برگی دیگر از عملکرد انی اینبار در نروژ
انی٬ استاد تاخیر و دو برابر کردن هزینه
تاریخ راه اندازی آن نیز دو سال نسبت به زمان اولیه اعلام شده به تاخیر افتاده است.هزینه سرمایه گذاری اجرای این پروژه که در ابتدا توسط شرکت انی 6/5 میلیارد دلار پیش بینی شده بود، تاکنون با 50 درصد افزایش روبرو گردیده است.
ميزنفت/ فعالان صنعت نفت با قریب به اتفاق چالش های فراروی بهره برداران ابرپروژه های این حوزه به ویژه در بخش فراساحلی آشنا هستند. ما می دانیم که افزایش هزینه ها و تاخیر در اجرای پروژه ها از مهمترین ویژگی های پروژه های فراساحلی اکتشاف و تولید ذخایر هیدروکربوری دنیای امروز محسوب می شود.
ما می دانیم که اکثر پروژه های فراساحلی، پیشگام در فناوری بوده و با بهره گیری از نوآوری، راه تامین انرژی فسیلی مورد نیاز دنیای امروز را هموار می کنند.
به عنوان مثال، پروژه گولیات شرکت انی در آب های نروژ را باید یکی از این نمونه ها دانست. این پروژه نیز نظیر بسیاری از پروژه های بزرگ صنعت نفت، نیازمند سرمایه گذاری بلندمدت بوده و داستان توسعه آن با کشف میدان گولیات در سال 1991 میلادی در اعماق بستر دریای برنت آغاز گردید.
پس از سه سال، مجوز فعالیت های توسعه این میدان صادر شد. 65 درصد سهام طرح به شرکت انی تعلق داشته و 35 درصد بقیه از آن شرکت استات اویل است. اما با بحران حاکم بر قیمت طلای سیاه، آینده این پروژه و زمان راه اندازی نهایی، در هاله ای از ابهام قرار دارد.
ما می دانیم که میانگین قیمت نفت در سال 2015 میلادی، 53 دلار کمتر از قیمت در نظر گرفته شده در مطالعات امکان سنجی اجرای پروژه بوده است. بدین ترتیب،شرکت های سرمایه گذار علاوه بر رویارویی با معضل تاخیر در بازگشت سرمایه اولیه، با مشکلات زیادی در آغاز طرح های آتی خویش روبرو خواهند بود.
با در نظر گرفتن بودجه هنگفت مورد نیاز اجرای ابرپروژه های کنونی فراساحلی، ما شاهد یکی از بدترین فضای کسب و کار برای غول های نفتی هستیم.
ما می دانیم که در این پروژه، افزایش دوره زمانی بازگشت سرمایه گذاری اولیه، مدیران شرکت های انی و استات اویل را با چالشی بزرگ روبرو نموده است. همچنین در اوج روزهای کاری نصب و پیش راه اندازی، بیش از 600 نفر در بخش فراساحلی پروژه مشغول به کار بوده اند.
در سایه سقوط نقطه سر به سر پروژه به کمتر از 50 دلار، با وجود چند نوبت بازنگری در مورد جدول اجرای پروژه، همچنان راه دشواری تا افتتاح پروژه باقی مانده است. تولید نخست میدان ۹۰ هزار بشکه در روز بوده و به سرعت این عدد به ۱۰۰ هزار بشکه خواهد رسید. این اعداد نشان می دهد دورنمای عملکرد این طرح و کارایی آن قابل توجه است. این تولید از ۲۲ حلقه چاه و ۸ تمپلت نصب شده در بستر دریا انجام خواهد شد.
*نگاهی به پیچیدگی های اجرای طرح
پیچیدگی پروژه بر هزینه های اجرا و برنامه ارائه شده تاثیرگذار بوده است. مخازن شناور اف پی اس او طرح در یک هفته پر شده و باید تخلیه گردد. اما هزینه سرمایه گذاری اجرای این پروژه که در ابتدا توسط شرکت انی 6/5 میلیارد دلار پیش بینی شده بود، تاکنون با 50 درصد افزایش روبرو گردیده است.
تاریخ راه اندازی آن نیز دو سال نسبت به زمان اولیه اعلام شده به تاخیر افتاده است. البته این شرایط در بسیاری از پروژه های بزرگ صنعت نفت کم و بیش قابل مشاهده است. بررسی های موسسه ارنست اند یانگ نشان می دهد 64 درصد پروژه بزرگ صنعت (با هزینه سرمایه گذاری بیش از یک میلیارد دلار) با رشد هزینه ها و 73 درصد این پروژه ها با تاخیر در اجرا روبرو هستند. از سوی دیگر، با سقوط بی سابقه قیمت نفت خام در بازارهای جهانی در دو سال گذشته، علاوه بر پروژه گولیات، تقریبا همه پروژه های بزرگ فراساحلی با چالش های مالی، تغییر در برنامه ریزی اولیه و تاخیر در اجرا روبرو شده اند.
