واشنگتن درپی تجزیه کشورهای خاورمیانه است

به گزارش ميزنفت ، "هافینگتون پست" در گزارشی از سیاست های آمریکا در قبال کشورهای منطقه خاورمیانه و پیامدهای آن نوشت:

طی چند دهه اخیر، سیاست قدرت های غربی در غرب آسیا ـ تحت رهبری ایالات متحده ـ بر این بوده است که از جریان داشتن نفت اطمینان حاصل کنند، ثبات و امنیت متحدانشان مانند ترکیه، عربستان سعودی، اردن، کشورهای خلیجی، مصر و اسرائیل تامین گردد و بتوانند هر زمان و هر جا که لازم بود نفوذ نظامی و اقتصادی خود را اعمال کنند. معمولاً این اهداف با همکاری های اقتصادی یا نظامی تامین می شود.

بعد از 11 سپتامبرـ با یک فشار از طرف نومحافظه کاران ـ سیاست آمریکا در مورد غرب آسیا به سمت مداخله های آشکار نظامی، مانند آنچه در سال 2003 در عراق اتفاق افتاد؛ تغییر کرد.

هدف این بود که نفوذ و امنیت ایالات متحده از طریق تامین منافع آمریکا با تغییر دولت،‌ تامین گردد. بنابراین طراحان آمریکایی به رژیم فاسد صدام که از حمایت داخلی هم برخوردار نبود نگاهی انداختند و برای مدخله نظامی در این کشور توجیهاتی دست و پا کردند که در آن زمان ادعای وجود سلاح های تخریب جمعی بود.

حمله به عراق باعث به وجود آمدن اختلافات و درگیری های فرقه ای وسیع وشورش های خشونت آمیز علیه آمریکا شد. نتیجه این کار جان باختن صدها هزار نفر در عراق و نابودی و ویرانی زندگی 30 میلیون شهروند بود. اشغال این کشور باعث راه افتادن موج عظیمی از بمب گذاری های انتحاری و ظهور داعش شد. دو اتفاق وحشتناک که باعث طاعون زدگی عراق تا به امروز شده است. همزمان با تنش های فرقه ای بین شیعیان و سنی ها، این اختلافات با به وجود آمدن ایالت های خودمختار کردی شدت یافت و در نهایت باعث انحلال کشور عراق شد

.

ایالات متحده 4 سال قبل از مداخله های نظامی دوباره در لیبی حمایت کرد. علیرغم اینکه  واشنگتن ادعا کرد که این مداخله تنها برای جلوگیری از تلفات بالای شهروندان به دست دولت لیبی است. این کار با حمایت همه جانبه از تغییر دولت در این کشور که با مرگ معمر قذافی به اوج خود رسید؛‌ خاتمه یافت. امروز دوباره لیبی غرق در هرج و مرج است، با چندین احزاب سیاسی و داخلی که برای به دست آوردن قدرت می جنگند.

در سوریه نیز از زمان حافظ اسد درگیر اختلافات بوده است که از سال 2011 این اختلافات شدت بیشتری یافته است. اکنون داعش شرق و بیشتر قسمت های شمالی را تحت کنترل دارد، اسد در غرب حکومت می کند، گروه های کردی بخش هایی از شمال و شمال غرب را به اشغال درآوردند. چندین حزب و گروه نیز مانند ترک ها، شاخه ای از القاعده ( جبهه النصره) و بسیاری از گروه های مخالف دیگر هر کدام بخش هایی از کشور را تحت سیطره درآورده اند. بیش از 200 هزار سوری در این کشمکش ها جان خود را از دست داده و بیش از نیمی از جمعیت 23 میلیونی از کشور خود رانده شده و آواره شده اند.

همسایگان سوریه در منطقه یا همان متحدان آمریکا هر یک به نوعی در این درگیری ها مداخله می کنند. ترکیه که مرز مشترک گسترده‌ای با سوریه دارد، از یک طرف پول و هزینه به سمت شورشیان مخالف اسد سرازیر می کند و از سوی دیگر آتش خود را به سوی کردهای ضد داعش باز کرده است. عربستان سعودی، دیگر کشور خلیجی سنی نشین، به دلیل هراس از نفوذ ایران شیعه در منطقه، میلیاردها دلار بودجه به شورشیان مخالف دولت فرستاد تا یک دولت سنی وهابی را در منطقه پایه گذاری کنند. از طرف دیگر بر روی اقدامات ترکیه در آن سوی مرز حساب باز کرده است. چرا که ترکیه هم برای مخالفان اسد بودجه تخصیص می دهد، هم نیروها را آموزش می دهد، هم ارتش درست می کند و هم شورشیان را که شامل گروه های افراطی می شود را تقویت می کند، این در حالی است که ایران و حزب الله با سرسختی از دولت بشار اسد حمایت می کنند.

با شدت یافتن درگیری ها، روسیه که از سال 1971 ناو خود را در بندر طرطوس، نزدیک الاذقیه مستقر کرده است، با تجهیز دولت اسد از همان آغاز جنگ، از وی حمایت کردند. اما بعد از اینکه داعش هواپیمای مسافربری روسیه را بر فراز شبه جزیره سینا منفجر کرد و باعث کشته شدن بیش از 200 مسافر شد، این کشور حملات هوایی خود را به وسیله جنگنده های جنگی، بمب افکن ها موشک های کروز بر روی داعش شدت بخشیده است.

باراک اوباما که در سال 2008 انتخابات را پیروز شد، وعده داد که "جنگ های بیهوده" را پایان خواهد داد و از آن زمان علی الظاهر از اعزام سربازان به صورت گسترده اجتناب کرده است. و هنوز هم بعد از مواجهه با عواقب مداخله های اخیر ـ که شامل نفوذ گسترده داعش در اروپا نیز بوده است ـ بسیاری از افراطیون صاحب نظر در سیاست خارجی آمریکا سعی دارند آمریکا را وادار به اعزام نیروی زمینی به سوریه بکنند.

سوریه در حال حاضر نیازمند آتش بس است نه نیازمند بمب افکنی از سوی قدرت های جهانی. در آستانه تجزیه این کشور، سوریه نیازمند همسایه ای است که همه طرف ها را بدون پیش شرط گردهم آورد. آیا اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد؛ قبل از تجزیه کامل این کشور حاضر به گوش کردن به این سخنان هستند؟




منبع: شهیدنیوز

سه شنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۱۹