همه چیز عوض شد
آقای تکنوکرات، وقت تمام است
حالا او مانده است و گروه جوانش؛ به کنار نشسته است تا شاید کمی ناز او را بکشند اما بعید است. حسینی مرد روزهای امروز نیست.
وحید حاجی پور / همه چیز بر وفق مراد بود؛ نه خبری از تغییر و تحولات کرسنت بود و نه نشانی از آرامش قبل از طوفان. حتی پاسپورت های مدیران برای حضور در لندن نیز جمع شده بود اما به یکباره ورق برگشت. احکام قضایی کرسنت صادر شد و با افشای پشت پرده قراردادهای نوین نفتی، همه آنچه که بافته شده بود «پنبه» شد.
سید مهدی حسینی استعفا داد، رونمایی از IPC در لندن به طور کامل لغو شد و حالا از دولت خبر می رسد سرعت قراردادها به طور کامل «گرفته» شده است. سید مهدی حسینی مردی که خود را تکنوکرات می داند در عرض یک هفته همه چیز را از دست رفته می بینید.
تکنوکرات وقتی پس از 8 سال دوباره با سمتی «بزرگ» به نفت آمد، حتما در فضای 16 سال پیش سیر می کرد، نزد خود شاید می گفت که اگر مخالفتی با قراردادهای «من» باشد معطوف به یک جناح است فارغ از آنکه زمانه عوض شده است؛ نه رسانه ها مانند قبل اندک هستند و نه احاطه حقوقی و فنی به نفت تا این اندازه رشد کرده است. حتی دانشجویان حقوق هم می توانند قراردادهای کمیته را نقد کنند مانند همان دانشجویی که به قراردادها دسترسی دارند!
وقتی ریاست کمیته بازنگری قراردادهای نفتی را بر عهده گرفت سوار بر موج، از آینده ای روشن می گفت اما مدتی پس از آرام شدن فضا، حاشيه‌ها آغاز شد. از حضور دانشجوي کم‌تجربه در اين کميته تا شائبه خط‌گيري اين قراردادها از لندن همه و همه کار را براي وزارت نفت و وی سخت کرد. سيدمهدي حسيني که در دولت‌های هفتم و هشتم قراردادهاي بيع متقابل را در نفت پياده کرده و تراژدي غم‌انگيزي را براي کشور رقم زده بود، اين بار براي رونمايي از قراردادهاي نسل جديد، لندن را هدف گرفت.
حسيني با تأکيد فراوان از لزوم پرده‌برداري از IPC در لندن مي‌گفت که اندکي بعد مشخص شد خود وي يکي از اعضاي مؤسسه cwc است؛ مؤسسه‌اي که قرار بود کنفرانس لندن را برگزار کند.
ارتباط تنگاتنگ وي با اين مؤسسه انگليسي و رفت و آمد وي به لندن درکنار يک شرکت برگزار‌کننده همايش، انتقادات را بيشتر کرد؛ انتقاداتي که عنوان مي‌کرد منافع ملي براي منافع شخصي ذبح شده است و افرادي محدود قصد دارند براي منابع ملي کشور تصميم‌گيري کنند.
تعويق‌هاي چندباره کنفرانس لندن موجب شد شرکت ملي نفت بر برگزاري مراسم رونمايي تمرکز کند که آغاز چالش جدي مديرعامل شرکت ملي نفت با سيدمهدی بود. وزير نفت هم نتوانست در برابر حاشيه‌ها و فشارها مقاومت کند، لذا رأي به برگزاری اين مراسم در تهران داد.
شرکت نزديک به حسينی اما باز هم خوشبخت اين مراسم بود و با برگزاري اين مراسم سود خوبی از آن خود کرد. پس از آن حسينی از موضع خود در برابر لندن کوتاه نيامد و تا دو هفته پيش پاسپورت‌هاي مديران نفتي براي صدور ويزا جمع شد تا آنکه پشت پرده قراردادهاي نفتي افشا شد. حضور چهره‌های مساله دار در لندن و راهبری قراردادهاي جديد از سوي حسينی، دستيار وی و چهره‌های جوان هفته گذشته صدای زيادی به پا کرد و خبر رسيد حسيني از سمت خود استعفا کرده و کنفرانس لندن براي هميشه لغو شده است.
هرچند خود حسينی مي‌گويد به دليل پايان يافتن مأموريتش ديگر ارتباطي با قراردادها ندارد اما منابع آگاه مي‌گويند حاشيه‌هاي فراوان او، اختلاف وي با رکن‌الدين جوادی، مديرعامل شرکت ملي نفت و مديران فنی و حقوقی شرکت ملي نفت، او را وادار به کناره‌گيری کرده است.
