نامه کاربران/
آقای وزیر، ما را فراموش کردید؟
پس از پیگیری های مکرر و نامه نگاری های فراوان با وزارت نفت و سازمان های ذیربط ، متوجه شدیم که ظاهراً در سال 82 ، واگذاری شرکت پتروشیمی اراک به همراه پرسنلش به صورت یک جانبه انجام و حتی اطلاع رسانی که جزو حقوق اولیه ما بوده انجم نشده است.
یکی از کاربران ميزنفت ، در کامنتی ارسالی نسبت به بی تفاوتی وزارت نفت به وضعیت کارکنان شرکت های واگذار شده، سوالاتی را مطرح کرده است. در این نوشته آمده است:
مدتی قبل و بر اساس پیگیری دو تن از کارکنان اخراجی پتروشیمی شازند اراک که مطالبه حقوق خود را پیگیری می کردند ، متوجه شدیم که وزارت نفت از پذیرفتن ایشان و رسیدگی به کارشان خودداری نموده و با اعلام این که شما سالهاست که دیگر کارمند وزارت نفت نیستید و باید برای دادخواهی به اداره کار محل خود مراجعه کنید، آب پاکی را روی دست ایشان ریخته اند.
چندی بعد نیز نامه ای از وزیر محترم کار به وزیر نفت در پاسخ به شکواییه کارکنان شرکتهای واگذار شده اصفهان به دستمان رسید که در آن نامه به وضوح وزیر نفت به وزیر کار گفته بود که رابطه استخدامی این کارکنان با وزارت نفت قطع شده و پیگیری موضوعات شکایت ایشان و رسیدگی به مشکلاتشان نیز بر عهده ایشان نیست.
پس از پیگیری های مکرر و نامه نگاری های فراوان با وزارت نفت و سازمان های ذیربط ، متوجه شدیم که ظاهراً در سال 82 ، واگذاری شرکت پتروشیمی اراک به همراه پرسنلش به صورت یک جانبه انجام و حتی اطلاع رسانی که جزو حقوق اولیه ما بوده انجم نشده است.
هم اکنون ما فقط یک سوال داریم ، 70000 کارمند رسمی شرکتهای نفتی واگذار شده با کدامین قانون بایستی کنترل و اداره شوند ، آیا پس از حدود 28 سال کار صادقانه در وزارت نفت ، این رفتار از وزارتخانه ای که مدعی تکریم کارکنان است و ده ها پورتال و سیستم مبتنی بر منابع انسانی ایجاد نموده است ، رفتار انسانی است ؟
چرا وزیر نفت که به اذعان خودش در زمان خصوصی سازی مرتکب خلاف آشکار شده است ، به سرنوشت هزاران کارمند و متخصص شاغل در شرکتهای واگذاری اهمیتی نمی دهد . چرا علیرغم واگذاری این شرکت ها ، پرسنل ایشان نیز بدون هیچ اطلاعی به بخش خصوصی واگذار شده اند ، آیا از نظر حقوقی و شرعی و انسانی چنین کاری جایز است یا خیر؟
چرا علیرغم اطلاع کامل نمایندگان محترم مجلس و خود وزیر از این به ظاهر تخلف و خلاء قانونی،برای جبران آن برنامه ریزی نمی کنند ، آیا این مصداق ظلم آشکار نیست؟
مدتی قبل و بر اساس پیگیری دو تن از کارکنان اخراجی پتروشیمی شازند اراک که مطالبه حقوق خود را پیگیری می کردند ، متوجه شدیم که وزارت نفت از پذیرفتن ایشان و رسیدگی به کارشان خودداری نموده و با اعلام این که شما سالهاست که دیگر کارمند وزارت نفت نیستید و باید برای دادخواهی به اداره کار محل خود مراجعه کنید، آب پاکی را روی دست ایشان ریخته اند.
چندی بعد نیز نامه ای از وزیر محترم کار به وزیر نفت در پاسخ به شکواییه کارکنان شرکتهای واگذار شده اصفهان به دستمان رسید که در آن نامه به وضوح وزیر نفت به وزیر کار گفته بود که رابطه استخدامی این کارکنان با وزارت نفت قطع شده و پیگیری موضوعات شکایت ایشان و رسیدگی به مشکلاتشان نیز بر عهده ایشان نیست.
پس از پیگیری های مکرر و نامه نگاری های فراوان با وزارت نفت و سازمان های ذیربط ، متوجه شدیم که ظاهراً در سال 82 ، واگذاری شرکت پتروشیمی اراک به همراه پرسنلش به صورت یک جانبه انجام و حتی اطلاع رسانی که جزو حقوق اولیه ما بوده انجم نشده است.
هم اکنون ما فقط یک سوال داریم ، 70000 کارمند رسمی شرکتهای نفتی واگذار شده با کدامین قانون بایستی کنترل و اداره شوند ، آیا پس از حدود 28 سال کار صادقانه در وزارت نفت ، این رفتار از وزارتخانه ای که مدعی تکریم کارکنان است و ده ها پورتال و سیستم مبتنی بر منابع انسانی ایجاد نموده است ، رفتار انسانی است ؟
چرا وزیر نفت که به اذعان خودش در زمان خصوصی سازی مرتکب خلاف آشکار شده است ، به سرنوشت هزاران کارمند و متخصص شاغل در شرکتهای واگذاری اهمیتی نمی دهد . چرا علیرغم واگذاری این شرکت ها ، پرسنل ایشان نیز بدون هیچ اطلاعی به بخش خصوصی واگذار شده اند ، آیا از نظر حقوقی و شرعی و انسانی چنین کاری جایز است یا خیر؟
چرا علیرغم اطلاع کامل نمایندگان محترم مجلس و خود وزیر از این به ظاهر تخلف و خلاء قانونی،برای جبران آن برنامه ریزی نمی کنند ، آیا این مصداق ظلم آشکار نیست؟
سه شنبه ۲۹ دی ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۳۰
کد مطلب: 11566