به گزارش
ميزنفت ، وقتی برنامه بارگیری و پذیرش یک نفتکش در یک اسکله نفتی تأیید میشود، نام این کشتی در فهرستی با عنوان «nomination» قرار میگیرد که به این معناست که آن کشتی قصد دارد امروز به اسکله وارد شود.
پس از اینکه کشتی وارد آبهای منطقه اسکله شد، نامش در فهرستی با عنوان «arrival» میرود و درخواست «Pilot» (راهنمای نفتکش) میکند، نوبتش که رسید، پایلوت با شناور به نقطه ملاقات (pilot position) میرود و به عرشه کشتی وارد میشود، بازرسی از بخشهای مختلف فنی و ایمنی را از نفتکش آغاز میکند که نفتریزی نداشته و سیستمهای ضد حریق و «Inert gas» آن بدون اشکال، فعال باشد.
پس از آن، تقرب (Approach) نفتکش به سوی اسکله آغاز میشود تا به اسکله از پیش هماهنگ شده برسند که باید نفتکش آنجا پهلو داده شود. در حین عملیات، موتور کشتی تا آخرین لحظهای که پهلودهی کامل شود، روشن است، اما برای حرکت آن افزونبر توان موتور کشتی، از یدککشها هم استفاده میشود که کنترل نفتکش و یدککش از زمان ورود به منطقه تا زمان خروج از آن، بهطور کامل بر عهده پایلوت است.
پس از اینکه، یدککشها، نفتکش را به کنار اسکله آوردند، کشتی لنگر میاندازد و طنابها بسته میشود و در این مرحله، نام آن در لیستی با عنوان «encourage» ثبت میشود که پس از بسته شدن و در مرحله بارگیری، نام کشتی در فهرست دیگری به نام «Long side» قرار میگیرد.
وقتی کشتی بسته شد، مسئولان بخش بارگیری (Loading) برای بازدید وارد کشتی میشوند و با افسر ارشد (Chief officer) کشتی مذاکره میکنند و برنامه بارگیری را به کاپیتان نفتکش ارائه میکنند و یکسری اسناد (Visiting Papers) را تکمیل میکنند که اطلاعاتی است در باره اینکه کشتی چقدر ظرفیت دارد یا چقدر بارگیری میخواهد و اینکه نمونهگیری نیاز دارد یا نه و... تا همه چیز مشخص شود، پس از پایان بارگیری هم کشتی در فهرست خروج (Exit) ثبت و از بندرگاه نفتی خارج میشود.