اما شرکت های بزرگ نفتی راهبردهای بلندمدت ویژه ای دارند که بر توسعه میادین جدید و پرچالش استوار است. راهبردی که شرکت انی را به حضور در آب های سرد دریای برنت تشویق نموده است.
غول های نفتی در تصمیم گیری برای اجرای یک پروژه به چرخه بلندمدت درآمدهای آن و نه افت و خیزهای قیمت نفت در کوتاه مدت می نگرند. فراموش نکنید که آینده صنعت نفت را نیز باید در توسعه میادین آب های عمیق و فوق عمیق جستجو کرد. ما می دانیم که شرکت انی زمان بازگشت سرمایه اولیه پروژه گولیات را 15 سال در نظر گرفته است.
در این پروژه از یک شناور اف پی اس او بزرگ برای تولید و ذخیره سازی و صادرات نفت تولیدی استفاده خواهد شد. این شناور غول پیکر یک میلیون بشکه ظرفیت ذخیره سازی داشته و نفت برداشت شده از 22 چاه فراساحلی را از طریق 8 تمپلت نصب شده در عمق 350 تا 400 متری بستر دریا، فرآورش و ذخیره می کند. از 22 حلقه چاه پروژه تاکنون 17 حلقه تکمیل و راه اندازی شده اند. همچنین براساس اعلام مجریان پروژه 12 حلقه چاه پروژه به تولید نفت، 7 حلقه به تزریق آب و 3 حلقه به تزریق گاز به میدان اختصاص دارد.
سکوی 64 هزار تنی پروژه در یارد شرکت صنایع سنگین هیوندایی در اولسان کره جنوبی ساخته شده است. برای ثابت نگاه داشتن این سکوی غول پیکر با قطر 115 متر و ارتفاع 100 متر از 14 لنگر استفاده شده است.
همچنین جنبه های زیست محیطی فعالیت در دریای برنت از ابتدا در همه بخش های اجرا مورد توجه قرار گرفته است. برق مورد نیاز سکو و تاسیسات با یک کابل 110 کیلومتری 75 مگاواتی از خشکی تامین شده است این رشته کابل 6000 تن وزن دارد. بدین ترتیب تولید و انتشار دی اکسید کربن 50 درصد کاهش یافته است. همچنین با تزریق روزانه 137 میلیون فوت مکعب گاز و 126000 بشکه به میدان، گام دیگری در جهت حفظ محیط زیست برداشته شده است.
*نگاهی به مشخصات میدان گولیات
این میدان 180 میلیون بشکه ذخیره نفت شناسایی شده دارد، اما پیش بینی ها حاکی از افزایش این رقم است. یکی از مدیران طرح می گوید: در این منطقه ساختارهای هیدروکربوری زیادی وجود دارد. و با وجود چند میدان با تولید نزولی در این دریا، چشم انداز برداشت از این میدان امیدبخش است.
مترجم: محسن داوری
منبع: www.epmag.com
نویسنده: مارک توماس
ما می دانیم که اکثر پروژه های فراساحلی، پیشگام در فناوری بوده و با بهره گیری از نوآوری، راه تامین انرژی فسیلی مورد نیاز دنیای امروز را هموار می کنند.
به عنوان مثال، پروژه گولیات شرکت انی در آب های نروژ را باید یکی از این نمونه ها دانست. این پروژه نیز نظیر بسیاری از پروژه های بزرگ صنعت نفت، نیازمند سرمایه گذاری بلندمدت بوده و داستان توسعه آن با کشف میدان گولیات در سال 1991 میلادی در اعماق بستر دریای برنت آغاز گردید.
پس از سه سال، مجوز فعالیت های توسعه این میدان صادر شد. 65 درصد سهام طرح به شرکت انی تعلق داشته و 35 درصد بقیه از آن شرکت استات اویل است. اما با بحران حاکم بر قیمت طلای سیاه، آینده این پروژه و زمان راه اندازی نهایی، در هاله ای از ابهام قرار دارد.
ما می دانیم که میانگین قیمت نفت در سال 2015 میلادی، 53 دلار کمتر از قیمت در نظر گرفته شده در مطالعات امکان سنجی اجرای پروژه بوده است. بدین ترتیب،شرکت های سرمایه گذار علاوه بر رویارویی با معضل تاخیر در بازگشت سرمایه اولیه، با مشکلات زیادی در آغاز طرح های آتی خویش روبرو خواهند بود.
با در نظر گرفتن بودجه هنگفت مورد نیاز اجرای ابرپروژه های کنونی فراساحلی، ما شاهد یکی از بدترین فضای کسب و کار برای غول های نفتی هستیم.
ما می دانیم که در این پروژه، افزایش دوره زمانی بازگشت سرمایه گذاری اولیه، مدیران شرکت های انی و استات اویل را با چالشی بزرگ روبرو نموده است. همچنین در اوج روزهای کاری نصب و پیش راه اندازی، بیش از 600 نفر در بخش فراساحلی پروژه مشغول به کار بوده اند.
