به گزارش
ميزنفت ، این پایگاه خبری نوشته که رئیس امور بین الملل شرکت ملی نفت ایران در هفته گذشته چند بار اعلام کرده که ایران استراتژی صادرات نفت خود را برای اجتناب از تشدید فشار بر قیمت نفت، شکل خواهد داد.
این پایگاه خبری به گفتوگوی محسن قمصری در دوم ژانویه با بلومبرگ استناد کرده که وی گفت ایران برای ورود به بازار به شکلی که تضمین شود این افزایش تولید به کاهش بیشتر قیمتها منجر نمیشود تلاش خواهد کرد. به گفته قمصری پتانسیل تولید به این معنی نیست که ما آن را وارد بازار یا ذخیره سازی خواهیم کرد، بلکه ما تا اندازه ای که بازار توان جذب دارد نفت تولید خواهیم کرد.
این پایگاه خبری در ادامه به
گفتوگوی قمصری در ششم ژانویه با رویترز اشاره کرده که طی آن وی گفته بود ما نمیخواهیم نوعی جنگ قیمت را شروع کنیم. ما در رویکرد خود منعطف تر خواهیم بود و احتمالا تولیدمان را به طور تدریجی افزایش خواهیم داد. با توجه به قیمتها کنونی، باید بگویم که هیچ امکانی برای کاهش بیشتر قیمتها وجود ندارد.
این پایگاه خبری در ادامه اینطور نتیجهگیری کرده که رویکرد حساب شده قمصری به شدت برخلاف مواضع ایران در نیمه دوم 2015 است که در آن مقامات وزارت نفت این کشور وعده افزایش قابل توجه صادرات به محض لغو تحریمها را میدادند. زیرا بیژن زنگنه وزیر نفت در ماه سپتامبر کمی بعد از توافق هستهای ایران با غرب اعلام کرده بود که تولید نفت این کشور به محض لغو تحریمها نیم میلیون بشکه در روز و چهار یا پنج ماه بعد از لغو تحریمها نیم میلیون بشکه دیگر افزایش خواهد یافت.
و هرچه به نشست اوپک در وین در چهارم دسامبر نزدیک تر شدیم، زنگنه تاکید کرد که ایران به دنبال گرفتن مجوز اوپک برای افزایش صادرات روزانه 500 هزار بشکه دیگر نیست و نگران تاثیر این افزایش روی قیمتها نیز نیست.
اویل پرایس در ادامه چندین تفسیر را برای این به اصطلاح تغییر موضع ایران نیز مطرح کرده است. مورد اول این که
موضع ایران مبنی بر افزایش قابل توجه تولید بلافاصله بعد از تحریمها صرفا یک بلوف بوده و این کشور در حال حاضر ظرفیت فیزیکی برای تولید و صادرات روزانه یک میلیون بشکه نفت بیشتر را ندارد و بدون سرمایهگذاری قابل توجه خارجی نمیتواند این کار را انجام دهد.
زیرا تحریمهای بینالمللی علیه ایران طی سالهای گذشته باعث فرسایش زیرساختهای تولید، حملونقل و صادرات نفت این کشور شده است. وضعیت چاههای نفت ایران احتمالا وخیم شده و به نگهداری گسترده احتیاج دارد و بسیاری از خطوط لوله در وضعیت بدی هستند و احتمالا نمیتوانند افزایش تولید را تحمل کنند.
در تفسیر دوم آمده است که ایران متوجه شده که موضع تهاجمی در خصوص افزایش تولید نتیجه منفی داشته و به
کاهش قابل توجه قیمت نفت در سال 2015 منجر شده است.
در سه ماهه اول 2015 پس از آنکه بازارهای جهانی شوک حاصل از تغییر سیاست تولید اوپک در نشست 27 نوامبر را هضم کردند، قیمت نفت رو به ثبات رفت. در سه ماهه دوم 2015 قیمتها شروع به افزایش کرد، چرا که بازارها پیشبینی کردند عرضه و تقاضا به زودی متعادل خواهد شد، اما در سه ماهه سوم پس از آنکه توافق هستهای بین ایران و قدرتهای جهانی روز به روز محتملتر میشد، بازارهای نفتی پیشبینی کردند که پایان محدودیت صادرات نفت ایران متعادل شدن بازار را به تاخیر خواهد انداخت و قیمتها کاهش را از سر گرفتند.
در سه ماهه چهارم تاکید ایران مبنی بر افزایش صادرات روزانه یک میلیون بشکه در طول سال 2016، فشار کاهشی بر بازار را تشدید کرد و
قیمت سبد نفتی اوپک به 33 دلار و شش سنت (پایینترین سطح سال 2015) و در ماه ژانویه به کمتر از 30 دلار در هر بشکه رسید.
