به گزارش
ميزنفت ٬ خبرگزاری فرانسه در گزارشی به قلم شارلوت راب از نیویورک نوشت :
آمریکا به لطف استخراج و تولید نفت شیست توانسته است خود را در میان بزرگ ترین تولیدکنندگان نفت در جهان جای دهد با این حال این کشور همچنان از وارد کنندگان عمده نفت در جهان محسوب می شود و تراز تجاری این کشور از ارزان بودن انرژی در بازار جهانی بهره می برد.
روس اورت، از مسئولان پیشین اکسون موبیل و استاد دانشگاه تافتس و جرجتاون می گوید اگر آمریکا را به عنوان یک مصرف کننده بزرگ انرژی در جهان مدنظر قرار دهیم، تردیدی نیست که بهای پائین نفت در بازار به نفع این کشور است. ارزان بودن نفت برای اقتصاد آمریکا و مصرف کنندگان آمریکایی که برای خرید بنزین و سوخت گرمایشی پول کمتری پرداخت می کنند، یک امتیاز بزرگ محسوب می شود هر چند برخی از شرکتها و ایالت های آمریکا که وابستگی زیادی به بخش نفت دارند از این امر متضرر می شوند.
اما سوال این جا است که آیا این منفعت مالی با امتیازات راهبردی نیز همراه است؟جرج پری از مسئولان موسسه بروکینگز می گوید: " از این حیث که آمریکا کشورهای تولیدکننده نفت را خیلی دوست ندارد، یک امتیاز است. "
واشنگتن با بسیاری از کشورهای تولیدکننده نفت که به علت محروم بودن از منابع اقتصادی متنوع، از کاهش بهای نفت در بازارهای جهانی به شدت متضرر شده و بخش قابل توجهی از درآمدهای خود را از دست داده اند، روابط گرمی ندارد. از میان این کشورها می توان به روسیه، ونزوئلا و ایران اشاره کرد که به تازگی از فشار تحریم های اقتصادی غرب رهایی یافته است. این تحریمها در چارچوب توافق نامه ای که ایران در رابطه با برنامه هسته ای خود با قدرتهای بزرگ امضا کرد، برداشته شد.
جان کالیکی از کارشناسان مرکز ویلسون معتقد است : " در خصوص روسیه باید گفت این کشور به علت کاهش شدید بهای نفت تحت فشار قرار گرفته و اقتصاد آن نیز با مشکلات زیادی مواجه شده است به طوری که شاید بتوان گفت این وضعیت مقامات روس را ترغیب کرده است در عرصه بین المللی و به ویژه اوکراین و سوریه محکمتر ظاهر شوند تا به این ترتیب توجه افکار عمومی کشورشان را از مشکلات اقتصادی منحرف کنند. اما معلوم نیست که اگر اوضاع و شرایط اقتصادی برای روسیه این قدر منفی نبود، این کشور رویکرد آشتی جویانه تری را در پیش می گرفت یا خیر. "
آنتونی کوردسمن از کارشناسان مرکز مطالعات راهبردی بین المللی CSIS می گوید: " حتی اگر بهای هر بشکه نفت در بازار جهانی 40 دلار باشد و سودآوری آن از این که اکنون هست بیشتر شود، ایران در بهترین شرایط سالانه فقط حدود 50 میلیارد دلار درآمد نفتی خواهد داشت. این درآمد در مقایسه با پیامدهای گسترده آن ( سقوط بهای نفت) برای کشوری که در سال 2017 بین 83 تا 84 میلیون جمعیت خواهد داشت و تولید ناخالص داخلی آن حدود 1400تا 1600 میلیارد دلار خواهد بود، اصلا به چشم نمی آید."
کوردسمن افزود: " می توان گفت درآمدهای نفتی ایران که کمتر از میزان پیش بینی شده است، بر ظرفیت این کشور برای وارد کردن تجهیزات نظامی، حمایت از سوریه یا ایفای نقش نظامی در منطقه خلیج فارس تاثیرگذار خواهد بود اما مسئله این است که این وضعیت ( کاهش قیمت نفت) بر اقتصاد دیگر کشورهای عرب منطقه نیز مثل عربستان سعودی و دیگر کشورهای امیرنشین نفت خیز خلیج فارس که از متحدان آمریکا هستند، فشار خواهد آورد. "
کوردسمن تصریح کرد برخی از کشورهای عرب متحد آمریکا از جمله عربستان سعودی با کسری بودجه بیسابقه روبرو شده اند با این حال هیچ اطمینانی وجود ندارد که اگر عناصر و عواملی که افراط گرایی مذهبی را در منطقه خاورمیانه و جهان عرب تغذیه می کنند ( عواملی که با بیکاری جوانان، وضعیت نامناسب اقتصادی و مدرنیزه شدن ارتباط مستقیم دارند) از کاهش درآمدهای صنعت نفت متاثر شوند، این مسئله در نهایت به تقویت ثبات در این منطقه منجر شود.