۰
۲
جزئیات قراردادهای لندن/ 2

خواستگاری در خانه «دامادها»

نفت ایران با لندن گره خورده است؛ از روزی که چرچیل به مجلس رفت تا دولت را مستقیما وارد نفت ایران کند تا امروز که این شهر می خواهد قراردادهای نفتی ایران و میادین نفت و گاز آن را معرفی کند.حالا در این میان گروهی به لندن می روند و در این مجال با خانواده خود تجدید دیدار می کنند.
خواستگاری در خانه «دامادها»
وحید حاجی پور / وزارت نفت قصد دارد برای رونمایی از قراردادهای جدید نفتی خود و برگزاری مناقصه برای میادین نفتی و گازی خود، به لندن برود؛ «خواهانی» که به خواستگاری «مردان» خود می رود! مردانی که عادت کرده اند ایرانی ها به سراغشان بروند.

به گزارش «ميزنفت»، طی سال های گذشته به دلیل رویکرد غیر منطقی دولتمردان ایران در مناسبات جهانی، شرکت های بین المللی با همه جذابیت های ایران برای سرمایه گذاری، «این پا» و «آن پا» می کردند و مردد بودند برای حضور در ایران تا آنکه سرانجام دامنه تحریم ها تنگ تر و جهانی تر شد. بالا گرفتن تنش های منطقه ای و جهانی، شرکت های بین المللی را از ایران دور کرد.

گرچه این دور بودن، به بلوغ شرکت های ایرانی کمک کرد و به هر شکلی که بود ایران را در اجرای برخی پروژه ها یاری کرد اما وقتی دولت یازدهم به روی کار آمد تصمیم گرفته شد تا شرایط برای حضور شرکت های خارجی که در «خفا» از آرزوی بازگشت خود به ایران می گفتند آماده شود.
نسل نوین قراردادهای نفتی ایران که هم شبیه بای بک است و هم «جیره خور» مشارکت در تولید در مدت زمان کمتر از یک سال آماده شد، برایش همایش برگزار شد و بدون مشحص شدن جزئیات، برای رونمایی آدرس لندن را گرفت.

تعویق های چندباره رونمایی از قراردادهای نفتی ایران در لندن حوصله همه را سر برد؛ شرکت های بین المللی که با روی کار آمدن وزیر نفت ایران و تیم قراردادی و بین المللی خود، مطمئن بودند که می توانند حتی در اتاق خواب خود روی قراردادهای نفتی «کار» کنند با خیالی آسوده نسبت به لغو مراسم رونمایی «چشمک» می زدند. آن ها به خوبی می دانند تیم جدید وزارت نفت چندان علاقه ای به برگزاری مناقصات نفتی خود در  کشورشان ندارند. هم تجربه این را نشان می دهد و هم نگاهی گذرا به افرادی که می خواهند در تاریخ نفت ایران، نقطه عطفی به نام خود ثبت کنند.
IOC ها حالشان خوب است، خبری از سفر به خاورمیانه برای مذاکره نیست. به خواستگاری شان می آیند و دیگر مجبور نیستند مانند عراق از موضع پیمانکار به ایران بیایند. چه در اکتشاف و چه در توسعه آن ها دست برتر را دارند و ایرانی ها با نامیدن پیمانکاران ایرانی خود به «اوستاکار»، بیشتر خارجی ها را طلب می کنند.
عراق با آن همه عقب ماندگی و شرایط بی ثبات سیاسی و امنیتی «رس» آن ها را در بغداد می کشد و عربستان در ظهران به طور جالبی سر این شرکت ها کلاه می گذارد. ایران بر خلاف این دو کشور علاقه ای به حضور شرکت های خارجی در کشور خود ندارد و سراسیمه خود را به آن ها می رساند و از قضا خوشانید هر دو طرف است. ایرانی ها دست خود را دور بازوی پیمانکاران «حلقه» می کند و دارایی های خود را برای شراکت در اختیارش قرار می دهد.
 