او به تسنيم اينگونه گفته است: «کار کميته بازنگري قراردادهاي نفتي به اتمام رسيده و متن مدل جديد قرارداد به شرکت ملي نفت تحويل داده شده است.» اين در حالي است که وي چندي پيش اعلام کرده بود قراردادهاي جديد يا همان IPC تکميل نشده است. مؤيد اين ادعا نيز سخنان علي کاردر، معاون سرمايه‌گذاري شرکت ملي نفت است که مي‌گويد کار روی جزئيات اين قرارداد به طور ويژه ادامه دارد.
سخنان کاردر نشان مي‌دهد با وجود اصلاح 104 باره بر قراردادهاي نفتي، همچنان اين قرارداد دچار مشکل است به طوري که در خود بدنه شرکت ملي نفت اين اختلافات به وضوح ديده مي‌شود.
نکته مهم‌تر در اين ميان ورود سازمان بازرسي کل کشور به قراردادهای نفتی و سخنان سخنگوي قوه قضائيه در اين باره است که هفته پيش گفت قوه قضائيه با قراردادهايی که منافع ملي کشور را به خطر بيندازد، برخورد مي‌کند.
حسيني کنار رفته است، سفر نفتی ها به لندن و عرضه قراردادهاي ايراني به شرکت‌هاي خارجي نيز ملغی شده و از دولت خبر مي‌رسد قراردادها فعلاً تعليق شده است، حالا ابهام و سردرگمی در قراردادهای نفتی همه چيز را به هم ريخته است.
آقای تکنوکرات هم کم آورده است؛ او قراردادی را تدوین کرده است که حتی در بدنه مدیریتی و فنی - حقوقی شرکت ملی نفت هم خریدار ندارد. مدیران در جلسات این «قرارداد محفلی» را به باد انتقاد می گیرند و حاضر نیستند با آن کار کنند مگر آنکه مجبورشان کنند. برخلاف تصورات حسینی، کسی به IPC دل نبست و آن را قبول نکرد، کسی آن را نسخه نجات نفت ندانست و کسی هم با وی همراه نشد. حالا او مانده است و گروه جوانش؛ به کنار نشسته است تا شاید کمی ناز او را بکشند اما بعید است. حسینی مرد روزهای امروز نیست. قالب او قالب بیع متقابلی است که نتایجش مشخص است. دهه 90 برای وی خوش یمن نبود و با خداحافظی اش نشان داد که دور، دور او نبود. شاید برای استراحت به مشهد برود و شاید هم در اندیشه پرش به سمتی بالاتر برای تغییر زمین بازی است.
سید مهدی حسینی استعفا داد، رونمایی از IPC در لندن به طور کامل لغو شد و حالا از دولت خبر می رسد سرعت قراردادها به طور کامل «گرفته» شده است. سید مهدی حسینی مردی که خود را تکنوکرات می داند در عرض یک هفته همه چیز را از دست رفته می بینید.
تکنوکرات وقتی پس از 8 سال دوباره با سمتی «بزرگ» به نفت آمد، حتما در فضای 16 سال پیش سیر می کرد، نزد خود شاید می گفت که اگر مخالفتی با قراردادهای «من» باشد معطوف به یک جناح است فارغ از آنکه زمانه عوض شده است؛ نه رسانه ها مانند قبل اندک هستند و نه احاطه حقوقی و فنی به نفت تا این اندازه رشد کرده است. حتی دانشجویان حقوق هم می توانند قراردادهای کمیته را نقد کنند مانند همان دانشجویی که به قراردادها دسترسی دارند!
وقتی ریاست کمیته بازنگری قراردادهای نفتی را بر عهده گرفت سوار بر موج، از آینده ای روشن می گفت اما مدتی پس از آرام شدن فضا، حاشيه‌ها آغاز شد. از حضور دانشجوي کم‌تجربه در اين کميته تا شائبه خط‌گيري اين قراردادها از لندن همه و همه کار را براي وزارت نفت و وی سخت کرد. سيدمهدي حسيني که در دولت‌های هفتم و هشتم قراردادهاي بيع متقابل را در نفت پياده کرده و تراژدي غم‌انگيزي را براي کشور رقم زده بود، اين بار براي رونمايي از قراردادهاي نسل جديد، لندن را هدف گرفت.
حسيني با تأکيد فراوان از لزوم پرده‌برداري از IPC در لندن مي‌گفت که اندکي بعد مشخص شد خود وي يکي از اعضاي مؤسسه cwc است؛ مؤسسه‌اي که قرار بود کنفرانس لندن را برگزار کند.
