ميزنفت / پس از معرفی زنگنه به مجلس ششم جهت رای اعتماد به وی٬ مخالفت های بسیاری وجود داشت.
حمید کهرام نماینده اهواز به عنوان نخستین مخالف پشت میکروفون رفت که 7 دقیقه از وقت علی اکبر محتشمی پور نماینده مردم تهران واگذار کرد.
محتشمی پور در سخنرانی 7 دقیقه ای خود گفت:
*باتوجه به اینکه بنده احساس میکنم که فاجعهای در صنعت نفت بوقوع میپیوندد و در حال وقوع است لذا مخالفت خودم را با وزارت جناب آقای زنگنه که از دوستان قدیمی هستند مطرح میکنم. از اشکالاتی که به معرفی یکی از وزرای محترم جناب آقای خاتمی میشد اینکه چگونه یکنفر شایستگی دارد سه وزارتخانه را تصدیگری کند در حالیکه آن برادر عزیز در وزارتخانهای که معرفی شده است عضویت و شناخت دارد و معاونین و مدیران آن پذیرفتهاند که با ایشان همکاری کنند و جناب آقای زنگنه نه تخصصی در صنعت نفت داشته است و نه از متخصصین و کارشناسان متعهد و دلسوز این وزارتخانه بهره جسته و میجوید.
*آقای زنگنه اگر نابغه عصر هم باشد نمیتواند هم در عرصه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و هم وزارتخانههای جهادسازندگی، وزارت نفت، وزارت نیرو کارشناس و مدیری متخصص و لایق باشد. فراموش نمیکنم سال ۱۳۶۴ که آقای زنگنه برای وزارت جهادسازندگی مطرح شدند برادرمان جناب آقای نوری در آن زمان نماینده حضرت امام ـ سلامالله علیه ـ در جهاد بود و بشدت مخالف معرفی ایشان بود و مسایلی را درباره ایشان مطرح میکرد که اکنون مجال پرداختن به آنها نیست، اما درباره بخشی از عملکرد آقای زنگنه در وزارت نفت بنظر بنده اصل توسعه میادین نفت و گاز بدلیل نیازهای داخلی و نیاز کشور به ارز بشرط اینکه توسعه در راستای صیانت از مخازن نفتی و جبران اُفت بهرهبرداری از مخازن باشد مورد تأیید است.
* نکات منفی غیرقابل گذشتی در اینباره و در عملکرد آقای وزیر نفت وجود دارد ازجمله:
1 ـ
اتکاء صرف به روش بیعمتقابل. این روش هزینههای اجرای طرحها را با احتساب پاداشها به بیش از دو برابر رسانده است.
2 ـ توسعه ظرفیتها در این حد بدون توجه و اعتناء به اصول و معیارهای انقلاب و سیاستهای خارجی جمهوری اسلامی و سیاست خصومتگرایانه دشمنان کینهتوز جمهوری اسلامی و ملت ایران، ریسک غیرمنطقی و بزرگی است، چرا که میتواند با کاهش قیمت نفت که در حال وقوع است درآمدها را نامحقق کند، درحالیکه تعهدات کشور بجای خود باقیست و ملت مظلوم بایستی آنها را بپردازد و آنوقت، خبری از آقای زنگنه نخواهد بود.
3 ـ اتکاء بیش از حد به پیمانکاران خارجی و نادیده گرفتن ظرفیتهای داخلی.
4 ـ حجم قراردادها با احتساب هزینهها، سود، بعلاوه ریسک، بعلاوه پاداش طی سه سال گذشته بالغ بر 50 میلیارد دلار ایجاد تعهد کرده است که در مقایسه با سایر تعهدات بسیار بزرگ و سنگین است. توجیه وزارت نفت که این تعهد شرکت نفت است و نه دولت در حالی این توجیه یک مغالطه است سهام شرکت نفت صددرصد متعلق به دولت است و موضوع مهم و تأسفانگیز عدم اطلاعرسانی لازم به مجلس و مردم و حتی عدم شفافسازی اطلاعات برای اعضای هیأت دولت قابل تأمل و انتقاد است.
* نحوه مدیریت وزیر محترم نفت آقای زنگنه در دستگاههایی که شاغل بوده است شامل موارد زیر میشود که غیرقابل اغماض است:
الف ـ بیتوجهی به بدنه کارشناسی قوی و متعهد صنعت نفت.
ب ـ عدم استفاده از نظرات مشورتی متخصصین صنعت نفت.
ج ـ برخورد دیکتاتور مآبانه با زیرمجموعه و بدنه وزارت نفت و دستگاههایی که ایشان شاغل بودهاند.
* قراردادهای مهم که میبایست در چارچوب ضوابط شرکت ملی نفت صورت گیرد را به برخی از شرکتها ازجمله پترو پارس که خصوصی است و خارج از کنترل دولت و مجلس و سایر دستگاههای نظارتی میباشد واگذار کردند (رئیس ـ وقت حضرتعالی تمام است) بنظر من شبههانگیز است.
*براین اساس باتوجه به تمام این مواردی که عرض کردم بنده معتقد هستم که دوستان عزیز در مجلس با وزارت جناب آقای زنگنه مخالفت بفرمایند. والسلام علیکم و رحمةالله
قبول کنید توانایی اداره وزارت نفت رو ندارید برید خونتون بشینید. خوشبختانه قحط الرجال نداریم. هستند بهتر از شما مدیران نفتی........ هرجای دنیا اینهمه اتش سوزی یا بهتر بگم فاجعه توی پتروشیمی ها و خط لوله ها اتفاق می افتاد وزیر با عذرخواهی خداحافظی میکرد...
ببینید چه رفتاری داشتید که کارکنان نفت برای رفتن تون تابلوی روز شمار نصب کردن!!!!!