*عراق
اما در عراق چه می گذرد؟ دولت عراق برای دستیابی به اهداف خود تاکنون چهار دور مناقصه نفتی برگزار کرده است و در جریان این مناقصه ها چند قرارداد نفتی و گازی به شرکت های بین المللی واگذار کرده است. این کشور جنگ زده و درگیر اختلافات قومی تا امروز همه مناقصات نفتی خود را در عراق برگزار کرده است.

سال 1388، دقیقا عراق شرایط مشابه ایران را داشت با این تفاوت که به هیچ عنوان نشانی از امنیت و یکپارچگی حاکمیتی در این کشور دیده نمی شد اما به هر حال مسولان دولت عراق تصمیم گرفتند در «خانه» بمانند و در موضعی منطقی میزبان 21 شرکت بین المللی باشند. در اولین دور مناقصه سرمایه‌گذاری در بخش نفت و گاز عراق، نخست وزیر این کشور آن را در منطقه خاورمیانه بی‌سابقه خواند و روزنامه‌های عراقی این رویداد را از حیث اهمیت همانند فروریختن «دیوار برلین» تشبیه کردند.

دومین دور مناقصه نیز با حضور 44 شرکت خارجی در بغداد برگزار شد و 7 قرارداد توسعه ای به امضای طرفین رسید. مناقصه سوم عراقی ها مربوط به صنعت گاز بود که آن هم در بغداد و اوج نا امنی برگزار شد.

دور چهارم میز 47 شرکت خارجی توسط وزارت نفت عراق دستچین شده و آن ها برای توسعه 12 میدان نفتی و گازی در خرداد 1391 وارد بغداد شدند. دولت عراق در دور چهارم مناقصه های نفتی عراق حق امتیاز توسعه ١٢ بلوک شامل هفت بلوک نفتی و ٥ بلوک گازی در مناطقی به وسعت ٨٠ هزار و ٧٠٠ کیلومتر مربع را به مناقصه گذاشت؛ ذخایر این ١٢ بلوک در مجموع ١٠ میلیارد بشکه نفت و ٢٩ میلیارد مترمکعب گاز برآورد شده بود.
 
 نگاهی به دو کشور ایران و عراق نشان می دهد که بغداد با همه مشکلات و دست اندازهایی که در کشورش شاهد است شان و جایگاه خود را به خوبی حفظ می کند و همه را به پایتخت می کشاند. با وجود آنکه بیشتر تکنوکرات ها و مدیران نفتی این کشور از تحصیلکرده های غربی هستند و سال ها در آمریکا زندگی کرده اند اما میعادگاه را کشورشان قرار داده اند درست بر عکس ایرانی ها که دارایی های خود را در «لندن» عرضه می کند.
نفت ایران با لندن گره خورده است؛ از روزی که چرچیل به مجلس رفت تا دولت را مستقیما وارد نفت ایران کند تا امروز که این شهر می خواهد قراردادهای نفتی ایران و میادین نفت و گاز آن را معرفی کند.حالا در این میان گروهی به لندن می روند و در این مجال با خانواده خود تجدید دیدار می کنند.
 
دوشنبه ۲۳ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۰۴
کد مطلب: 8919
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *


حسن محمدی
Iran, Islamic Republic of
احسنت ... سوال لین است که دقیقاً چه توجیهی دارد یک هیات چندین ده نفر راهی ماموریت به لندن شوند و هزینه های گزاف اقامت در هتل و ماموریت و هزینه های جانبی به شرکت نفت تحمیل شود در حالیکه رونمایی از قرارداد نفتی در ایران هم می تواند انجام شود و شرکتهای بین المللی نفتی برای سود خود هرکجا باشد عازم می شوند؟
امیرحسین
Iran, Islamic Republic of
بسیار عالی بود...
دمت گرم