بیع متقابل به ضرر غربی ها بود!
قراردادهای بیع متقابل، روی قاعده برد برد نبود بلکه یکطرفه به نفع ما بود. این اظهرا نظر متعلق به سید مهدی حسینی است.
به گزارش «ميزنفت»، رئیس کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی با بیان این مطلب در هم اندیشی بازنگری قراردادهای نفتی در دانشگاه امام صادا (ع) گفت: سرمایه‌ها امروز از خاورمیانه به طرف آمریکا می‌رود تا روی شیل گاز و شیل اویل کار کند چرا که در نفت ۱۰۰ دلاری رقبای زیادی در دنیا وجود خواهد داشت.
وی تاکید کرد: توسعه سریع ظرفیت‌های تولید تنها راه‌حل ماست و چگونگی افزایش ظرفیت و نرخ بازیافت و چگونگی کاهش ریسک و هزینه‌ها چالش‌های اصلی ما محسوب می‌شود.
رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی ایران ادامه داد: شاید تحریم ادامه یابد و مجبور باشیم از منابع داخلی مثل اوراق قرضه و فاند انرژی استفاده کنیم اما در شرایط عادی باید قاعده بازی را دریابیم.
وی تصریح کرد: همه دنیا چه می‌کنند؟ آیا کشوری در دنیا هست که هزینه کارهای اکتشاف و توسعه نفت را از جیب خود بدهد؟ من که سراغ ندارم.
حسینی ادامه داد: شرکت‌های نفتی در ریسک زندگی می‌کنند و در ریسک پول می‌سازند و این کاری است که ما نمی‌توانیم انجام دهیم.
وی اظهار داشت: ما باید متناسب با ریسک شرکت نفتی به او پاداش دهیم و این یکی از قواعد بازی است.
وی با بیان اینکه ما در بالادستی به منابع داخلی و فاینانس اعتقاد نداریم گفت: فاینانس برای پایین‌دستی بهترین است اما راه تامین مالی بالادستی قراردادهای نفتی است.
حسینی در ادامه در تشریح الگوی جدید قراردادهای نفتی ایران گفت: در عراق فی یک عدد ثابت است مثلا ۵ دلار در هر بشکه اما در الگوی جدید قرارداد نفتی ایران یا IPC، فی کاملا انعطاف‌پذیر است و ما به جای ۷ نوع قرارداد یک نوع قرارداد اما با فی‌های مختلف درست کردیم و در عین حال فی به تحولات بازار نیز بستگی مستقیم دارد.
وی ادامه داد: در سال ۲۰۰۵ قیمت نفت ناگهان جهش کرد و قیمت کالا و خدمات نیز به تبع آن افزایش یافت چنانکه اجاره یک دکل حفاری از ۴۰ هزار به ۱۵۰ هزار دلار رسید و قرارداد به ما اجازه نمی‌داد قیمت را افزایش دهیم.
وی تصریح کرد: پیمانکارانی مانند اینپکس ژاپن را به همین دلیل در میدان آزادگان از دست دادیم.
رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی ایران با تاکید بر اینکه اگر سود به صورت غیرمنطقی بالا رفت به وسیله آرفاکتور آن را کنترل می‌کنیم گفت: در میادین مختلف فی عوض می‌شود و به شدت تلاش کردیم ریسک و پاداش را متعادل کنیم تا در همه میدان‌ها انگیزه سرمایه‌گذاری ایجاد شود.
وی تاکید کرد: توسعه سریع ظرفیت‌های تولید تنها راه‌حل ماست و چگونگی افزایش ظرفیت و نرخ بازیافت و چگونگی کاهش ریسک و هزینه‌ها چالش‌های اصلی ما محسوب می‌شود.
رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی ایران ادامه داد: شاید تحریم ادامه یابد و مجبور باشیم از منابع داخلی مثل اوراق قرضه و فاند انرژی استفاده کنیم اما در شرایط عادی باید قاعده بازی را دریابیم.
وی تصریح کرد: همه دنیا چه می‌کنند؟ آیا کشوری در دنیا هست که هزینه کارهای اکتشاف و توسعه نفت را از جیب خود بدهد؟ من که سراغ ندارم.
حسینی ادامه داد: شرکت‌های نفتی در ریسک زندگی می‌کنند و در ریسک پول می‌سازند و این کاری است که ما نمی‌توانیم انجام دهیم.
وی اظهار داشت: ما باید متناسب با ریسک شرکت نفتی به او پاداش دهیم و این یکی از قواعد بازی است.
وی با بیان اینکه ما در بالادستی به منابع داخلی و فاینانس اعتقاد نداریم گفت: فاینانس برای پایین‌دستی بهترین است اما راه تامین مالی بالادستی قراردادهای نفتی است.
حسینی در ادامه در تشریح الگوی جدید قراردادهای نفتی ایران گفت: در عراق فی یک عدد ثابت است مثلا ۵ دلار در هر بشکه اما در الگوی جدید قرارداد نفتی ایران یا IPC، فی کاملا انعطاف‌پذیر است و ما به جای ۷ نوع قرارداد یک نوع قرارداد اما با فی‌های مختلف درست کردیم و در عین حال فی به تحولات بازار نیز بستگی مستقیم دارد.
وی ادامه داد: در سال ۲۰۰۵ قیمت نفت ناگهان جهش کرد و قیمت کالا و خدمات نیز به تبع آن افزایش یافت چنانکه اجاره یک دکل حفاری از ۴۰ هزار به ۱۵۰ هزار دلار رسید و قرارداد به ما اجازه نمی‌داد قیمت را افزایش دهیم.
وی تصریح کرد: پیمانکارانی مانند اینپکس ژاپن را به همین دلیل در میدان آزادگان از دست دادیم.
رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی ایران با تاکید بر اینکه اگر سود به صورت غیرمنطقی بالا رفت به وسیله آرفاکتور آن را کنترل می‌کنیم گفت: در میادین مختلف فی عوض می‌شود و به شدت تلاش کردیم ریسک و پاداش را متعادل کنیم تا در همه میدان‌ها انگیزه سرمایه‌گذاری ایجاد شود.
شنبه ۳ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۲۸
کد مطلب: 312
