حفاری آل سعود در زمین کلینتون

وحید حاجی پور/ در تبار شناسی اقتصادی دو حزب رقیب در آمریکا٬ نفت یکی از نقاط افتراق دمکرات ها و جمهوری خواهان است؛ دمکرات ها اغلب دشمن سرسخت شرکت های نفتی هستند و شرکت های نفتی٬ شیفته جمهوری خواهان و شریک اقتصادی این جریان سیاسی هستند.

بطور کلی دمکرات ها در حوزه اقتصاد بر کشاورزی و بازرگانی تاکید بسیار دارند در حالی که جمهوری خواهان تمرکزی ویژه ای بر نفت و سلاح دارند. از زاویه ای دیگر دمکرات ها مانیفیست خود را بر «قدرت نرم» بنا کرده اند و شالوده جمهوری خواهان با بتن جنگ پایه ریزی شده است. فارغ از این دو تصویر کلی انتخابات پیش روی آمریکا برای جهان نفت از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است بویژه برای ریاض.

آل سعود با همه اختلافات عمیقی که با دولت دمکرات فعلی آمریکا دارد٬ حمایت از این جریان را بییشتر به سود خود می داند درست بر عکس دو دوره گذشته که حمایت بی چون و چرایی از جمهوری خواهان و جرج بوش داشت. خانواده بوش برای آنها یادآور روزهای شیرینی است که «پدر» آنها را از شر و خطر صدام حسین خلاص کرد و «پسر» نیز هوای آنها را داشت.

حافظه تاریخی پیوند نفتی عربستان و جمهوری خواهان موید این مطلب است که با جدی شدن این رابطه٬ تجارت سلاح و نفت نیز افزایش داشته است ولی در انتخابات آتی آمریکا موضوع کاملا متفاوت است و آل سعود برای پیروزی هیلاری کلینتون دچار سردرگمی است.

این کشور درست برخلاف دوران جرج بوش پسر٬ روزهای سختی را در دولت اوباما سپری کرد؛ از مخالفت و هشدارهای آمریکا برای جلوگیری از ماجراجویی های عربستان تا افشای اسناد حادثه 11 سپتامبر٬ اختلافات ریاض و واشنگتن را به اوج خود رساند و آل سعود تهدید کرد سرمایه خود را از آمریکا بیرون خواهد کشید. این اتفاقات یک شکاف بزرگ و غیر قابل باور میان دو کشور متحد بود ولی با ورود ترامپ به صحنه انتخابات٬ دمکرات ها همچنان در چشم سعودی ها انتخاب «بدی» بودند که بهتر از «بدتر» است.

اما چرا ترامپ برای عربستان خظرناک و کلینتون گزینه بهتری است. عربستان به عنوان یکی از منتقدان بزرگ برجام باید پشتیبان بزرگی برای ترامپ باشد ولی خطر تضعیف ایران توسط وی را کمتر از خطری می داند که ممکن است همه چیز ریاض را متاثر سازد. برای واکاوی این مساله بهتر است به مواضع نفتی کلینتون و ترامپ بپدازیم.
 

*خط کلینتون
هیلاری کلینتون قصد دارد  به سیاست های مورد حمایت باراک اوباما ادامه دهد. به عنوان مثال، کلینتون یکی از مخالفان حفاری های نفتی دریایی٬ خط لوله کی استون و مخالف حفاری ها در قطب شمال است.

علاوه بر این کلینتون از پیمان آب و هوایی پاریس که در دسامبر 2015 میلادی حاصل شده، حمایت کرده است. همه اینها نشان می دهد که کلینتون احتمالا قوانینی را تصویب خواهد کرد که در نهایت به ضرر شرکتهای انرژی و خودروسازان خواهد بود. کلینتون به عنوان یکی از حامیان اصلی سیاست های زیست محیطی، به احتمال زیاد اقدامات مختلفی را برای حمایت از شرکتهای انرژی خورشیدی و بادی انجام خواهد داد. با تصویب ادامه پرداخت یارانه به این صنایع، هنوز مشخص نیست که کلینتون چه اقدامات بیشتری را برای حمایت از شرکتهای انرژی تجدیدپذیر انجام می دهد.
 

*خط ترامپ
اگر ترامپ بتواند در انتخابات نیز پیروز شود، این مساله موجب رونق بزرگی برای شرکتهای نفتی خواهد شد. ترامپ به طور فعالانه ای درباره منافع خود در تقابل با اوپک صحبت کرده و بر استقلال انرژی آمریکا پافشاری کرده است. وی از حامیان جدی اهمیت بخش نفت و گاز در کل اقتصاد آمریکا است. ریاست جمهوری ترامپ در نهایت به نفع سرمایه گذارانی است که در شرکتهای انرژی سرمایه گذاری کرده اند به خصوص اگر جمهوریخواهان بتوانند کنترل کنگره را همچنان در اختیار داشته باشند. وی چندی پیش گفته بود که آمریکا باید نفت عراق را می دزدید!

