به گزارش
ميزنفت،
اندیشکده آمریکایی بروکینگز در تحلیلی نوشت:
بحران اوکراین سیاستگذاران اتحادیه اروپا را در خصوص اینکه چه ایده هایی را برای متنوع کردن منابع تامین انرژی و کاهش وابستگی به روسیه اتخاذ کنند، با چالش جدی روبرو کرده است. کشورهای اروپایی دیگر نمی خواهند مانند گذشته بخش مهمی از گاز مورد نیاز خود را از ر وسیه تامین کنند.
علی رغم تمایل سیاسی برای این تغییر، این مساله تاکنون روشن شده است که وابستگی انرژی اروپا به این سرعت قابل درمان نخواهد بود. مقام های کمیسیون اروپا در تلاش و جستجو برای تامین گاز مورد نیاز اروپا از سایر منابع غیر از روسیه، به برخی از کشورهای منطقه از جمله الجزایر نگاه ویژه ای داشته اند.
شرکت نفت و گاز ملی الجزایر موسوم به سوناتراک یکی از مهمترین عرضه کنندگان گاز طبیعی به کشورهای عضو اتحادیه اروپا به شمار می رود و بر اساس برآوردهای اداره اطلاعات انرژی آمریکا، الجزایر احتمالا روی یکی از قابل بازیافت ترین ذخایر شیل گاز جهان نشسته است.
در حالی که ممکن است تصور کنیم که دستیابی به ذخایر غنی شیل گاز موجب افزایش صادرات و تولید گاز طبیعی الجزایر می شود ولی واقعیت چیز دیگری است.
الجزایر با چالش های مهم داخلی روبرو است که به واسطه موازنه بودجه به خاطر کاهش قیمت جهانی نفت و گاز با آن مواجه شده است. علاوه بر این توسعه و بهره برداری از منابع انرژی غیر متعارف خارج از آمریکا ثابت کرده است که یک اقدام پرچالش است. تجربه استخراج شیل گاز در چین، لهستان و آرژانتین این مساله را به خوبی نشان داده است.
در تحقیق و پژوهشی که توسط دو تحلیلگر برجسته انرژی انجام شده، به بررسی چالش ها و چشم اندازهای توسعه شیل گاز در الجزایر پرداخته شده است.
نویسندگان این گزارش در خصوص عوامل مختلفی صحبت کرده اند که ممکن است برای استخراج منابع در الحزایر مفید باشد و همین طور به چالش های فراروی صنعت گاز طبیعی در این کشور اشاره کرده اند.یافته های اصلی این تحقیق نشان می دهد:
در حالی که شرایط زمین شناسی و صنعت گاز موجود گسترده عوامل مفید برای استخراج گاز شیل در الجزایر هستند، ولی طیف گسترده ای از موانع بالقوه برای توسعه، از جمله ناآرامی های اجتماعی، نگرانی در مورد کمبود آب و امنیتی در این کشور وجود دارد.
سطح تولید گاز طبیعی در الجزایر بیش از یک دهه ثابت باقی مانده است، و همراه با فقدان سرمایه گذاری در اکتشاف های جدید و سرعت در حال افزایش تقاضای داخلی ، این مساله به طور فزاینده ای خزانه دولت را با فشار روبرو کرده است.
با سقوط قیمت جهانی نفت و گاز این وضعیت تشدید شده است، و به نظر می رسد استراتژی فعلی دولت الجزایر این است که به جای اعمال سیاست هدف مهار تقاضای داخلی و اصلاح سیستم پرداخت یارانه منتظر بماند تا قیمت جهانی نفت و گاز با افزایش روبرو شود.
الجزایر همچنان به مبارزه خود برای متنوع کردن اقتصاد و به خصوص صادرات خود ادامه می دهد و مقام های این کشور برای ایجاد شرایط لازم در جذب سرمایه گذاران خارجی با چالش های زیادی روبرو شده اند. به نظر می رسد آزاد سازی بازار برای جذب سرمایه ای خارجی لازم است ولی این مساله در اولویت مقام های الجزایری نیست.
تنها محدود کردن مصرف داخلی می تواند صادرات گاز الجزایر راافزایش دهد. علی رغم وجود ذخایر گازی غنی در الجزایر، اتحادیه اروپا نمی تواند در کوتاه مدت روی ذخایر گازی این کشور برای تامین انرژی مورد نیاز خود و کاخش وابستگی به روسیه حساب کند.