این کاهش در قیمت نفت به معنای این است که
افزایش روزانه 500 هزار بشکهای صادرات نفت ایران در حال حاضر درآمد صادراتی کمتری را برای این کشور نسبت به زمانیکه روزانه تنها یک میلیون بشکه نفت را با قیمت 45 دلار در هر بشکه میفروخت، به همراه خواهد داشت.
اگر فرض کنیم که اضافه شدن روزانه یک میلیون بشکه به صادرات نفت ایران، قیمت سبد نفتی اوپک را با یک کاهش پنج دلاری دیگر به
25 دلار در هر بشکه برساند، با این حساب درآمد خالص نفتی ایران مجددا کاهش خواهد یافت.
البته درآمد ایران از صادرات روزانه 1.5 تا 2 میلیون بشکه نفت بیشتر از زمانی خواهد بود که روزانه تنها یک میلیون بشکه نفت را با قیمت 30 دلار در هر بشکه صادر کند، اما ایران به شدت نیازمند سرمایهگذاری خارجی در صنعت نفت خود است که با توجه به قیمتهای پایین نفت سرمایهگذاری ایران در صنعت نفت به شدت کاهش یافته است.
بر اساس تحلیل این پایگاه خبری، بیژن زنگنه وزیر نفت ایران در سال 2014
سرمایهگذاری در بخش نفتی ایران را شش میلیارد دلار اعلام کرد و با توجه به کاهش قیمتها در سال 2015 این سرمایهگذاری احتمالا در بهترین شکل در همان سطح باقی خواهد ماند.
سعید قوامپور، مدیرکل برنامهریزی استراتژیک شرکت ملی نفت ایران نیاز سرمایهگذاری نفتی ایران را در پنج سال آینده 100 الی 500 میلیارد دلار اعلام کرد. بانک گلدمن ساش نیاز سرمایهگذاری ایران را ظرف پنج سال آینده 30 میلیارد دلار اعلام و پیشبینی کرده که عرضه نفت این کشور روزانه 350 هزار بشکه در روز افزایش مییابد.
با توجه به قیمتهای پایین کنونی نفت و همچنین ابهام در زمان و مقدار افزایش صادرات نفت ایران سرمایهگذاری در صنعت نفت این کشور جذابیت مالی خود را از دست میدهد. براساس قرارداد سرمایهگذاری که دولت ایران در حال ارائه آن است، سرمایهگذار خارجی شریک پایینتر در یک گروه سرمایهگذاری سه طرفه که شامل دولت ایران و شریک ایرانی اجباری است خواهد شد. با توجه به اینکه دولت ایران بیشک از سرمایه گذار خارجی تامین سرمایه، تخصص و تجهیزات را انتظار دارد، این شریک پایینتر چه سهم درآمدی میتواند داشته باشد؟ یک سوم، یک چهارم یا 15 درصد؟
خطرات بالا، عواید متوسط در بهترین شرایط
بر اساس تحلیل این پایگاه خبری، خطرات پیرامون سرمایهگذاری در صنعت نفت ایران برخلاف پیشبینیها در دوران قبل از توافق هستهای، به جای کاهش افزایش پیدا کرده است.
مناقشه روزافزون عربستان و متحدانش در خلیج فارس با ایران یک ریسک به حساب میآید. ویکتور شام، تحلیلگر بازار نفت در سنگاپور این مناقشه را در تصمیمگیری برای سرمایهگذاری بلندمدت در ایران تاثیرگذار میداند.
وی میگوید این امر باعث کند شدن روند سرمایهگذاریها احتمالا برای چند ماه یا حتی چند سال و کند شدن روند افزایش تولید نفت ایران خواهد شد.
اویل پرایس در پایان اینطور نتیجهگیری کرده که در نهایت سرمایهگذاران بعید است تا زمان مطمئن شدن از سیاست آمریکا در خصوص سرمایهگذاری در ایران تعهد قابل توجهی در این خصوص داشته باشد و سیاست آمریکا تا زمان انتخابات ریاست جمهوری 2016 و انتخابات کنگره تعیین نخواهد شد.
مقامات ایران برنامهریزی کردهاند که روند مناقصه برای پروژههای نفتی را در ماه مارس شروع کنند و ممکن است این زمانبندی را حفظ کنند. آنها همچنین احتمالا شرکایی نظیر روسیه، چین و شرکتهای نفتی را جذب خواهند کرد. چند ماه آینده میتواند یک دوران جالب، ناپایدار و متشنج برای تولیدکنندگان، سرمایهگذاران و مصرفکنندگان نفت باشد.
بازارها منتظر این هستند که آیا وزیر نفت ایران به وعده خود مبنی بر افزایش روزانه یک میلیون بشکه نفت به صادرات ایران در سال 2016 عمل خواهد کرد و اینکه آیا دولت ایران میتواند سرمایهگذاران خارجی قابل توجهی را به صنعت نفت خود جذب کند؟ سرنوشت تولیدکنندگان، سرمایهگذاران و مصرفکنندگان در گرو پاسخ به این سوالات است.
منبع: ایسنا