ارتباط تنگاتنگ وي با اين مؤسسه انگليسي و رفت و آمد وي به لندن درکنار يک شرکت برگزار‌کننده همايش، انتقادات را بيشتر کرد؛ انتقاداتي که عنوان مي‌کرد منافع ملي براي منافع شخصي ذبح شده است و افرادي محدود قصد دارند براي منابع ملي کشور تصميم‌گيري کنند.
تعويق‌هاي چندباره کنفرانس لندن موجب شد شرکت ملي نفت بر برگزاري مراسم رونمايي تمرکز کند که آغاز چالش جدي مديرعامل شرکت ملي نفت با سيدمهدی بود. وزير نفت هم نتوانست در برابر حاشيه‌ها و فشارها مقاومت کند، لذا رأي به برگزاری اين مراسم در تهران داد.
شرکت نزديک به حسينی اما باز هم خوشبخت اين مراسم بود و با برگزاري اين مراسم سود خوبی از آن خود کرد. پس از آن حسينی از موضع خود در برابر لندن کوتاه نيامد و تا دو هفته پيش پاسپورت‌هاي مديران نفتي براي صدور ويزا جمع شد تا آنکه پشت پرده قراردادهاي نفتي افشا شد. حضور چهره‌های مساله دار در لندن و راهبری قراردادهاي جديد از سوي حسينی، دستيار وی و چهره‌های جوان هفته گذشته صدای زيادی به پا کرد و خبر رسيد حسيني از سمت خود استعفا کرده و کنفرانس لندن براي هميشه لغو شده است.
هرچند خود حسينی مي‌گويد به دليل پايان يافتن مأموريتش ديگر ارتباطي با قراردادها ندارد اما منابع آگاه مي‌گويند حاشيه‌هاي فراوان او، اختلاف وي با رکن‌الدين جوادی، مديرعامل شرکت ملي نفت و مديران فنی و حقوقی شرکت ملي نفت، او را وادار به کناره‌گيری کرده است.
او به تسنيم اينگونه گفته است: «کار کميته بازنگري قراردادهاي نفتي به اتمام رسيده و متن مدل جديد قرارداد به شرکت ملي نفت تحويل داده شده است.» اين در حالي است که وي چندي پيش اعلام کرده بود قراردادهاي جديد يا همان IPC تکميل نشده است. مؤيد اين ادعا نيز سخنان علي کاردر، معاون سرمايه‌گذاري شرکت ملي نفت است که مي‌گويد کار روی جزئيات اين قرارداد به طور ويژه ادامه دارد.
سخنان کاردر نشان مي‌دهد با وجود اصلاح 104 باره بر قراردادهاي نفتي، همچنان اين قرارداد دچار مشکل است به طوري که در خود بدنه شرکت ملي نفت اين اختلافات به وضوح ديده مي‌شود.
نکته مهم‌تر در اين ميان ورود سازمان بازرسي کل کشور به قراردادهای نفتی و سخنان سخنگوي قوه قضائيه در اين باره است که هفته پيش گفت قوه قضائيه با قراردادهايی که منافع ملي کشور را به خطر بيندازد، برخورد مي‌کند.
حسيني کنار رفته است، سفر نفتی ها به لندن و عرضه قراردادهاي ايراني به شرکت‌هاي خارجي نيز ملغی شده و از دولت خبر مي‌رسد قراردادها فعلاً تعليق شده است، حالا ابهام و سردرگمی در قراردادهای نفتی همه چيز را به هم ريخته است.
آقای تکنوکرات هم کم آورده است؛ او قراردادی را تدوین کرده است که حتی در بدنه مدیریتی و فنی - حقوقی شرکت ملی نفت هم خریدار ندارد. مدیران در جلسات این «قرارداد محفلی» را به باد انتقاد می گیرند و حاضر نیستند با آن کار کنند مگر آنکه مجبورشان کنند. برخلاف تصورات حسینی، کسی به IPC دل نبست و آن را قبول نکرد، کسی آن را نسخه نجات نفت ندانست و کسی هم با وی همراه نشد. حالا او مانده است و گروه جوانش؛ به کنار نشسته است تا شاید کمی ناز او را بکشند اما بعید است. حسینی مرد روزهای امروز نیست. قالب او قالب بیع متقابلی است که نتایجش مشخص است. دهه 90 برای وی خوش یمن نبود و با خداحافظی اش نشان داد که دور، دور او نبود. شاید برای استراحت به مشهد برود و شاید هم در اندیشه پرش به سمتی بالاتر برای تغییر زمین بازی است.
يکشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۱۷
کد مطلب: 11796