وی اظهار کرده است درصورتی که به ریاست جمهوری آمریکا برسد مقررات مربوط به گاز، نفت و ذغال‌سنگ را به عنوان بخشی از "نخستین برنامه انرژی آمریکا" لغو خواهد کرد. ترامپ تعهد کرد تمامی مقررات غیرضروری را لغو، و به صورت موقت از اجرای قوانینی که حمایت کنگره یا مردم آمریکا را کسب نکرده اند جلوگیری کند. وی اظهار کرد لغو این مقررات موجب می‌شود در 7 سال آینده، تولید ناخالص داخلی آمریکا 100 میلیارد دلار در سال افزایش یابد و سالانه نیم میلیون شغل ایجاد شود.

ترامپ در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز در ماه مارس (31 روز منتهی به 11 فروردین) گفت در دولت احتمالی‌اش، در صورتی که عربستان سعودی و سایر متحدان عرب با نیروهای زمینی به جنگ با داعش نروند و یا به آمریکا برای جنگ با این گروه تروریستی کمک‌های مالی بزرگ پرداخت نکنند، از خرید نفت از این کشورها خودداری خواهد کرد.
 

*خط عربستان
قطعا در حوزه انرژی خط عربستان تقویت خط کلینتون است؛ هیلاری مخالف سرسخت خط لوله کی استون است و این یعنی عدم صادرات حداقل 800 هزار بشکه نفت کانادا به پالایشگاه های آمریکا. کانادا از سال 2008 بدنبال اجرای این خط لوله است ولی اوباما آنرا وتو کرده است و اجرای این خط لوله را به ضرر محیط زیست دانسته است. شرکت های آمریکایی بسیاری در کانادا مشغول به کارند که روابط بسیار نزدیکی با جمهوری خواهان دارند و قطعا با پیروزی ترامپ در انتخابات٬ کی استون به روزهای اجرا نزدیک می شود و این یعنی همان نقطه مرگ عربستان.

ریاض علاقه شدیدی به بازار آمریکا دارد و به هیچ عنوان علاقه ندارد این بازار را از دست بدهد زیرا آنرا بیش از آنکه اقتصادی بداند راهبردی تلقی می کند. ترامپ بارها اعلام کرده است وابستگی به نفت خاورمیانه باید کاهش یابد که بدون تردید این جمله فقط عربستان را به عنوان مخاطب خاص خود می بنید. ترامپ برای استقلال انرژی آمریکا٬ حذف چارچوب های زیست محیطی و مشوق های تولیدی را به سود کشورش می داند و عربستان ستیزی وی حتی در کلام٬ سعودی ها را به سوی کلینتون سوق داده است.
 

*تفاوت دو دیدگاه
کلینتون و ترامپ هر دو بدنبال کاهش وابستگی نفت خاورمیانه هستند که نقطه مشترک هر دو بشمار می رود ولی نکته اساسی در تاکتیک های دو نامزد است. کلینتون پیرو سیاست های حزبی خود در صدد کاهش مصرف انرژی است و می خواهد با اعمال سیاست های تشویقی برای صنایع این کشور و مردمان سرزمین یانکی ها٬ مصرف نفت را کاهش داده و به تبع آن میزان واردات را کاهش دهد. کلینتون تمام تلاش خود را خواهد کرد تا سهم گاز را از سبد انرژی این کشور افزایش دهد.

در مقابل کلینتون که قصد دارد از طریق کاهش تقاضا و اصلاح الگوی مصرف به این مهم دست یابد٬ دوالد ترامپ بر عرضه متمرکز شده است و مصمم است با افزایش تولید نفت آمریکا و خودکفایی این کشور در تامین نیاز خود٬ وابستگی به نفت عربستان را به صفر برساند. شیل نفت ها طی چند سال گذشته توانسته است میزان واردات آمریکا از ریاض را از حدود ۱.۵ میلیون بشکه به یک میلیون بشکه در روز برساند و این زنگ خطر بزرگی برای عربستان است.

آنها کلینتون را انتخاب می کنند زیرا شک و تردید بسیاری در تحقق برنامه های وی وجود دارد ولی ترامپ در همین نزدیکی است. او عربستان را نابود خواهد کرد.
 

يکشنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۲۲