال از این پروژه کنار گذاشته شد.

چینی‌ها گزینه بعدی ایران برای توسعه فاز 11 پارس‌جنوبی بودند. این طرح در سال 1388 با هزینه 4 میلیارد دلاری به شرکت سی.ان.پی.سی. واگذار شد. بعد از گذشت چهار سال از امضای قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی با این شرکت چینی، به‌دلیل اینکه چینی‌ها هیچ اقدام مؤثری برای توسعه این فاز انجام نداده بودند، طی یک توافق دوجانبه قرارداد توسعه این فاز با چینی‌ها فسخ شد.

بعد از کنار رفتن سی.ان.پی.سی. از پارس جنوبی، اعلام شد توسعه بخش فراساحل فاز 11 پارس جنوبی به دو شرکت پترو ایران و مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی واگذار خواهد شده است، اما کمی بعد واگذاری این فاز به دو شرکت نام‌برده تکذیب شد.

شرکت پتروپارس سومین شرکتی بود که بعد از رفتن چینی‌ها از طرح توسعه فاز 11 پارس جنوبی به‌عنوان پیمانکار طرح اعلام شد، حتی قرارداد فاز 11 پارس جنوبی بین پتروپارس و شرکت ملی نفت ایران در قالب بیع متقابل امضا شد اما  با روی کار آمدن دولت جدید بخشنامه‌ای ابلاغ شد مبنی بر اینکه هرگونه امضای قرارداد پیش از تاریخ جلسه رأی اعتماد مجلس و انتخاب وزیران باطل است. بر این اساس چون قرارداد مورد نظر در مردادماه 1392 نهایی شده بود قرارداد "کان‌لم‌یکن" محسوب شد.

البته وزیر نفت در مورد علت برکناری شرکت پتروپارس از توسعه فاز 11 پارس جنوبی گفته بود که این شرکت پولی برای توسعه فاز 11 نداشت و در حال حاضر اولویت توسعه با فازهای 12، 15و16، 17 و 18 است و تصمیم درباره فاز 11 سر فرصت گرفته می‌شود.

تسنیم چندی پیش گزارش داده بود که در یک سال گذشته شرکت‌های متعددی از ایران، ایتالیا، هند، چین، مالزی، فرانسه، ژاپن و ... برای سرمایه گذاری و در دست گرفتن توسعه این پروژه اعلام آمادگی کرده‌اند اما جدی‌ترین گزینه‌های رقابت در این پروژه، شرکت‌های انی ایتالیا، توتال فرانسه و مپنای ایران هستند که درخواست این شرکت‌ها هم‌اکنون در شرکت ملی نفت ایران در حال بررسی است.

 

شنبه ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۰۶:۲۸