در سایه سقوط نقطه سر به سر پروژه به کمتر از 50 دلار، با وجود چند نوبت بازنگری در مورد جدول اجرای پروژه، همچنان راه دشواری تا افتتاح پروژه باقی مانده است. تولید نخست میدان ۹۰ هزار بشکه در روز بوده و به سرعت این عدد به ۱۰۰ هزار بشکه خواهد رسید. این اعداد نشان می دهد دورنمای عملکرد این طرح و کارایی آن قابل توجه است. این تولید از ۲۲ حلقه چاه و ۸ تمپلت نصب شده در بستر دریا انجام خواهد شد.
*نگاهی به پیچیدگی های اجرای طرح
پیچیدگی پروژه بر هزینه های اجرا و برنامه ارائه شده تاثیرگذار بوده است. مخازن شناور اف پی اس او طرح در یک هفته پر شده و باید تخلیه گردد. اما هزینه سرمایه گذاری اجرای این پروژه که در ابتدا توسط شرکت انی 6/5 میلیارد دلار پیش بینی شده بود، تاکنون با 50 درصد افزایش روبرو گردیده است.
تاریخ راه اندازی آن نیز دو سال نسبت به زمان اولیه اعلام شده به تاخیر افتاده است. البته این شرایط در بسیاری از پروژه های بزرگ صنعت نفت کم و بیش قابل مشاهده است. بررسی های موسسه ارنست اند یانگ نشان می دهد 64 درصد پروژه بزرگ صنعت (با هزینه سرمایه گذاری بیش از یک میلیارد دلار) با رشد هزینه ها و 73 درصد این پروژه ها با تاخیر در اجرا روبرو هستند. از سوی دیگر، با سقوط بی سابقه قیمت نفت خام در بازارهای جهانی در دو سال گذشته، علاوه بر پروژه گولیات، تقریبا همه پروژه های بزرگ فراساحلی با چالش های مالی، تغییر در برنامه ریزی اولیه و تاخیر در اجرا روبرو شده اند.
اما شرکت های بزرگ نفتی راهبردهای بلندمدت ویژه ای دارند که بر توسعه میادین جدید و پرچالش استوار است. راهبردی که شرکت انی را به حضور در آب های سرد دریای برنت تشویق نموده است.
غول های نفتی در تصمیم گیری برای اجرای یک پروژه به چرخه بلندمدت درآمدهای آن و نه افت و خیزهای قیمت نفت در کوتاه مدت می نگرند. فراموش نکنید که آینده صنعت نفت را نیز باید در توسعه میادین آب های عمیق و فوق عمیق جستجو کرد. ما می دانیم که شرکت انی زمان بازگشت سرمایه اولیه پروژه گولیات را 15 سال در نظر گرفته است.
در این پروژه از یک شناور اف پی اس او بزرگ برای تولید و ذخیره سازی و صادرات نفت تولیدی استفاده خواهد شد. این شناور غول پیکر یک میلیون بشکه ظرفیت ذخیره سازی داشته و نفت برداشت شده از 22 چاه فراساحلی را از طریق 8 تمپلت نصب شده در عمق 350 تا 400 متری بستر دریا، فرآورش و ذخیره می کند. از 22 حلقه چاه پروژه تاکنون 17 حلقه تکمیل و راه اندازی شده اند. همچنین براساس اعلام مجریان پروژه 12 حلقه چاه پروژه به تولید نفت، 7 حلقه به تزریق آب و 3 حلقه به تزریق گاز به میدان اختصاص دارد.
سکوی 64 هزار تنی پروژه در یارد شرکت صنایع سنگین هیوندایی در اولسان کره جنوبی ساخته شده است. برای ثابت نگاه داشتن این سکوی غول پیکر با قطر 115 متر و ارتفاع 100 متر از 14 لنگر استفاده شده است.
همچنین جنبه های زیست محیطی فعالیت در دریای برنت از ابتدا در همه بخش های اجرا مورد توجه قرار گرفته است. برق مورد نیاز سکو و تاسیسات با یک کابل 110 کیلومتری 75 مگاواتی از خشکی تامین شده است این رشته کابل 6000 تن وزن دارد. بدین ترتیب تولید و انتشار دی اکسید کربن 50 درصد کاهش یافته است. همچنین با تزریق روزانه 137 میلیون فوت مکعب گاز و 126000 بشکه به میدان، گام دیگری در جهت حفظ محیط زیست برداشته شده است.
*نگاهی به مشخصات میدان گولیات
این میدان 180 میلیون بشکه ذخیره نفت شناسایی شده دارد، اما پیش بینی ها حاکی از افزایش این رقم است. یکی از مدیران طرح می گوید: در این منطقه ساختارهای هیدروکربوری زیادی وجود دارد. و با وجود چند میدان با تولید نزولی در این دریا، چشم انداز برداشت از این میدان امیدبخش است.
مترجم: محسن داوری
منبع: www.epmag.com
نویسنده: مارک توماس
يکشنبه ۲۸ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۵۶
کد مطلب: 14849